Νόρα&Λουκάς - Μια μοιραία συνάντηση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ


Η Νόρα είναι μια γυναίκα 27 χρονών. Είναι μια γυναίκα που είχε πολές δυσκολίες στη ζωή της. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στη Μονεμβασιά σε μια φτωχή οικογένεια. Ήταν μια πολύ καλόκαρδη, αλλά η ζωή της φέρθηκε άδικα. Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο, αναγκάστηκε να παρατήσει το σχολειό διότι η οικογένειά της είχε οικονομικές δυσκολίες. Όταν έφτασε τα 18, έφυγε και πήγε να ζήσει στην Αθήνα. Από τότε οι γονείς της αρνήθηκαν να της παρέχουν την όποια οικονομική βοήθεια. Για καλή της τύχη όμως γνώρισε τη Δάφνη, μια κοπέλα λίγο μεγαλύτερη από εκείνη, ο οποία είχε μια εταιρία σχεδίασης ρούχων. Εκείνη της πρόσφερε δουλειά και μαζί με μια άλλη φίλη της, την Εύα, την βοήθησαν πάρα πολύ στο να σταθεί σταθεί στα πόδια της. Μάλιστα εκείνες την έπεισαν να συνεχίσει το σχολείο και να καταφέρει να πάρει το απολυτήριό της. Εκείνη δέχτηκε και της βγήκε σε καλό: λίγα χρόνια αργότερα βρέθηκε να σπουδάζει στη Νομική σχολή Αθηνών. Όμως τα προσωπικά της δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Όλες της οι σχέσεις, η μία μετά την άλλη, καταστρέφοταν. Όμως εκείνη δεν το έβαλε κάτω. Συνέχισε να προσπαθεί.

Ο Λουκάς είναι έναν άντρας 28 χρονών. Μόλις πριν λίγα χρόνια πήρε το πτυχίο του στη Νομική και αμέσως πήγε να δουλέψει στα γραφεία του Πέτρου Ρούσσου, ενός από τους καλύτερους δικηγόρους της Ελλάδας. Οι γονείς του ζουν στην Κρήτη. Παλιός καλός φίλος των παιδιών που η Νόρα δεν έχει γνωρίσει ποτέ.

Ο Νικόλας είναι ο άντρας που θα παντρευτεί η Δάφνη. Είναι καλό παιδί και συμπαθεί πάρα πολύ τη Νόρα. Την αντιμετωπίζει σαν μικρή του αδερφή.

Ο Μάνος είναι η σχέση της Εύας. Έχουν μαζί ένα κοριτσάκι, τη Μαρίλλια αλλά δεν έχουν παντρευτεί. Θα κάνουν το γάμο μάλλον μαζί με τη βάπτιση της μικρής.



Και αρχίζουμε...


Την επόμενη μέρα η Δάφνη παντρεύεται το Νικόλα. Όλα τρα κορίτσια είναι μαζεμένα στο σπίτι της και συζητούν για το μέλλον της ως παντρεμένη, ενώ όλα τα αγόρια είναι μαζεμένα στο σπίτι του Νικόλα.

Σπίτι Δάφνης...

Δ:Σαν ψέμμα μου φαίνεται που από αύριο θα είμαι παντρεμένη με το Νικόλα μου!
Ν:Καλά θα κάνεις να το πιστέψεις όσο είναι καιρός!
Ε:Έλα ρε Νόρα, άσ'την. Δεν τη βλέπεις που έχει πάρει αυτό το ονειροπόλο ύφος και είναι έτοιμη να πετάξει στον ουρανό?
Ν:Πρόσεχε μόνο μην βρεις στο ταβάνι!
Δ:Βρε άντε!
Ν:Επιτέλους σε επαναφέραμε στην πραγματικότητα!
Δ:Τι να κάνω ρε κορίτσια? Αφού τον αγαπάω τον χαζούλη! Τόσα χρόνια περίμενα την αυριανή μέρα και τώρα επιτέλους έφτασε!!!
Ε:Δίκιο έχεις! Πλάκα σοπυ κάνουμε κορίτσι μου. Λες να μην το ξέρουμε?
Ν:Τα ξέρουμε όλα αυτά καλύτερα από τον καθένα! Να σας ρωτήσω κάτι άσχετο τώρα?
Δ:Τι?
Ν:Ποιος είναι αυτός ο Λουκάς που ανέφερε ο Νικόλας?
Ε:Α, ο Λουκάς ήταν παλιά κολλητός μας. Πάρα πολύ καλό παιδί!
Δ:Ναι. Κάναμε πολλή παρέα, όμως χαθήκαμε για ένα μεγάλο διάστημα.
Ν:Γιατί, τι έγινε?
Ε:Αυτός σπούδαζε Νομική στην Αθήνα, αλλά μετά από λίγο καιρό έφυγε για Αμερική.
Δ:Και πριν λίγες μέρες συναντήθηκαν ξανά με το Νικόλα, αλλά δεν προλάβαμε να σου τον γνωρίσουμε.
Ε:Τώρα δουλεύει στα γραφεία του Ρούσσου!
Ν:Σοβαρά? Ξέρετε πόσα θα ήθελα να πάω κι εγώ εκεί όταν τελειώσω με τη σχολή!
Δ:Φυσικά και το ξέρουμε, όπως ξέρουμε ότι θα τα καταφέρεις! Έχεις περάσει πολλά, πάλεψες όσο λίγοι στη ζωή σου και σου αξίζει το καλύτερο!
Ε:Συμφωνώ απόλυτα με τη Δάφνη. Είσαι ένα γλυκύτατο και καλόκαρδο πλάσμα που δεν το βάζει εύκολα κάτω και αυτό το ξέρουμε καλύτερα απ'όλους!
Ν:Κορίτσια ξέρετε τι έχω περάσει. Σας είμαι πραγματικά ευγνώμων που με βοηθήσατε τόσο στις δυσκολότερες στιγμές της ζωής μου. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ το πόσο μου σταθήκατε σε όποια αναποδιά και αν μου έτυχε! Αν δεν ήσασταν εσείς, εγώ δεν θα είχα κάνει τίποτα απ'όσα έχω κάνει τώρα και αυτό το εκτιμώ πάρα πολύ. Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να σας ευχαριστήσω τόσο όσο σας αρμόζει!
Ε:Μη λες ανοησίες τώρα! Ξέρεις πως ό,τι κάναμε το κάναμε μέσα από την καρδιά μας και δεν πρόκειται ποτέ να το μετανιώσουμε ή να σου ζητήσουμε ανταλλάγματα!
Ν:Το ξέρω και αυτό με κάνει να σας αγπώ περισσότερο. Είστε η οικογένεια που δεν είχα ποτέ!
Δ:Κι εμείς το ίδιο νιώθουμε Νοράκι μου για σένα. Είσαι η μικρή και αγαπημένη μας αδερφή!
Ν:Αυτό με κανει να νιώθω πιο χαρούμενη από ποτέ!
Ε:Ελάτε εδώ ρε!

Όλες αγκαλιάζονται σφιχτά για λίγα λεπτά χωρίς να μιλάνε.

Σ'ένα άλλο σπίτι, κάπου στο κέντρο της Αθήνας...

Ν:Δηλαδή μια χαρά πέρασες στην Αμερική!
Λ:Ωραία πέρασα ρε παιδιά, αλλά δεν συγκρίνεται τίποτα με την Ελλάδα και την παρέα μας!
Μ:Αυτό έλειπε, να είχες άλλη γνώμη! Τίποτα και κανένας δεν συγκρίνεται με την παρέα μου!
Λ:Εσύ ψωνάρα ήσουν και ψωνάρα έμεινες αγόρι μου!
Ν:Αυτή είναι μια από τις σταθερές αξίες, δεν αλλάζει! Όμως υπάρχουν και πράγματα που άλλαξαν. Έχουμε και τη Νόρα στην παρέα μας τώρα!
Λ:Αλήθεια, τι συνβαίνει μ'αυτή? Μου αναφέρατε το όνομά της, αλλά δεν μου είπατε τίποτα παραπάνω!
Μ:Μεγάλη ιστορία και πολύ σκληρή!
Λ:Ευτυχώς έχουμε όλο το βράδυ μπροστά μας!
Ντου διηγείται με λίγα λόγια τη ζωή της Νόρας) Κατάλαβες τώρα τι συνέβη?
Λ:Πω πω! Τι λες τώρα? Κρίμα το κορίτσι! Φοβερή ιστορία!
Μ:Ναι, όντως!Ευτυχώς όμως κατάφερε να τα ξεπεράσει όλα αυτά και να σταθεί στα πόδια της.
Ν:Και πέρασε και στη Νομική Αθηνών. Φαντάσου τι μυαλό έχει.
Λ:Ήταν όμως άτυχη και δεν μπόρεσε να το χρησιμοποιήσει όταν έπρεπε.
Ν:Όμως ποτέ δεν είναι αργά και η ζωή της είναι η απόδειξη. Έχει ως στόχο να δουλέψει στα γραφεία του Ρούσσου μια μέρα ξέρεις!
Λ:Σοβαρά? Αν είναι πάντως τόσο καλή όσο λέτε, κάτι θα κάνουμε!
Μ:Μακάρι ρε Λουκά! Είναι πολύ καλό κορίτσι και της αξίζει πραγματικά το καλύτερο!
Ν:Ο Μάνος το λέει που δεν είναι κι εύκολος!
Λ:Ναι, όντως. Λοιπόν, ανυπομονώ να τη γνωρίσω την περίφημη Νόρα!
Ν:Αύριο θα τη δεις και από κοντά και θα σιγουρευτείς γι΄αυτά που σου λέμε!
Λ:Θα περιμένω λοιπόν!


ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Ελπίζω να βγήκε καλό το πρώτο μου καφαλαιάκι. Αν κάτι δεν σας αρέσει, να μου το πείτε!

Μηπως να συνεχιζες τωρα?????Λεω εγω!!!τελειο μπραβο σου!!!αχ ανεβασε τωρα το επομενο σε παρακαλω!!!!οκ?

norakiloukakos4ever έγραψε:Μηπως να συνεχιζες τωρα?????Λεω εγω!!!τελειο μπραβο σου!!!αχ ανεβασε τωρα το επομενο σε παρακαλω!!!!οκ?

Xαίρομαι που σου άρεσε!!! Μάλλον θα βάλω σε λίγο συνέχεια!

nora1 έγραψε:

norakiloukakos4ever έγραψε:Μηπως να συνεχιζες τωρα?????Λεω εγω!!!τελειο μπραβο σου!!!αχ ανεβασε τωρα το επομενο σε παρακαλω!!!!οκ?

Xαίρομαι που σου άρεσε!!! Μάλλον θα βάλω σε λίγο συνέχεια!

AX MΠΡΑΒΟ!ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΓΩΝΙΑ!!!!!

norakiloukakos4ever έγραψε:

nora1 έγραψε:

norakiloukakos4ever έγραψε:Μηπως να συνεχιζες τωρα?????Λεω εγω!!!τελειο μπραβο σου!!!αχ ανεβασε τωρα το επομενο σε παρακαλω!!!!οκ?

Xαίρομαι που σου άρεσε!!! Μάλλον θα βάλω σε λίγο συνέχεια!

AX MΠΡΑΒΟ!ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΓΩΝΙΑ!!!!!

ΟΚ Ελευθερία μου! Μάλλον θα βάλω σε λίγο. Τώρα δεν μπορώ!

nora1 έγραψε:

norakiloukakos4ever έγραψε:

nora1 έγραψε:

norakiloukakos4ever έγραψε:Μηπως να συνεχιζες τωρα?????Λεω εγω!!!τελειο μπραβο σου!!!αχ ανεβασε τωρα το επομενο σε παρακαλω!!!!οκ?

Xαίρομαι που σου άρεσε!!! Μάλλον θα βάλω σε λίγο συνέχεια!

AX MΠΡΑΒΟ!ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΓΩΝΙΑ!!!!!

ΟΚ Ελευθερία μου! Μάλλον θα βάλω σε λίγο. Τώρα δεν μπορώ!

Ενταξει θα περιμενω με αγωνια!!!!!!!!!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ


Η μέρα του γάμου της Δάφνης και του Νικόλα έφτασε. Όμως και οι δύο είχαν τρομερό άγχος.

Σπίτι Δάφνης...

Ν:Ρε Δάφνη, ηρέμησε! Δεν θα σου φύγει ο γαμπρός!
Δ:Χτύπα ξύλο Χριστιανή μου!
Ε:Μα κάνεις λες και θα πας για κρέμασμα! Ηρέμησε λίγο!
Δ:Δεν μπορώ ρε κορίτσια! Έχω πολύ άγχος!
Ν:Φρόντισε να το αποβάλλεις! Θα είσαι μια υπέροχη νύφη στην εκκλησία και θα έχεις δίπλα του τον ΝΙκόλα, τον παιδικό και παντοτινό σου έρωτα!
Δ:Ωραίο δεν ακούγεται?
Ν:Αυτό να σκέφτεσαι!

Την ίδια ώρα στο σπίτι του Νικόλα...

Λ:Θα σκάσεις επιτέλους! Έχω βαρεθεί να ακούω για τις ανοησίες σου! Με τη Δάφνη σου από το πρωί!
Μ:Καλά σου λέει! Μας έχεις σπάσει τα νεύρα. Αν συνεχίσεις, εγώ φεύγω!
Λ:Κι εγώ μαζί σου θα έρθω!
Ν:Τι να κάνω ρε παιδιά? Ερωτεύτηκα και παντρεύομαι! Κακό είναι?
Λ:Δεν είπαμε πως είναι κακό, αλλά δεν είσαι και ο μόνος στον κόσμο που ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε! Υπάρχουν και πολλά άλλα εκατομμύρια κόσμος που έκαναν το ίδιο!
Ν:Δεν με ενδιαφέρει! Μόνο η δική μου ζωή με νοιάζει αυτή τη στιγμή!
Μ:Και μετά λέτε εμένα εγωιστή!
Λ:Εσύ είσαι νούμερο 1 αγόρι μου! Δεν πιάνεσαι με τίποτα!
Μ:Ε είσαι πολύ ηλίθιος τελικά!
Λ:Εγώ φταίω που λέω την αλήθεια?
Ν:Θα την πάρω τηλέφωνο!
Μ-Λ:Έλα μου?
Λ:Ποια θα πάρει τηλέφωνο πάλι?
Μ:Τη Δάφνη ρε πανίβλακα!
Λ:Είσαι πανίβλακας!
Μ:Σου 'μοιασα φαίνεται! Το καλό είναι πως δεν σε ξεπέρασα!
Λ:Βρίσκεσαι σε καλό δρόμο όμως!
Ν:Έλα Δάφνη μου, τι κάνεις?
Δ:Έλα μωρό μου! Μια χαρά είμαι. Εσένα σκέφτομαι συνεχώς.
Ν:Κι εγώ. Οι ώρες κακριά σου δεν περνούν με τίποτα.
Δ:Ανυπομονώ να σε δω! Δεν ξέρεις πόσο μου 'λειψες!
Ν:Όσο και σε μένα αγάπη μου! Σ'αγαπώ πολύ!
Δ:Κι εγώ πάρα πολύ, αλλά πρέπει να κλείσω. Ήρθε η κομμώτρια.
Ν:Εντάξει. Τα λέμε στην εκκλησία.
Δ:Εννοείται! Φιλιά!
Μ:Λουκά, την πετσέτα! Κολλήσαμε με τα μέλια του Νικόλα.
Λ:Τι να σου κάνει η πετσέτα? Εδώ χρειάζεται ολόκληρη η Μεσόγειος για να ξεκολλήσουμε.
Ν:Ρε δεν με παρατάτε λέω εγώ?
Μ:Και ποιον θα κοροϊδεύουμε μετά?
Ν:Βρήκατε το κορόιδο δηλαδή?
Λ:Ακριβώς! Άσε τώρα τις σαχλαμάρες και κάτσε να σε ξυρίσουμε.
Ν:Τι να με κάνετε?
Μ:Δεν έχεις ακούσει που λένε στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό?
Λ:Είμαι σίγουρος πως το έχεις ακούσει, γι'αυτό κάτσε!
Ν:Κανονίστε να πάω σημεδεμένος στην εκκλησία!
Μ:Τι θα πάθεις? Έτσι κι αλλιώς, τον έδεσες το γάιδαρό σου. Τι φοβάσαι?
Ν:Όχι και γάιδαρος η Δαφνούλα μου!
Λ:Καλά, είναι γαϊδάρα. Άσε τώρα τα λόγια και παλουκώσου στην καρέκλα!
Μ:Καλά σου λέει!
Ν:Ωχ Παναγία μου, σώσε με!
Μ:Ναι καλά, τραγούδα!
Λ:Σιγά μη γλιτώσεις!

Λίγες ώρες αργότερα είχε φτάσει η Δάφνη στην εκκλησία, όπου την περίμενε ο Νικόλας. Αφού αντάλλαξαν ένα τρυφερό φιλί, μπήκαν μέσα και περίπου μία ώρα μετά, βγήκαν παντρεμένοι.

Στην δεξίωση...

Ένα κομμάτι τανγκό ακούγεται. Η Νόρα κάθεται μόνη της στο τραπέζι. Ο Λουκάς την πλησιάζει χωρίς να ξέρει ποια είναι.

Λ:Καλησπέρα.
Ν:Καλησπέρα.
Λ:Χορεύετε?
Ν:Αν με εμπνέει ο παρτενέρ!
Λ:Τότε ελπίζω να σας εμπνέω, διότι θα ήθελα πάρα πολύ να μου χαρίσετε ένα χορό.
Ν:Ναι ε? Γιατί?
Λ:Γιατι θα ήθελα πολύ να περάσω μαζί σας έστω και λίγα λεπτά που διαρκεί ένας χορός. Λοιπόν, τι λέτε?
Ν:Λέω να σας κάνω τη χάρη.
Λ:Δεν φαντάζεστε πόσο χαίρομαι που το αποφασίσατε!
Ν:Ενδιαφέρον!

Εκείνη τη στιγή περνάει ένας ξάδελφος του Νικόλα.

Ξ:Νοράκι τι κάνεις? Λουκά? Εσύ είσαι? Πότε γύρισες?
Ν-Λ:Λουκά?-Νόρα? (ταυτόχρονα)
Ν:Νόρα. Γιατί?
Λ:Ώστε εσύ είσαι η περίφημη Νόρα. Όμως γιατί σου κάνει εντύπωση το όνομά μου?
Ν:Περίφημη? Όσο για το όνομά σου, το έχουν αναφέρει τα παιδιά.
Λ:Κι εγώ από τα παιδιά έχω ακούσει για σένα!
Ν:Ελπίζω καλά λόγια.
Λ:Τα καλύτερα! Πρώτη φορά ακούω τόσο καλά λόγια για κάποιον!
Ν:Ναι ε? Κι εγώ έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για σένα!
Λ:Ευτυχώς!
Ξ:Παιδιά, είμαι κι εγώ εδώ!
Ν-Λ:Ωχ συγγνώμη!
Ν:Μια χαρά είμαστε, αλλά ο Λουκάς μου πρότεινε να χορέψουμε. Μας συγχωρείς!
Λ:Μήπως ήσουν λίγο απότομη?
Ν:Αυτός διέκοψε, δεν φταίω εγώ! Πάντως δεν φοβάμαι μήπως με παρεξηγήσει!
Λ:Εδώ που τα λέμε, ούτε εμένα με νοιάζει!
Ν:Είδες? Δουλεύεις στα γραφεία του Ρούσσου ε?
Λ:Ναι. Πριν λίγο έπιασα δουλειά και ομολογώ πως είναι πολύ ωραίο το περιβάλλον.
Ν:Πάντα ήθελα να δουλέψω εκεί, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα.
Λ:Απ'ότι ξέρω σπουδάζεις Νομική. Αν είσαι καλή, τότε μπορώ να σε βοηθήσω να έρθεις.
Ν:Είμαι καλή, αλλά δεν είμαι και σαΐνι! Εσύ μπορεί μιας κι έχεις σπουδάσει στο εξωτερικό, αλλά μάλλον ξέρεις το πώς πέρασα στη Νομική.
Λ:Ναι και με κάνει να πιστεύω πως είσαι πάρα πολύ έξυπνη. Λίγες θα κατάφερναν όσα κατάφερες εσύ.
Ν:Χαίρομαι που πιστεύεις κάτι τέτοιο για μένα. Θα μπορούσες να κοροϊδέψεις και να πεις πως είναι αργά πια!
Λ:Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό. Πέρα του ότι είσαι πολύ νέα, πιστέυω πως όλοι αξίζουν μια ευκαιρία!
Ν:Ναι ε? Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
Λ:Είδες? Τελικά δεν έχουμε και τόσες διαφορές!
Ν:Αρχίζω να το πιστεύω! Σε περίμενα πολύ διαφορετικό η αλήθεια είναι!
Λ:Αυτό που είδες είναι καλύτερο ή χειρότερο από αυτό που περίμενες?
Ν:Μάλλον καλύτερο.
Λ:Ευτυχώς! Τι γνώμη είχες για μένα στην αρχή?
Ν:Μήπως είσαι λίγο περίεργος?
Λ:Είναι ένα από τα ελαττώματά μου η αλήθεια είναι. Πειράζει πολύ?
Ν:Θα δείξει! Για να απαντήσω στην ερώτησή σου, σε περίμενα πολύ πιο διαφορετικό από την υπόλοιπη παρέα.
Λ:Γιατί?
Ν:Το ότι έχεις σπουδάσει στο εξωτερικό δείχνει πως είσαι εύπορος οικονομικά και μπορεί να σημαίνει και λίγο... ψώνιο!
Λ:Α, τόσο καλή γνώμη για μένα!
Ν:Είχα και τις σμφιβολίες μου. Δεν μπορείς να κρίνεις κάποιον πριν τον γνωρίσεις άλλωστε!
Λ:Πάλι καλά! Τουλάχιστον έχω μια ευκαιρία να σου αλλάξω την εικόνα που είχες σχηματίσει!
Ν:Το έχεις ήδη καταφέρει!
Λ:Αυτό κι αν είναι καλό νέο! Πάντως εγώ σε περίμενα περίπου όπως είσαι. Μόνο που δεν πίστευα πως θα είσαι τόσο όμορφη!
Ν:Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά νομίζω πως υπερβάλλεις.
Λ:Καθόλου! Νομίζω βέβαια πως σου το έχουν πει κι άλλοι εκτός από μένα!
Ν:Μην είσαι τόσο σίγουρος! Αλλά δεν μου αρέσει μια συζήτηση να είναι γύρω από τον εαυτό μου. Μπορούμε να αλλάξουμε θέμα?
Λ:Βεβαίως! Δεν μπορώ να αρνηθώ άλλωστε όταν μου το ζητούν τόσο ευγενικά!
Ν:Πάλι καλά! Λοιπόν, πώς προέκυψε το εξωτερικό?
Λ:Εντελώς τυχαία! Έτυχε να είναι ένας συγγενής μου εκεί, μου πρότεινε να προσπαθήσω επειδή ήξερε πως θα είναι μια καλή ευκαιρία και είπα να μην απορρίψω εντελώς την πιθανότητα.
Ν:Και τα κατάφερες τελικά!
Λ:Ναι.
Ν:Φαντάζομαι ήταν σωστή η επιλογή σου.
Λ:Δεν ξέρω. Ήταν σίγουρα μια καλή εμπειρία, αλλά δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με το να είσαι στην πατρίδα σου με τους φίλους σου.
Ν:Ναι, αλλά τώρα γύρισες!
Λ:Δεν υπήρχε περίπτωση να έμενα εκεί παραπάνω απ'όσο χρειάζεται. Μπορεί να μην μου φαίνεται, αλλά πάνω απ'όλα βάζω τους δικούς μου ανθρώπους και δεν μου αρέσει να τους αποχωρίζομαι. Έκανα μια φορά κάτι τέτοιο και δεν πρόκειται να το ξανακάνω!
Ν:Ενδιαφέρον! Είναι πολύ ωραίο να αισθάνεται έτσι κάποιος για σένα και πιστεύω πως τα παιδιά είναι πολύ τυχερά που σ'έχουν φίλο!
Λ:Ναι ε? Χαίρομαι διότι θα ήθελα πολύ να σε θεωρώ φίλη μου. Μπορεί να είναι λίγο βιαστικό, αλλά μπορώ να κρίνω τον άλλο ακόμα και από τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας μας.
Ν:Και τι έχεις να πεις για μένα?
Λ:Έχω να πω πως δεν θέλει πολύ κάποιος για να καταλάβει πόσο ξεχωριστός και καλόκαρδος άνθρωπος είσαι.
Ν:Ας μην το παρατραβήξουμε!
Λ:Ο καθένας έχει τη δική του γνώμη! Αυτή είναι η δική μου και νομίζω πως δεν πέφτω έξω!
Ν:Αυτό θα το κρίνεις με τον καιρό!
Λ:Είμαι σίγουρος πως θα σιγουρευτώ για την αρχική μου εντύπωση.
Ν:Σου το εύχομαι!
Λ:Να είσαι σίγουρη!
Ν:Θα προσπαθήσω!
Λ:Μήπως να πηγαίναμε στο τραπέζι τώρα? Όλοι οι άλλοι θα παρεξηγηθούν που τους αφήσαμε τόση ώρα μόνους τους!
Ν:Δεν θα βάλουν και τα κλάμματα, αλλά καιρός είναι να καθίσουμε και λίγο!
Λ:Λίγο!
Ν:Θα δούμε. Πάμε τώρα!
Λ:ΟΚ. Ό,τι πεις!

Κι έτσι συνεχίστηκε η βραδιά. Η Νόρα συμπάθησε πολύ το Λουκά, όπως τη συμπάθησε κι εκείνος. Όλο το βράδυ δεν σταμάτησαν να συζητούν για διάφορα θέματα όπως τη δουλειά τους, τα σχέδιά τους και πολλά άλλα. Η βραδιά κύλησε πολύ ήρεμα κι ευχάριστα!


ΤΕΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΤΕΛΕΙΟ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!!!ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!!!!

[quote="norakiloukakos4ever"]ΤΕΛΕΙΟ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!!!ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!!!! [/quote
Χαίρομαι που σου άρεσε αγάπη!!! Η συνέχεια μάλλον αύριο!!!

[quote="nora1"]

norakiloukakos4ever έγραψε:ΤΕΛΕΙΟ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!!!ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!!!! [/quote
Χαίρομαι που σου άρεσε αγάπη!!! Η συνέχεια μάλλον αύριο!!!

ΟΚ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ....

ΗΡΩ 1993 έγραψε:ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ , ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ !!! ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΜΕ 1000 .

Χίλια ευχαριστώ Ηρώ μου!!! Χαίρομαι που σου άρεσε! Μάλλον θα συνεχίσω σήμερα!!!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ


Μετά από αρκετές ώρες, όταν πλέον το γλέντι του γάμου είχε φτάσει στο τέλος του, οι μόνοι που δεν είχαν φύγει ήταν οι νεόνυμφοι, η Νόρα και ο Λουκάς.


ΝΙΚ:Άντε παιδιά, να φεύγουμε σιγά-σιγά.
Λ:Ναι, βέβαια.
Ν:Δεν έχετε κάποια εκκρεμότητα, έτσι?
Δ:Όχι Νοράκι μου. Τα έχουμε φροντίσει όλα.
Ν:Ωραία τότε. Φύγετε εσείς και σε λίγο θα φύγω κι εγώ.
ΝΙΚ:Γιατί σε λίγο? Έχεις να κάνεις κάτι?
Ν:Δεν σας είπα πως μου χάλασε το αυτοκίνητο και είναι στο συνεργείο? Δεν νομίζω να έρθει τόσο γρήγορα ταξί.
Λ:Δεν χρειάζεται να πάρεις ταξί. Θα σε πάω εγώ!
Ν:Δεν θέλω να σε καθυστερώ!
Λ:Σιγά την καθυστέρηση! Έτσι κι αλλιώς στο δρόμο μου είναι το σπίτι σου.
ΝΙΚ:Και πώς ξέρεις εσύ πού μένει?
Λ:Μου το είπε η Νόρα, εσύ τι ζόρι τραβάς?
ΝΙΚ:Εγώ κανένα. Από περιέργεια ρώτησα!
Δ:Παιδιά δεν πάμε τώρα?
ΝΙΚ:Ναι αγάπη μου, φεύγουμε.
Λ:Άντε Νοράκι, πάμε κι εμείς.
Ν:Ναι. Παίρνω την τσάντα μου και φύγαμε.

Λίγη ώρα αργότερα, έξω από το σπίτι της Νόρας...

Λ:Εδώ μένεις, έτσι?
Ν:Ναι.
Λ:Ωραία περιοχή! Είχα πολλά χρόνια να περάσω από εδώ.
Ν:Ελπίζω από 'δω και πέρα να περνάς πιο συχνά!
Λ:Εννοείται! Θα σου κάνω κοινωνικές επισκέψεις συνέχεια! Από το να πηγαίνω στα χαζά της παρέας, χίλιες φορές εσύ! Είσαι πολύ πιο ενδιαφέρουσα!
Ν:Σ'ευχαριστώ! Ποιους εννοείς χαζά της παρέας?
Λ:Τι ερώτηση είναι αυτή? Φυσικά το Νικόλα και το Μάνο!
Ν:Αν σ'άκουγαν τώρα να δω τι θα έκανες!
Λ:Μπα, δεν παρεξηγούνται αυτοί! Χίλιες φορές τους τα έχω πει αυτά και δεν λένε να αλλάξουν!
Ν:Μια χαρά είναι μωρέ!
Λ:Μια χαρά δεν τους λες, αλλά τέλος πάντων!
Ν:Έχουν και τα στραβά τους, αλλά είναι πολύ καλά παιδιά!
Λ:Αυτό δεν το αμφισβητώ σίγουρα! Όπως και να 'χει, είναι υπέροχοι άνθρωποι όλοι τους. Αλλά δεν αντέχονται για πάρα πολλή ώρα!
Ν:Καλά, δεν έχεις κι άδικο. Μερικές φορές είναι ανυπόφοροι!
Λ:Είδες που είχα δίκιο?
Ν:Ναι! Λοιπόν, πρέπει να φεύγω!
Λ:Ναι, το ξέρω. Τι θα έλεγες να συναντηθούμε αύριο και να πάμε για φαγητό? Να τα πούμε και λίγο καλύτερα?
Ν:Ναι, γιατί όχι? Όμως πρέπει να περάσεις να με πάρεις!
Λ:Εννοείται! Στις οχτώ είναι καλά?
Ν:Μια χαρά!
Λ:Ωραία τότε! Τα λέμε αύριο!
Ν:Ναι. Καληνύχτα.
Λ:Καληνύχτα!

Την επόμενη μέρα, ο Λουκάς πήγε στο γραφείο του Μάνου.

Ο Λουκάς μπαίνει μέσα...

Λ:Χαίρετώ τον ηλίθιο φίλο μου.
Μ:Τι θέλεις εσύ εδώ? Δουλειά δεν έχεις?
Λ:Είχα κάτι εξωτερικές δουλειές και είπα να περάσω να πω ένα γεια!
Μ:Το είπες. Δεν μου αδειάζεις τη γωνιά τώρα?
Λ:Ακόμα δεν ήρθα κια θέλεις να με διώξεις? Τι έγινε?
Μ:Έγινε πως έχω δουλειά, αντίθετα με σένα!
Λ:Γιατί ρε? Εγώ κάθομαι?
Μ:Δεν σε βλέπω να δουλεύεις. Εσύ ήρθες για κοινωνική επίσκεψη!
Λ:Αν δεν με θέλεις φεύγω!
Μ:Γιατί ήρθες?
Λ:Γνώρισα επιτέλους αυτή τη Νόρα!
Μ:Λες να μην το ξέρω? Όλο το βράδυ μαζί της μιλούσες. Εμάς μας είχες γραμμένους!
Λ:Πολύ ενδιαφέρουσα κοπέλα!
Μ:Το ξέρω! Δεν τη γνώρισα χθες σαν κάποιους-κάποιους!
Λ:Με δουλεύεις?
Μ:Όχι βέβαια, πώς σου πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο?
Λ:Μάνο!
Μ:Κατάφερες τίποτα τουλάχιστον ή τζάμπα μας έγραφες?
Λ:Τι εννοείς?
Μ:Κανόνισες ραντεβουδάκι?
Λ:Παρακαλώ?
Μ:Αφού σου αρέσει ρε!
Λ:Ποιος είπε κάτι τέτοιο?
Μ:Νομίζεις δεν το κατάλαβα?
Λ:Είναι ωραία κοπέλα αλλά δεν τη βλέπω έτσι.
Μ:Ναι, νομίζεις δεν πρόσεξα πώς την κοιούσες όλο το βράδυ!
Λ:Πώς την κοιτούσα?
Μ:Αποσβολωμένος! Είχες μάτια μόνο για 'κείνη, σου μιλούσε και δεν άκουγες τίποτα άλλο παρά μόνο τη φωνή της, την κοιτούσες μέσα στα μάτια! Να συνεχίσω ή σε κάλυψα?
Λ:Σταμάτα ρε! Είναι κακό δηλαδή που βρήκα ενδιαφέρουσα τη συζήτησή μας?
Μ:Μόνο τη συζήτηση βρήκες ενδιαφέρουσα ή και την ίδια τη Νόρα?
Λ:Και τα δύο. Είναι πολύ καλή κοπέλα.
Μ:Και πολύ όμορφη!
Λ:Δεν είπα το αντίθετο, αλλά εσύ το παρεξήγησες!
Μ:Δηλαδή τη βλέπεις μόνο σαν φίλη.
Λ:Ακριβώς!
Μ:Αν σου έλεγε πως σε γουστάρει τι θα έκανες?
Λ:Παρακαλώ?
Μ:Είμαι σίγουρος πως θα την άρπαζες και θα τη φιλούσες!
Λ:Τώρα λες αηδίες!
Μ:Τους άλλους μπορείς να τους κοροϊδεύεις. Εγώ όμως είμαι παλιά καραβάνα!
Λ:Όχι όμως και αλάνθαστη!
Μ:Καλά καλά! Δεν θα συνεχίσω αυτή την αντιπαράθεση. Μόνο ένα θα σου πω. Πρόσεχε. Η Νόρα είναι μια πολύ γλυκιά και καλή κοπέλα. Θα ήθελα πολύ να έχεις μια τέτοια γυναίκα δίπλα σου. Μόνο μην την πληγώσεις. Είναι πολύ ευάλωτη και δεν έχει περάσει και λίγα! Αν δεν την βλέπεις σοβαρά, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι ν'απομακρυνθείς!
Λ:Παρακαλώ?
Μ:Τώρα πρέπει να φεύγεις γιατί έχω δουλειά. Σκέψου αυτά που σου είπα.

Ο Λουκάς έφυγε χωρίς να πει λέξη παραπάνω. Τον προβλημάτισαν τα όσα του είπε ο Μάνος. Μήπως είχε τελικά δίκιο? Μήπως τη Νόρα δεν την έβλεπε και τόσο φιλικά? Μπα...


ΤΕΛΟΣ ΤΡΙΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Το βράδυ έχει φτάσει και η Νόρα είναι σχεδόν έτοιμη για την έξοδό της με το Λουκά, όταν χτυπάει το τηλέφωνό της...


Ν:Παρακαλώ?
Ε:Έλα Νοράκι, τι κάνεις?
Ν:Καλά Ευάκι μου. Εσύ? Πώς και με πήρες τηλέφωνο?
Ε:Κι εγώ καλά είμαι. Σε πήρα για να βρεθούμε αν θέλεις.
Ν:Δυστυχώς δεν γίνεται Ευάκι μου. Έχω κανονίσει.
Ε:Ώπα!!! Με ποιον?
Ν:Αμέσως στο πονηρό να πάει το μυαλό σου εσένα! Με τον Λουκά θα πάμε για φαγητό.
Ε:Άρα δεν είχα άδικο!
Ν:Παιδί μου πας καλά? Ο Λουκάς είναι φίλος σας κι ευελπισθώ να γίνει και δικός μου.
Ε:Δικός σου?
Ν:Φίλος πάντα! Για να μην ξεχνιόμαστε!

Εκείνη την ώρα ακούγεται το κουδούνι.

Ν:Εύα σε κλείνω. Ήρθε.
Ε:Καλά!!! Θα τα πούμε άλλη φορά εμείς!!! Αύριο, μόλις τελειώσεις από τη σχολή θα περάσεις από της Δάφνης.Έχουμε πολλά να πούμε εμείς οι δύο!
Ν:Ωχ!!! (καθώς ανοίγει την πόρτα)
Λμένει άφωνος με την εμφάνισή της)Γεια σου Νοράκι. Τι υποδοχή είναι αυτή?
Ν:Καλησπέρα Λουκά. Δεν πήγαινε σε σένα το ωχ. Στην Εύα πήγαινε. Ευάκι καληνύχτα! (κλείνει το τηλέφωνο)
Λ:Είσαι υπέροχη!
Ν:Ευχαριστώ πολύ. Κι εσύ όμως είσαι πάρα πολύ κομψός. Παίρνω την τσάντα και το παλτό και φύγαμε!
Λ:Ωραία!!!

Λίγη ώρα αργότερα βρίσκονται σ'ένα υπέροχο ταβερνάκι με ρομαντική μουσική.

Λ:Πώς σου φαίνεται το μέρος?
Ν:Είναι πάρα πολύ ωραίο!
Λ:Χαίρομαι που σου αρέσει!
Ν:Είναι πάρα πολύ ωραίο το περιβάλλον.
Λ:Συνήθιζα να έρχομαι εδώ στα φοιτητικά μου χρόνια.
Ν:Ναι ε?
Λ:Ναι. Ήταν το αγαπημένο μου μέρος!
Ν:Κάτι σαν το στέκι της εποχής εκείνης ας πούμε ε?
Λ:Περίπου. Εσύ πού συνηθίζεις να πηγαίνεις?
Ν:Δεν έχω κάτι σταθερό. Πιο πολύ βγαίνω με τα παιδιά οπότε συναντιόμαστε στην Εδέμ ή πηγαίνουμε σε διαφορετικά μέρη σχεδόν κάθε φορά.
Λ:Το 'χουν αυτό η αλήθεια είναι. Όταν είμασταν πιο μικροί και τους πήγαινα εδώ συνέχεια, μου φώναζαν. Έλεγαν πως είχαν βαρεθεί να το βλέπουν αυτό το μέρος, αν και κατά βάθος τους άρεσε πολύ.
Ν:Ήθελαν να σε πειράξουν ε?
Λ:Δεν τους ξέρεις? Μια ζωή έτσι κάνουν!
Ν:Όντως, αλλά εδύ τους ξέρεις πολύ καλύτερα απ'ότι εγώ. Γνωρίζεστε εδώ και πολλά χρόνια.
Λ:Ναι, από την κατασκήνωση.
Ν:Μέχρι και σήμερα! Πάρα πολλά χρόνια! Είναι ωραίο μια φιλία να είναι δυνατή στο χρόνο. Εσύ μπορεί να έλειψες για ένα χρονικό διάστημα, αλλά μόλις επέστρεψες και όλα είναι όπως πριν! Σ'αγαπάνε πολύ!
Λ:Κι εγώ τους αγαπάω. Είναι η οικογένειά μου! Οι δικοί μου πάντα έμεναν μακριά κι εγώ είχα αυτούς τους ανθρώπους για οικογένεια.
Ν:Αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο. Έτσι νιώθω κι εγώ γι'αυτούς. Μου στάθηκαν στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου και με βοήθησαν όσο κανείς. Τους χρωστάω ό,τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα!
Λ:Καταλαβαίνω τι εννοείς. Όμως κι αυτοί το ίδιο νιώθουν για σένα. Ξέρεις τι μου είπε ο Μάνος για σένα?
Ν:Τι?
Λ:Πως και γι'αυτόν και για το Νικόλα είσαι σαν τη μικρή τους αδερφή!
Ν:Αλήθεια? Είναι πάρα πολύ γλυκός! Αυτό σημαίνει η φράση"ο φίλος είναι θησαυρός"!
Λ:Εγώ δεν το πίστευα όταν το άκουσα πάντως!
Ν:Γιατί? Τόσο αντιπαθητική με είχες φανταστεί?
Λ:Κάθε άλλο, αλλά ο Μάνος ποτέ δεν ήταν τόσο εκδηλωτικός ή τόσο συναισθηματικός. Αυτό μου κίνησε την προσοχή και μου προξένησε έντονο ενδιαφέρον!
Ν:Έτσι θέλει να δείχνει ο Μάνος. Κατά βάθος είναι πάρα πολύ καλό παιδί. Απλώς προτιμάει να φαίνεται σκληρός. Αυτό πολλές φορές όμως δεν είναι μειονέκτημα. Αντιθέτως θα έλεγα! Στη δουλειά του, αυτό είναι που του χρειάζεται!
Λ:Δεν έχεις κι άδικο! Μπορεί να τους γνωρίζεις για μικρότερο χρονικό διάστημα αλλά τους ξέρεις πολύ καλά!
Ν:Έχω το πλεονέκτημα να καταλαβαίνω το χαρακτήρα του άλλου από τα πρώτα λεπτά της γνωρημίας μας.
Λ:Ναι, ε? Και τι γνώμη έχεις για μένα?
Ν:Για σένα?
Λ:Ναι!
Ν:Ειλικρινά?
Λ:Θα το αντέξω?
Ν:Θα δείξει!
Λ:Ας το πάρει το ποτάμι!
Ν:Πιστεύω πως έχεις καλή καρδιά και δεν έχεις κακία μέσα σου. Αντιθέτως, έχεις πολλή αγάπη για όλους όσους πιστεύεις πως την αξίζουν. Είσαι καλός στη δουλειά σου και εξίσου καλός και άξιος άνθρωπος σε όλα τα επίπεδα!
Λ:Τελικά δεν έχεις και τόσο χάλια εικόνα για μένα!
Ν:Όχι βέβαια! Το αντίθετο θα έλεγα!
Λ:Δεν φαντάζεσαι πόσο ανακουφισμένος νιώθω!
Ν:Τόσο πολύ σ'ενδιαφέρει η γνώμη που έχουν οι άλλοι για σένα?
Λ:Μόνο όταν μ'ενδιαφέρουν οι ίδιοι!
Ν:Κι εγώ είμαι μία από αυτούς?
Λ:Στις πρώτες θέσεις θα έλεγα!
Ν:Χαίρομαι που το ακούω.
Λ:Ελπίζω όμως να ισχύει κάτι τέτοιο και για σένα!
Ν:Εννοείται! Είσαι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους που έχω γνωρήσει!
Λ:Θα μπορούσα να πω το ίδιο για σένα με απόλυτη σιγουριά!
Ν:Δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο! Δεν είμαι και τόσο ενδιαφέρουσα! Μια συνηθισμένη γυναίκα είμαι.
Λ:Εγώ πάλι νομίζω πως είσαι πολύ ξεχωριστή! Δεν ξέρω πολλές που έχουν καταφέρει ό,τι εσύ!
Ν:Και τι έχω καταφέρει δηλαδή?
Λ:Πάρα πολλά! Όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να σπουδάσουν στα 18, από αυτούς οι περισσότεροι δεν σπούδασαν ποτέ! Δεν τους πέρασε καν από το μυαλό να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό τους! Εσύ όχι μόνο προσπάθησες αλλά βρίσκεσαι και στο τελευταίο έτος της Νομικής Αθηνών. Δεν είναι και λίγο!
Ν:Δεν είναι λίγο. Είναι ένα από τα πιο σωστά πράγματα που έχω κάνει ποτέ! Όμως δεν είναι και τόσο αξιοθαύμαστο!
Λ:Κι όμως είναι! Και μιας και το 'φερε η κουβέντα, πώς σου φαίνεται η σχολή τώρα που σε λίγο θα έχεις στα χέρια σου το πτυχίο σου?
Ν:Σαν ψέμα μοιάζει! Από παιδί αυτό ήταν το όνειρό μου! Είναι λίγο δύσκολα βέβαια τα πράγματα, αλλά ελπίζω να τα κατφέρω!
Λ:Σε τι δυσκολεύεσαι?
Ν:Λίγο στο ναυτικό δίκαιο.
Λ:Θέλεις να σε βοηθήσω εγώ?
Ν:Δεν θέλω να σου τρώω τον ελεύθερό σου χρόνο! Δεν θα νιώθω καλά!
Λ:Μην ακούω ανοησίες! Από το να κάθομαι μπροστά στην τηλεόραστη, χίλιες φορές να περνάω τον ελεύθερό μου χρόνο μαζί σου! Αν δεν ήμουν πραγματικά πρόθυμος δεν θα σου το πρότεινα!
Ν:Αλήθεια δηλαδή μπορείς να με βοηθήσεις?
Λ:Φυσικά! Τι ερώτηση είναι αυτή? Αρκεί να το θέλεις!
Ν:Εννοείται! Σ'ευχαριστώ πολύ!
Λ:Οι φίλοι δεν λένε ευχαριστώ μεταξύ τους! Όταν το εννοούν, ο άλλος το καταλαβαίνιοε χωρίς να ειπωθούν λόγια!
Ν:Ενδιαφέρουσα άποψη!
Λ:Και θα ακούσεις πολλές ακόμα. Ελπίζω να συμφωνείς με τις περισσότερες!
Ν:Θα το μάθουμε στην πορεία!
Λ:Ανυπομονώ!
Ν:Εγώ να δεις!
Λ:Τι είναι αυτό το απειλητικό βλέμα τώρα?
Ν:Αυτό σημαίνει "Βενέτη ετοιμάσου, δεν ξέρεις τι σε περιμένει!"!
Λ:Ωχχχ!!! Τι με περιμένει?
Ν:Θα το ανακαλύψεις μόνος σου!
Λ:Εγώ τώρα πώς να το πάρω αυτό?
Ν:Όπως θέλεις!!!


Κι έτσι συνεχίστηκε η βραδιά τους. Με γέλια, αστεία, πλάκες αλλά και ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Όταν έφτασε η ώρα που έπρεπε να αποχωριστούν, κανείς δεν ήθελε να φύγει, αλλά έπρεπε... Όμως μια καινούρια μέρα θα ξημέρωνε...


ΤΕΛΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ελπίζω να βγήκε καλό και να σας άρεσε!

Aχ τέλεια και τα δύο Νοράκι μου!Μπράβο σου!Κατπληκτικά και τα δύο!Περιμένω συνέχεια!

norakiloukakos4ever έγραψε:Aχ τέλεια και τα δύο Νοράκι μου!Μπράβο σου!Κατπληκτικά και τα δύο!Περιμένω συνέχεια!

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Ελευθερία μου!Η συνέχεια σε λίγο!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

Την επόμενη μέρα, η Νόρα πήγε στης Δάφνης όπως της είχε ζητήσει η Εύα την προηγούμενη βραδιά.

Μόλις φτάνει...


Ν:Να 'μαι κι εγώ! Τι πάθατε και θέλατε να συναντηθούμε ξαφνικά?
Δ:Μας έλειψε η φίλη μας. Κακό είναι?
Ν:Γι'αυτό με φωνάξατε εδώ δηλαδή? Μόνο?
Ε:Όχι μόνο...
Ν:Ήμουν σίγουρη!
Δ:Μιας και είσαι εδώ...
Ν:Αφήστε τις εισαγωγές και μιλήστε στα ίσια!
Ε:Τι τρέχει με το Λουκά?
Ν:Τι εννοείς? Τι θα έπρεπε να τρέχει?
Δ:Εσύ θα μας πεις!
Ν:Δεν τρέχει τίποτα πονηρό, όπως είμαι σίγουρη πως βάλατε στο νου σας! Α;πλώς μου αρέσει πάρα πολύ η παρέα του!
Δ:Μόνο?
Ν:Μόνο Δαφνούλα! Μόνο!
Ε:Δεν είμαι και τόσο σίγουρη γι'αυτό?
Ν:Αν όντως συνέβαινε κάτι δεν θα σου το έλεγα?
Δ:Α, δεν ξέρω! Πάντως οι ματιές που ανταλάσσετε από το π΄ρωτο λεπτό της γνωρημίας σας είναι φλόγες!
Ν:Να μην έρθουμε τότε εδύ μαζί μην τυχόν και σας κάψουμε το σπίτι!
Ε:Άσε τις εξυπνάδες! Ξέρεις τι θέλει να πει!
Ν:Δυστυχώς ναι! Πάντως σας διαβεβαιώ πως η σχέση μου με το Λουκά είναι καθαρά φιλική!
Δ:Προς το παρόν!
Ν:Και προς το μέλλον!
Ε:Αυτό κανείς δεν μπορεί να το ξέρει παρά μόνο ο Θεός!
Ν:Καλάάά!!!!!!!!!
Δ:Καλάμια! Εμείς όμως φταίμε που πάμε να σου ανοίξουμε τα μάτια!
Ν:Δεν σας το ζήτησα!
Ε:Δεν χρειάζεται να μας το ζητήσεις! Φίλες είμαστε!
Ν:Καλά, καλά. Φεύγω τώρα γιατί έχω ήδη αργήσει.
Δ:Γιατί? Έχεις ραντεβού?
Ν:Περιμένω το Λουκά.
Ε:Και μετά μας λες πως δεν τρέχει τίποτα, αλλά κάθε βράδυ είστε μαζί?
Ν:Θα έρθει να με βοηθήσει σε μια εργασία ρε βλαμένα!
Δ:Έτσι το λέμε τώρα!
Ν:Γεια σας κορίτσια!
Ε-Δ:Γεια σου και καλή τύχη!
Ν:Ε άη στο διάολο!
Ε:Μετά από σένα!


Λίγη ώρα αργότερα, η Νόρα ήταν στο σπίτι της και περίμενε το Λουκά. Τότε χτυπάει το κουδούνι. Η Νόρα τρέχει ν'ανοίξει.

Ν:Καλησπέρα!
Λ:Καλησπέρα Νοράκι. Τι κάνεις?
Ν:Μια χαρά. Έλα, πέρασε.
Λ:Είσαι έτοιμη?
Ν:Γιατί το λες απειλητικά? Σαν να με ετοιμάζεις για εγχείρηση!
Λ:Μπορείς να το πεις κι έτσι!
Ν:Μήπως δεν έπρεπε να δεχτώ τη βοήθειά σου?
Λ:Κάτσε κάτω ρε χαζό!
Ν:Καλά!
Λ:Φέρε τα βιβλία.
Ν:Ορίστε!
Λ:Πότε δίνεις?
Ν:Μεθαύριο.
Λ:Έχουμε χρόνο λοιπόν! Ξεκινάμε!...

Λίγες ώρες αργότερα, είχαν τελειώσει.

Λ:Λοιπόν? Τα κατάλαβες τώρα?
Ν:Εννοείται! Πολύ καλύτερα!
Λ:Χαίρομαι που βοήθησα!
Ν:Σ'ευχαριστώ πολύ!
Λ:Ξέρεις πως δεν χρειάζεται! Λοιπόν, να σε αφήσω τώρα να ξαπλώσεις, γιατί αύριο έχεις μάθημα!
Ν:Κι εσύ γραφείο! (ακούγεται το κινητό της) Ωχ, με συγχωρείς για λίγο.
Λ:Φυσικά!
Ν:Παρακαλώ? Νταίζη μου, τι κάνεις? Μια χαρά κι εγώ. Πού βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό? Έρχεσαι? Πότε? Πολύ ωραία! Θα σε περιμένω! Τα λέμε αγάπη!
Λ:Τι έγινε?
Ν:Μια φίλη, η Νταίζη. Είναι τραγουδίστρια και κάνει περιοδείες. Έρχεται αύριο Αθήνα και θέλει να βρεθούμε. Έχω να τη δω πολύ καιρό.
Λ:Πολύ ωραία! Να τη γνωρήσεις και σε μας!
Ν:Εννοείται!
Λ:Τα λέμε λοιπόν. Καληνύχτα!
Ν:Καληνύχτα. (πάει να φύγει) Λουκά?
Λ: (γυρίζει προς το μέρος της) Τι?

Η Νόρα πέφτει στην αγκαλιά του. Ο Λουκάς αρχικά ξαφνιάζεται, αλλά δεν λέει τίποτα. Την αγκαλιάζει κι εκείνος σφιχτά. Δεν ξέρει πώς της ήρθε να τον αγκαλιάσει, αλλά του 'αρεσε αυτή η έκβαση. Λίγο μετά η Νόρα σπάει τη σιωπή.

Ν:Λουκά... Σ'ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια και το ενδιαφέρον. Δεν θα τα κατάφερνα χωρίς εσένα. Σιγά μην το περνούσα το μάθημα. Τώρα τουλάχιστον έχω κάποιες πιθανότητες.
Λ:Μόνο κάποιες ρε χαζό? Εσύ τα έχειος μάθει τέλεια! Ξέρεις σχεδόν απ'έξω τι λέει το βιβλίο και καταλαβαίνεις κιόλας αυτά που γράφει. Δεν είναι και λίγο! Και χωρίς εμένα όμως, είμαι σίγουρος πως θα τα πήγαινες τέλεια!
Ν:Μην το λες!
Λ:Ρε κουτό, πέρασες τόσα μαθήματα! Τώρα που είσαι στο τέλος δεν θα τα καταφέρεις? Μην ακούω χαζομάρες!
Ν:όπως και να έχει, η βοήθειά σου ήταν πολύτιμη!
Λ:Στη διάθεσή σου όποτε θέλεις!
Ν:Ελπίζω να μη σε κούρασα πολύ.
Λ:Αντιθέτως! Μια χαρά πέρασα!
Ν:Ελπίζω να το εννοείς έστω και στο ελάχιστο!
Λ:Το εννοώ 100%!
Ν:Υπερβάλλεις!
Λ:Καθόλου! Τώρα όμως θα τρέξεις να κάνεις ένα μπανάκι να χαλαρώσεις και θα πέσεις κατευθείαν για ύπνο. Πρέπει να έχεις καθαρό μυαλό αύριο.
Ν:Καλά μπαμπά!
Λ:Πολύ αστείο, γελάσαμε! Τρέξε τώρα!
Ν:Καλά παιδί μου! Εντάξει! Καληνύχτα και όνειρα γλυκά!
Λ:Και απονήρευτα!
Ν:Υποννοείς κάτι?
Λ:Τίποτα περισσότερο από αυτό που κατάλαβες!
Ν:Αντίο Λουκά!
Λ:Bye bye γλυκιά μου!
Ν:Πιάσαμε και το αγγλικό και ποιος μας πιάνει! Καληνύχτα!


Την επόμενη μέρα, μετά τη σχολή η Νόρα θα περίμενε την Νταίζη.
Στο αεροδρόμιο, η Νόρα περιμένει εδώ και 15' όταν καταφτάνει η Νταίζη και αγκαλιάζονται.

Ν:Τι κάνεις Νταιζάκι?
ΝΤ:Καλά Νοράκι μου, εσύ?
Ν:Μια χαρά.
ΝΤ:Πώς πάει η σχολή?
Ν:Τέλεια! Τώρα που έχω και βοήθεια, ποιος με πιάνει! Σε λίγους μήνες θα κρατάω στα χέρια μου το πτυχίο μου!
ΝΤ:Αυτό είναι υπέροχο! Τι βοήθεια όμως? Τι εννοείς?
Ν:Πάμε και θα σου πω!
ΝΤ:ΟΚ!

Στο σπίτι της Νόρας...

ΝΤ:Και δεν μου λες, καλός αυτός ο Λουκάς?
Ν:Εντάξει, μια χαρά είναι το παιδί. Εκτός του ότι είνια ωραίος, είναι πολύ καλό παιδί!
ΝΤ:Σου αρέσει?
Ν:όχι παιδί μου! Απλώς φίλοι είμαστε!
ΝΤ:Είσαι σίγουρη?
Ν:Γιατί να μην είμαι?
ΝΤ:Επειδή κάθε φορά που μιλάς για εκείνον χρησιμοποιείς τις πιο κολακευτικές λέξεις και παίρνεις ένα ονειροπόλο βλέμα!
Ν:Αυτό δεν σημαίμμει τίποτα! Είναι πραγματικά πολύ καλόκαρδος και μέσα σε λίγες μέρες γνωρημίας κατάλαβα πως θα ήθελα να μείνει για πάντα στη ζωή μου. Είναι πραγματικός θησαυρός!
ΝΤ:Και μετά μου λες πως δεν τον γουστάρεις!
Ν:Νταίζη!
ΝΤ:Παρούσα!
Ν:Καλά! Όταν τον γνωρίσεις θα δεις πως κι εσύ τα ίδια θα λες!
ΝΤ:Αυτό θα το δούμε! Πάντως αν τα πράγματα είναι όπως τα λες και δεν συνβαίνει τίποτα παρπάνω μεταξύ σας, μπορώ να κάνω κάτι μαζί του έτσι?
Ν:Τι???
ΝΤ:Τι τι παιδί μου? Αφού δεν τον θέλεις, το πεδίο είνια ελεύθερο!
Ν:Νταίζη, σε λίγες μέρες φεύγεις! Δεν χρειάζεται να τον πληγώσεις!
ΝΤ:Θα του ξεκαθαρίσω τα πράγματα από την αρχή. Εκτός βέβαια αν έχεις αντίρρηση!
Ν:Εγώ? Καμία!
ΝΤ:Ωραία τότε. Πάω να την πέσω όμως γιατί είμαι πτώμα! Καληνύχτα Νοράκι!
Ν:Καληνύχτα.

Όλο το βράδυ τη βασάνιζαν αυτά που της είπε η Νταίζη. Δεν ήθελε να πληγωθεί ο Λουκάς. Αυτό ήταν όλο όμως? Τι ήταν όλα αυτά που έλεγε η Νταίζη? Γιατί δεν την πίστεψε? Τι να εννοούσε άραγε? Αυτά γύριζαν συνεχώς στο μυαλό της ώσπου αποκοιμήθηκε.

Το επόμενο πρωί ξύπνησε πολύ νωρίς. Έπρεπε να δώσει μάθημα. Ήταν σίγουρη πως θα περνούσε. Ο Λουκάς την είχε βοηθήσει να τα μάθει τέλεια. Όμως, όσο σίγουρη κι αν ήταν, το άγχος παρέμενε. Έφυγε από το σπίτι βιαστικά. Λίγο πριν μπει στην αίθουσα όπου θα έδινε, το κινητό της χτύπησε. Ήταν ο Λουκάς.

Ν:Έλα Λουκάκο μου.
Λ:Έλα Νοράκι. Τι έγινε? Σε πόση ώρα δίνιες?
Ν:Από λεπτό σε λεπτό!
Λ:Δεν πιστεύω να έχεις άγχος!
Ν:Ε, λίγο.
Λ:Δεν θέλω να έχεις ούτε λίγο! Μια χαρά θα τα πας! Τα ξέρεις όλα τέλεια!
Ν:Κι αν κολλήσω εκείνη τη στιγμή και δεν θιυμάμαι λέξη?
Λ:Τι βλακείες είναι αυτές τώρα? Μια χαρά θα τα πας! Δεν θέλω να σκέφτεσαι έτσι! Θα περάσεις το μάθημα άνετα! Ούτε εγώ δεν ήμουν τόσο διαβασμένος όταν πήγαινα να δώσω!
Ν:Ναι ε? Λες να πάρω μεγαλύτερο βαθμό απ'ότι πήρες εσύ?
Λ:Είμαι σίγουρος! Βάλε τα δυνατά σου!
Ν:Θα προσπαθήσω!
Λ:Το καλό που σου θέλω!
Ν:Λουκά μπαίνουμε!
Λ:Καλή τύχη κοριτσάκι! Ξέσκισέ τους όλους εκεί μέσα! Δεν δέχομαι τίποτα κάτω από 9!
Ν;Ας πάρω 7 και τα λέμε!
Λ:Δεν θέλω χαζομάρες! Τρέξε μέσα με αέρα νικήτριας και βγες έτσι!
Ν:Καλά. Θα σε πάρω μόλις τελειώσω.
Λ:ΟΚ. Θα περάσω από το σπίτι σου να μου τα πεις αναλυτικά!
Ν:Εντάξει. Θα σε περιμένω. Σε κλείνω όμως τώρα!
Λ:Καλή τύχη και πάλι!
Ν:Ευχαριστώ γιατί θα τη χρειαστώ!
Λ:Καθόλου, πίστεψέ με! Γεια σου γλυκιά μου!
Ν:Γεια σου Λουκάκο.

Η Νόρα μπήκε στην αίθουσα. Δύο ώρες αργότερα βγήκε όπως είχε προβλέψει ο Λουκάς: με αέρα νικήτριας. Ήταν σχεδόν σίγουρη πως πέρασε. Πήρε λοιπόν το Λουκά.

Λ:Τους ξέσκισες?
Ν:Μάλλον. Περιμένω τ'αποτελέσματα.
Λ:΄Ημουν σίγουρος!
Ν:Εσύ πού είσαι?
Λ:Στο γραφείο.
Ν:Ξεκίνα για το σπίτι μου. Αν δεν προλάβω να έρθω πριν από σένα, είναι εκείη φίλη μου που σου έλεγα.
Λ:ΟΚ. Σε λίγο θα είμαι εκεί. Περιμένω να μου πεις τα νέα.
Ν:Εντάξει.

Λίγο αργότερα, ο Λουκάς χτυπά την πόρτα της Νόρας...

Τι θα αντικρίσει? Προφανώς την Νταίζη. Τι επιφυλάσσει η γνωρημία τους?



ΤΕΛΟΣ ΠΕΜΠΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
.

Τέλειο Νοράκι μου!Πολύ γλυκός ο Λουκάς που κάνει μαθήματα στην Νόρα!Περιμένω συνέχεια!

norakiloukakos4ever έγραψε:Τέλειο Νοράκι μου!Πολύ γλυκός ο Λουκάς που κάνει μαθήματα στην Νόρα!Περιμένω συνέχεια!

Χαίρομαι που σου άρεσε Ελευθερία μου! Ο Λουκας πάντα είναι γλυκός και τρυφερός! Η συνέχεια τώρα!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

Λοιπόν, είχαμε μείνει εκεί όπου ο Λουκάς πηγαίνει στο σπίτι της Νόρας όμως συναντά την Νταίζη.

Ο Λουκάς για μια στιγμή απόρρησε για το ποια είνια η μελαχρινή γυναίκα μπροστά του. Σε κλάσματα δευτερολέπτου του ήρθε στο μυαλό η Νόρα που του έλεγε πως δεν θα έρθει πιθανότατα πριν από αυτόν, όμως στο σπίτι της θα ήταν η φίλη της.

ΝΤ:Παρακαλώ. Θέλετε κάτι?
Λ:Ναι, βασικά έχω έρθει για τη Νόρα.
ΝΤ:Δεν είναι εδώ δυστυχώς, είναι στη σχολή.
Λ:Το ξέρω, αλλά τηλεφωνηθηκαμε πριν λίγο και μου είπε να την περιμένω σπίτι της. Δεν θ'αργήσει. Όπου να 'ναι έρχεται.
ΝΤ:Εντάξει τότε. Περάστε όμως, μην στέκεστε στην πόρτα.
Λ:Ευχαριστώ. Εσείς να φανταστώ είστε η φίλη της η Νταίζη.
ΝΤ:Ναι, πώς το ξέρετε?
Λ:Μου ανέφερε η Νόρα πως θα ερχόσασταν χθες το βράδυ.
ΝΤ:Ναι ε? Εσείς ποιος είστε?
Λ:Ο Λουκάς, ένας φίλος της.
ΝΤ:Ο Λουκάς? Επιτέλους λοιπόν τον γνωρίζω αυτόν τον ξακουστό Λουκά!
Λ:Γιατί ξακουστός?
ΝΤ:Η Νόρα συνεχώς μιλάει για το φίλο της το Λουκά. Σας έχει τρελή αδυναμία!
Λ:Ναι ε? Αμοιβαιότητα συναισθημάτων!
ΝΤ:Απ'ότι κατάλαβα, κι εσύ έτσι νιώθεις για εκείνη.
Λ:Ναι. Παρόλο που δεν γνωριζόμαστε και πολύ καιρό, έχουμε αναπτύξει μια σχέση σαν να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο για χρόνια!
ΝΤ:Τα ίδια λέει και η Νόρα!
Λ:Ναι ε? Και τι άλλο λέει η Νόρα για μένα?
ΝΤ:Διάφορα....

Συνέχισαν να συζητούν μέχρι που κλειδιά ακούστηκαν στην πόρτα και η Νόρα μπήκε μέσα.

Λ:Νοράκι? Τι έγινε τελικά? Πώς τα πήγες?
Ν:Δεν θα το πιστέψεις!
Λ:Τι?
Ν:Πέρασα με 9,5!
Λ:Μπράβο κοριτσάκι μου! Συγχαρητήρια! (την αγκαλιάζει τρυφερά για να τη συγχαρεί. Και οι δύο είναι πολύ χαρούμενοι)
ΝΤ:Μπράβο Νοράκι μου!
Ν:Σ'ευχαριστώ Νταίζη μου! Εδώ τι έγινε με εσάς? Γνωριστήκατε?
Λ:Αμέ! Κι έχω να πω πως η φίλη σου είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Αυτό σημαίνει το "δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι"!
Ν:Μην μου πεις πως η Νταίζη θα μου φάει τον κολλητό!
Λ:Αυτό δεν παίζει! Ξέρεις πως εσένα δεν σ'αλλάζω με τίποτα!
ΝΤ:Αυτό το έχω καταλάβει! Λίγα λεπτά πέρασα μαζί σου και μιλούσες για τη Νόρα με τα καλύτερα λόγια!
Ν:Μπα μπα μπα? Αλήθεια Λουκάκο?
Λ:Αφού ξέρεις τη συμπάθεια που σου έχω!
Ν:Το ξέρω η αλήθεια είναι!
Λ: Αλλά έμαθα κι εγώ πολλά γλυκιά μου!
Ν:Όπως?
Λ:Θα τα πούμε άλλη ώρα! Τώρα θα το γιορτάσουμε! Επειδή ήμουν σίγουρος πως θα περνούσες άνετα, έφερα σαμπάνια!
Ν:Πλάκα κάνεις!
Λ:Όχι!!! (βγάζει τη σαμπάνια που έχει φέρει)
Ν:Είσαι απίστευτος!
Λ:Το ξέρω! Είναι ένα από τα 2.483 πρωτερήματά μου!
Ν:Και ψώνιο είσαι!
Λ:Έλα! Άσε τώρα την γκρίνια γι'άλλη φορά! Πήγαινε να φέρεις κανένα ποτήρι!
Ν:Ό,τι πεις! Δεν θα σου πάω κόντρα σήμερα!
Λ:Ποτέ μη λες ποτέ!
Ν:Σταμάτα επιτέλους γρουσούζη!
Λ:ΟΚ. Προς το παρόν λέω να σου κάνω τη χάρη!
ΝΤ:Να ρωτήσω κάτι?
Λ:Ελεύθερα!
ΝΤ:Συνεχώς τέτοια λέτε μεταξύ σας?
Λ:Είναι άλλο ένα από τα 2.483 πρωτερήματά μου!
Ν:Έλεος ρε Λουκά!
Λ:ΟΚ. Σκάω!
ΝΤ:Καλά, είστε απίστευτοι!
Ν:Μην πεις πως είναι άλλο ένα από τα 2.483 πρωτερήματά σου γιατί θα προσγειωθεί η σαμπάνια στο κεφάλι σου!
Λ:Μα δεν μίλησα!
Ν:Έτοιμος ήσουν!
Λ:Τι είσαι εσύ παιδί μου? Όλα τα βλέπεις ακόμα και από μέτρα μακριά!
Ν:Είναι ένα από τα 2.385 πρωτερήματά μου!
Λ:Θα με περάσεις και σε πρωτερήματα?
Ν:Εννοείται!
Λ:Δεν παίζω! Είναι άδικο!
Ν:Πολλά στη ζωή είναι άδικα Λουκάκο! Ακόμα να το καταλάβεις?
Λ:Όλο κουβέντες μου είσαι όμως! Πού είναι οι σαμπάνιες?
Ν:Ορίστε! (φέρνει τα ποτήρια) Φαγώθηκες!
ΝΤ:Ευχαριστώ!
Ν:Εσύ δεν θα πεις ευχαριστώ?
Λ:Εκτός από ευχαριστώ, θα κάνω και μια πρόποση!
Ν:Ωχ!
ΝΤ:Άσε τον άνθρωπο να κάνει την πρόποση παιδί μου!
Ν:Άντε, ρίχ'τη!
Λ:Επιτέλους! Μας έφαγες!
Ν:Λουκά!
Λ:ΟΚ. Λοιπόν, πρώτον να σε συγχαρούμε για την επιτυχία σου! Έσκισες! Εγώ να φανταστείς το πέραασα με 8,7!
Ν:Σε πέρασα δηλαδή Βενέτη!
Λ:Προφανώς, αλλά μην παίρνεις θάρρος! Και δεύτερον, να σου ευχηθούμε να σου συμβαίνουν πάντα τέτοια, αν και είμαι σίγουρος γι'αυτό!
Ν:Σ'ευχαριστώ πολύ Λουκάκο!
Λ:Τίποτα μάτια μου! Στην υγειά σου!
ΝΤ:Στην υγειά σου!
Ν:Στην υγειά μας!

Έτσι πέρασαν οι ώρες. Κάποια στιγμή, γύρω στις 4 το απόγευμα, όλοι ήταν γύρω από το τραπέζι και συζητούσαν για τη Νόρα και τη σχολή.

Λ:Και δεν μου λες Νοράκι, έχεις πολλά γι'αύριο?
Ν:Η αλήθεια είναι πως δεν μας βάζουν και λίγα! Οι εργασίες δίνουν και παίρνουν όσο πλησιάζει η στιγμή της αποφοίτησης!
Λ:Τότε μάλλον είναι ώρα να φεύγω. Να μην σε καθυστερώ κι εγώ!
Ν:Όχι ρε Λουκά! Δεν είναι ανάγκη. Έτσι κι αλλιώς δεν επείγει!
Λ:Δεν ακούω κουβέντα!
ΝΤ:Έχεις πολλά Νοράκι μου ε?
Ν:Ναι Νταίζη μου. Γιατί όμως πήρες αυτό το ύφος?
ΝΤ:Ε, σχεδίαζα να πάμε καμιά βόλτα το βράδυ. Τόσο καιρό έχω να έρθω στην Αθήνα!
Ν:Θα πάμε τότε! Δεν χάλασε και ο κόσμος για μια βραδιά!
Λ:Μην ακούω τέτοια! Αν θέλεις Νταίζη, μπορούμε να πάμε μαζί μια βόλτα! Εσύ δεν έχεις να πας πουθενά όμως!
Ν:Λουκά, είσαι πολύ καταπιεστικός! Ό,τι θέλω θα κάνω!
Λ:Νόρα! Σοβαρέψου!
Ν:Έλα ρε Λουκάκο!!! Μια φορά!
Λ:Δεν ακούω κουβέντα! Εξάλλου, δεν νομίζω η Νταίζη να έχει πρόβλημα να βγει μαζί μου!
ΝΤ:Εγώ? Κανένα! Ελπίζω όμως να μην έχει ούτε η Νόρα!
Ν:Εγώ γιατί να έχω πρόβλημα? Μου απαγόρευσε κανείς να βγω από το σπίτι με τη φίλη μου άλλωστε?
ΝΤ:Θα του το χτυπάς για πολύ ακόμα ε?
Ν:Εννοείται!
Λ:Δεν πειράζει! Αντέχω εγώ! Λοιπόν, λέω να φεύγω σιγά-σιγά, να σας αφήσω να τα πείτε κι εσείς και θα περάσω κατά τις 7.
Ν:Γιατί τόσο νωρίς?
Λ:Γιατί έχω τους λόγους μου, τι θέλεις εσύ τώρα?
Ν:Καλάάάάά!
Λ:Καλάμια! Φεύγω, τα λέμε!
Ν:Έτσι? Φιλάκι δεν έχω?
Λ:Παραπονιάρα μου εσύ! (τη φιλάει απαλά στο μάγουλο και φεύγει)

Σε λίγες ώρες είχε επιστρέψει για να πάρει την Νταίζη όπως της είχε υποσχεθεί. Η Νόρα έμεινε μόνη της στο σπίτι για να διαβάσει. Την πείραζε πολύ που ο Λουκάς και η Νταίζη ήταν έξω και διασκέδαζαν ενώ εκείνη ήταν κλεισμένη στο σπίτι. Δεν είχε όμως άλλη επιλογή! Ο Λουκάς από την άλλη, περνούσε πολύ ωραία με την Νταίζη, αλλά στο μυαλό του είχε συνεχώς τη Νόρα. Δεν ήθελε να παρασύρεται τόσο εύκολα και να παραμελεί τις υποχρεώσεις της. Την νοιάζοταν πάρα πολύ και την προόριζε για συνεργάτιδά του. Γύρω στις 11 ήταν ήδη πίσω.

Μόλις μπαίνουν στο σπίτι...

ΝΤ:Λες να κοιμήθηκε η Νόρα?
Λ:Το ελπίζω! Αν και δεν είμαι τόσο αισιόδοξος!
ΝΤ:Ούτε εγώ θα ήμουν στη θέση σου!
Λ:Πάω να δω!
ΝΤ:Κι εγώ πάω για λίγο στο μπάνιο.
Λ:ΟΚ.

Ο Λουκάς μπαίνει στο δωμάτιο της Νόρας και τη βλέπει να διαβάζει ένα μυθιστόρημα.

Λ:Ακόμα ξύπνια είσαι?
Ν:Δεν φτάνει που μου απαγόρευσες να βγω με τη φίλη μου, περιμένεις και να κοιμηθώ από τις 11?
Λ:Εννοείται! Πάντως δεν θέλω να το βλέπεις σαν απαγόρευση! Ο κακός Λουκάς που φέρεται σαν τον μπαμπά!
Ν:Όχι κι έτσι, αλλά εγώ ήμουν κλεισμένη εδώ μέσα και διάβαζα ενώ εσύ και η Νταίζη διασκεδάζατε!

Κάθεται στο κρεβάτι δίπλα της.

Λ:Δεν φτάνει που σου έκανα τη χάρη και την έβγαλα έξω, μιλάς και από πάνω!
Ν:Την ποια μου έκανες?
Λ:Τη χάρη. Αν μένατε εδώ μέσα, θα σου γκρίνιαζε επειδή κλείστηκε μέσα εξαιτίας σου και δεν θα είχες και καθαρό μυαλό για τη σχολή. Ενώ τώρα, και καλά διαβασμένη είσαι και δεν έχει να σου παραπονεθεί για τίποτα! Μια χαρά πέρασε!
Ν:Κι εσύ όμως εξίσου καλά πέρασες. Δεν νομίζω να έχεις παράπονο!
Λ:Δεν είπα το αντίθετο, ωραία πέρασα, αλλά κυρίως για σένα το έκανα. Αλλιώς δεν θα το σκεφτόμουν καν να βγω μαζί της!
Ν:Γιατί? Μια χαρά κοπέλα είναι!
Λ:Δεν είπα το αντίθετο, απλώς δεν είναι του τύπου μου, ας πούμε! Αλλά ας μην τα συζητάμε αυτά τώρα! Για πες μου, εσύ πως είσαι?
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Έκλαιγες?
Ν:Εγώ? Πώς σου πέρασε αυτό από το μυαλό?
Λ:Δεν με ξεγελάς εμένα!
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Νόρα, κατάλαβα πόσο άγχος είχες για όλο αυτό! Όμως πάει τώρα! Δεν πρόκειται να ξαναπεράσεις κάτι τέτοιο! Ένα μάθημα ήταν που το πέρασες κι έσκισες μάλιστα!

Τότε η Νόρα δακρύζει. Ο Λουκάς την αγκαλιάζει τρυφερά κι αυτή αρχίζει να κλαίει.

Λ:Ρε Νοράκι, δεν χρειάζεται να έχεις τόσο άγχος! Με το παραμικρό δεν βάζουμε τα κλάματα!
Ν:Ποιο παραμικρό ρε Λουκά? Τόσους μήνες διάβαζα γι'αυτό το χαζομάθημα! Τώρα που ξεμπέρδεψα, νιώθω σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω μου! Επιτέλους οι κόποι μου δικαιώθηκαν!
Λ:Καταλαβαίνω πώς νιώθεις, αλλά δεν υπάρχει λόγος να αντιδράς έτσι! Θα έπρεπε να χαίρεσαι!
Ν:Αρχικά πετούσα, αλλά μετά...
Λ:Μετά σου βγήκε όλο το άγχος μαζεμένο!
Ν:Κάτι τέτοιο!

Τότε στο δωμάτιο μπαίνει η Νταίζη...

ΝΤ:Παιδιά, έγινε κάτι?
Λ:Όχι, τίποτα. Έτσι Νόρα?
Ν:Ναι, τίποτα.
Λ:Μας αφήνεις λίγο μόνους μας?
ΝΤ:Ναι, φυσικά! Φεύγω!
Λ:ΟΚ. Σε λίγο φεύγω κι εγώ έτσι κι αλλιώς!

Η Νταίζη βγαίνει από το δωμάτιο...

Λ:Έλα, ηρέμησε τωρα! Όλα πέρασαν!
Ν:Δίκιο έχεις! Πρέπει να φεύγεις κι εσύ άλλωστε!
Λ:Ναι, αλλά όταν αφήσω αυτό το σπίτι θέλω να είμαι σίγουρος πως δεν πρόκειται να ξανακλάψεις!
Ν:Σου υπόσχομαι πως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση!
Λ:Το ελπίζω! Είσαι σίγουρη, έτσι?
Ν:Ναι ρε Λουκά! Μια κακή στιγμή ήταν, πάει πέρασε!
Λ:Χαίρομαι που το ακούω! Να σε αφήσω τώρα να ξεκουραστείς!
Ν:Ναι, με περιμένει μια δύκσολη μέρα αύριο.
Λ:Δίκιο έχεις! Καληνύχτα γλυκιά μου.(την φιλάει στο μέτωπο και σηκώνεται)
Ν:Καληνύχτα Λουκάκο!
Λ:Μην ακούσω πως έγινε τίποτα άλλο!
Ν:Δεν πρόκειται!
Λ:Σε πιστεύω! Όνειρα γλυκά μικρή μου πριγκίπισσα!
Ν:Και σε σένα!

Ο Λουκάς έφυγε από το σπίτι της πιο ήσυχος πια. Κατάφερε να την ηρεμήσει κι έτσι κοιμήθηκαν και οι δύο καλά και ήρεμα. Η Νταίζη όμως που είχε δει τι σχέση έχουν αναπτύξει αυτοί οι δύο μεταξύ τους και τι επίδραση είχε ο ένας πάνω στον άλλο, είχε πειστεί πως στο μέλλον αυτή η φιλική συμπεριφορά θα εξελισσόταν σε κάτι πολύ παραπάνω από μια δυνατή φιλία. Όμως, προς το παρόν προτίμησε να μην μιλήσει περεταίρω...



ΤΕΛΟΣ ΕΚΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Υ.γ. Ελπίζω να μην το παράκανα με τους ρομαντισμούς!!!.

Τέλειο Αλεξάνδρα μου!!!!! Ελπίζω να έχουμε σύντομα συνέχεια!!!

norakiloukakos4ever έγραψε:Τέλειο Αλεξάνδρα μου!!!!! Ελπίζω να έχουμε σύντομα συνέχεια!!!

Χαίρομαι που σου άρεσε Ελευθερία μου! Η ΄συνέχεια θα έρθει πολύ σύντομα!

με μια λεξη ΤΕΛΙΟ!!!!!!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΜΠΡΑΒΟ!!!

vicky treli gia loukako έγραψε:με μια λεξη ΤΕΛΙΟ!!!!!!

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια!!!!!!!