Νόρα&Λουκάς - Μια μοιραία συνάντηση.

Η πρώτη μέρα του νέου χρόνου ξημέρωσε. Η Νόρα και ο Λουκάς κοιμόντουσαν ακόμη μιας και το προηγούμενο βράδυ είχαν... άλλες "δουλειές". Όμως, το τηλέφωνο τους ξύπνησε.

Ν:Μμμ.... Λουκά, ποιος είναι πρωινιάτικα?
Λ:Δεν ξέρω αγάπη μου. Σήκωσέ το. Δικό σου είναι.
Ν:Παρακαλώ?... Έλα Δάφνη μου.
Δ:Έλα Νοράκι. Γιατί ακούγεσαι έτσι?
Ν:Επειδή με ξύπνησες!
Δ:Ακόμα κοιμάσαι?
Ν:Ναι ρε, τι θέλεις?
Λ:Νόρα, τι έγινε?
Δ:Ο Λουκάς ήταν αυτός?
Ν:Αμάν ρε Λουκά! (χαμηλόφωνα) Ε, ναι, ποιος άλλος?
Δ:Και τι δουλειά έχει στο δωμάτιό σου? Αφού σε ξύπνησα, δεν μπορεί να ήταν εκεί αυτός όσο εσύ κοιμόσουν!
Ν:Όχι ε?
Δ:Όχι! Και τον άκουσα κι αυτόν μισοκοιμησμένο!
Ν:Ε, ναι! Κακό είναι?
Δ:Δεν μου λες Νοράκι? Με δουλεύεις?
Ν:Εγώ? Όχι!
Δ:Εκεί κοιμήθηκε ο Λουκάς χθες?
Ν:Πού εκεί?
Δ:Μαζί σου Νόρα!
Ν:Ε, ναι!
Δ:Τι? Έγινε κάτι μεταξύ σας?
Ν:Όχι, τι να γίνει?
Δ:Πώς? Κοιμηθήκατε στο ίδιο κρεβάτι σαν φίλοι?
Ν:Ναι!
Δ:Γιατί? Δωμάτιο δεν είχε?
Ν:Είχε δωμάτιο, αλλά...
Δ:Τι αλλά?
Ν:Κάναμε μαζί Πρωτοχρονιά, όπως φαντάζεσαι και το ξενυχτήσαμε! Ε, μετά βαρέθηκε κι αυτός να φύγει και κοιμηθήκαμε στο δωμάτιό μου.
Δ:Σίγουρα είναι μόνο αυτό?
Ν:Τι άλλο?
Δ:Καλά Νοράκι! Πότε είπαμε ότι γυρίζετε?
Ν:Σε δυο μέρες.
Δ:Θα τα πούμε εμείς τότε λοιπόν!
Ν:Ωχ!
Δ:Αυτό είναι το πιο κατάλληλο που θα μπορούσες να πεις!
Ν:Ωχ αμάν!
Δ:Εντάξει, φτάνει! Σε αφήνω τώρα! Τα λέμε!
Ν:Τα λέμε!
Λ:Τι έγινε μωράκι μου?
Ν:Κάτι κατάλαβε!
Λ:Βλακεία έκανα που μίλησα, ε?
Ν:Ναι, αλλά δεν πειράζει!
Λ:Πειράζει, αλλά τέλος πάντων!
Ν:Έπρεπε να το μάθουν κάποια στιγμή έτσι κι αλλιώς!
Λ:Τώρα όμως θα μας ζαλίσουν μέχρι να μιλήσουμε! Ενώ, αν δεν ήξεραν τίποτα μέχρι να τους το πούμε εμείς, θα απολαμβάναμε τις διακοπούλες μας!
Ν:Θα τις απολαύσουμε αγάπη μου! Μην μου ανησυχείς! (τον φιλάει στα χείλη)
Λ:Ναι, ε?
Ν:Ναι! Τίποτα δεν πρόκειται να μας το χαλάσει!
Λ:Σωστά! Λοιπόν, πού θέλεις να σε πάω σήμερα?
Ν:Σήμερα? Λέω να παραγγείλουμε πρωινό στο κρεβάτι, να μείνουμε εδώ μετά και το μεσημέρι πάμε κάπου να φάμε. Τι λες?
Λ:Τέλειο μου ακούγεται! Τι θα θέλατε για πρωινό ωραία μου κυρία?
Ν:Έναν καφέ!
Λ:Αποκλείεται να πιεις μόνο καφέ! Πρέπει να πάρεις δυνάμεις!
Ν:Για ποιο πράγμα?
Λ:Γι'αυτό που θα επακολουθήσει! (με πονηρό βλέμμα)
Ν:Λουκά σοβαρέψου!
Λ:Όπως και να έχει, δεν θα είναι στο πόδι από το πρωί μόνο μ'έναν καφέ!
Ν:Εγώ έτσι έχω συνηθίσει!
Λ:Θα ξεσυνηθίσεις! Όσο είσαι μαζί μου, δηλαδή για την υπόλοιπη ζωή σου, θα τρως κανονικά και υγιεινά!
Ν:Ωχ τι έχω να περάσω!
Λ:Μια χαρά θα περάσεις!
Ν:Στο τέλος θα γίνω τετράφυλλη ντουλάπα και δεν θα με θέλεις!
Λ:Πρώτον, δεν πρόκειται να παχύνεις επειδή θα τρως πρωινό σαν άνθρωπος! Θα σου κάνω εγώ γυμναστική με τον δικό μου τρόπο! Και δεύτερον, και να παχύνεις όπως λες, δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε θέλω!
Ν:Αλήθεια?
Λ:Σου λέω εγώ ψέματα?
Ν:Όχι! Προς το παρόν!
Λ:Προς το παρόν και για πάντα! Αφού σ'αγαπάω! Είναι δυνατόν να σου πω ψέματα ή αν σε αφήσω όπως είπες πριν?
Ν:Κι άλλοι αγαπήσανε και χωρίσανε!
Λ:Εμείς όμως δεν ανήκουμε σ'αυτή την κατηγορία! Ανήκουμε σ'αυτούς που έμειναν για πάντα μαζί!
Ν:Το ελπίζω!
Λ:Να είσαι σίγουρη! Λοιπόν, να παραγγείλουμε?
Ν:Τι?
Λ:Καφέ, χυμό, κρουασάν σοκολάτας που σου αρέσουν και ό,τι άλλο θέλουμε!
Ν:Πολλά δεν είναι?
Λ:Μια χαρά είναι!

Λίγο αργότερα, απολάμβαναν το πρωινό τους στο κρεβάτι. Τάιζαν ο ένας τον άλλο, ενώ ενδιάμεσα φιλιόντουσαν! Αργότερα, αποφάσισαν να πάνε μια βόλτα, όπως είχαν σχεδιάσει.


Λ:Πώς σου φαίνεται εδώ μωρό μου?
Ν:Υπέροχα!
Λ:Τότε γιατί είσαι κάπως στενοχωρημένη?
Ν:Σκέφτομαι πόσο ωραία περάσαμε εδώ και ότι μεθαύριο πρέπει να φύγουμε!
Λ:Δεν πειράζει αγάπη μου!
Ν:Πειράζει! Εδώ είμαστε όλη μέρα μαζί και αγκαλιά, χωρίς έγνοιες στο κεφάλι μας! Στην Αθήνα όμως τα πράγματα δε θα είναι ίδια! Εσύ θα δουλεύεις μέχρι το βράδυ και θα γυρίζεις από το γραφείο πτώμα, ενώ εγώ θα πρέπει να διαβάζω συνεχώς για τη σχολή! Στο τέλος θα καταντήσουμε να συναντιόμαστε μόνο Σαββατοκύριακα!
Λ:Τώρα τα παραλές! Ούτε εγώ θα σκοτώνομαι τόσο στη δουλειά, ούτε εσύ θα έχεις τέτοιο διάβασμα στη σχολή! Ένα μάθημα σου μένει! Άσε που είπαμε ότι θα έρθεις στο γραφείο του Ρούσσου, οπότε θα είμαστε μαζί εκεί!
Ν:Ρε Λουκά, δεν θα είναι τόσο εύκολα τα πράγματα! Αν δουλεύω και στο γραφείο, τότε θα πρέπει να διαβάζω πιο αργά, που σημαίνει ότι θα έχω ακόμη πιο λίγο χρόνο!
Λ:Πρώτον, θα σε βοηθάω εγώ στα μαθήματα και δεύτερον, το ότι θα γυρίσουμε πίσω δεν σημαίνει ότι θα χαθούμε! Μάλιστα, μπορούμε να περνάμε τα βράδια μας μαζί!
Ν:Πώς?
Λ:Αν θέλεις κι εσύ, θα κοιμόμαστε μαζί στο σπίτι σου ή στο σπίτι μου!
Ν:Μου ζητάς να συγκατοικήσουμε?
Λ:Περίπου! Εκτός βέβαια αν δεν θέλεις!
Ν:Μπορεί να είναι λίγο νωρίς, αλλά το θέλω πολύ!
Λ:Τέλεια τότε! Είδες που δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα?
Ν:Ναι! Να παραγγείλουμε όμως, γιατί έχω αρχίσει να πεινάω!
Λ:Ό,τι θέλει το μωρό μου!

Αφού έφαγαν, έκαναν τη βόλτα τους σε μέρη στα οποία δεν είχαν ξαναπάει μαζί, γύρισαν στο ξενοδοχείο. Μπήκαν μέσα στο δωμάτιο, ενώ, ταυτόχρονα, φιλιόντουσαν!

Ν:Ρε Λουκά, σταμάτα! Θα μας δούνε και όσοι δεν μας έχουν δει μέχρι τώρα!
Λ:Τι εννοείς?
Ν:Εννοώ ότι με τη φασαρία που κάνουμε, πολλοί ήταν οι περίεργοι που είδαν με τα μάτια τους εμάς να φιλιόμαστε σαν να είμαστε ήδη στο δωμάτιό μας!
Λ:Ε, και? Ερωτευμένοι είμαστε και δεν το κρύβουμε! Εκτός βέβαια αν ντρέπεσαι για μένα!
Ν:Τι λες ψυχή μου? Είναι δυνατόν? Απλώς δεν μου αρέσουν τα αδιάκριτα βλέμματα στις προσωπικές μας στιγμές.
Λ:Δίκιο έχεις, αλλά δεν φταίω εγώ! Εσύ με τον ερωτισμό που εκπέμπεις με κάνεις να μην μπορώ να κρατηθώ!
Ν:Ναι, καλά! Άσε τις δικαιολογίες σε μένα Βενέτη!
Λ:Ποιες δικαιολογίες? Την αλήθεια λέω! Αφού το ξέρεις ότι με τρελαίνεις!!! Είσαι υπέροχη!
Ν:Τα εννοείς όλα αυτά?
Λ:Την κάθε λέξη! Όμως δεν μπορώ άλλο! Χρειάζομαι ένα φιλάκι!
Ν:Μόνο ένα?
Λ:Για αρχή! Δεν θα τη γλιτώσεις τόσο εύκολα!
Ν:Και ποιος σου είπε ότι θέλω να τη γλιτώσω?
Λ:Δεν θέλεις?
Ν:Δεν ξέρω! Δεν έχω αποφασίσει ακόμη!
Λ:Ε, τότε πρέπει να σε βοηθήσω ν'αποφασίσεις!
Ν:Πώς?
Λ:Με τη βοήθεια από ένα μικρό τεστάκι! (τη φιλάει) Τώρα αποφάσισες?
Ν:Όχι!
Λ: (την ξαναφιλάει παθιασμένα) Τώρα?
Ν:Δεν βοηθάς και πολύ, αλλά κάτι πάει να γίνει.
Λ: (την φιλάει όσο πιο παθιασμένα μπορεί) Τώρα τίποτα?
Ν:Αποφάσισα!
Λ:Τι?
Ν:Θέλεις να σου πω ή να σου δείξω?
Λ:Λέω να προτιμήσω το δεύτερο! Θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον!
Ν:Σωστή η απάντηση! (τον φιλάει παθιασμένα)

Ο Λουκάς ανταποδίδει στο φιλί της και ο ένας παρασέρνει τον άλλο στο κρεβάτι. Και η νύχτα συνεχίζεται, χωρίς ύπνο φυσικά!

Αχού τι γλυκό Νοράκι μου!Πολύ τρυφερό,γλυκό,όμορφο και ΘΕΙΚΟ!Θέλω συνέχεια!

Οι μέρες κύλησαν γρήγορα κι ευχάριστα και πολύ σύντομα έφτασε η στιγμή που η Νόρα και ο Λουκάς ξαναγύρισαν στην Αθήνα.

Στο σπίτι της Νόρας...


Λ:Πού να αφήσω τις βαλίτσες σου μωρό μου?
Ν:Στην κρεβατοκάμαρα και θα τις τακτοποιήσω εγώ αργότερα.
Λ:Εντάξει.

Αφού γυρίζει από την κρεβατοκάμαρα...

Ν:Τις άφησες?
Λ:Ναι, μια χαρά. Έχεις διάβασμα?
Ν:Αφού αύριο δεν έχω σχολή!
Λ:Σωστά! Λοιπόν, τι θα κάνουμε?
Ν:Μας έχει καλεσμένους η Δάφνη απόψε.
Λ:Ωχ! Το είχα ξεχάσει τελείως!
Ν:Λουκά, πού τρέχει το μυαλό σου?
Λ:Στην αυριανή συνάντησή σου με το Ρούσσσο!
Ν:Εγώ έχω συνέντευξη, εσύ έχεις άγχος?
Λ:Τι να κάνω? Δεν πρόκειται για έναν γνωστό μου, αλλά για σένα! Τη γυναίκα της ζωής μου!
Ν:Είμαι η γυναίκα της ζωής σου?
Λ:Ακόμα να το καταλάβεις?
Ν:Αργώ, αλλά τα πιάνω!
Λ:Καλό! Να σε αφήσω όμως να ετοιμαστείς, να πάω κι εγώ από το σπίτι μου να κάνω ένα μπανάκι.
Ν:Πρέπει να φύγεις? Μείνε και θα κάνεις μπάνιο εδώ! Εξάλλου, μαζί σου τα έχεις τα πράγματά σου!
Λ:Γιατί θέλεις να μείνω εδώ?
Ν:Δεν θέλω να μου φύγεις! Θέλω να μείνεις εδώ όσο μπορείς!
Λ:Θέλεις να μείνω εδώ, ε?
Ν:Ναι. Εσύ όμως? Μήπως διαφωνείς?
Λ:Καθόλου! Πολύ ευχαρίστως!
Ν:Ωραία τότε! Ας εκμεταλλευτούμε όσο χρόνο μας μένει!
Λ:Με ποιο τρόπο?
Ν:Πάμε να σου δείξω κάτι στην κρεβατοκάμαρα!
Λ:Πολύ ευχαρίστως!
Ν:Μην αργείς όμως! Περιμένω! (ναζιάρικα)
Λ:Ε, τότε να μην σε αφήσω στην αναμονή!
Ν:Αυτό λέω κι εγώ!

Καταλαβαίνετε τι επακολούθησε!

Μετά από το σύντομο αυτό διάλειμμα, έπρεπε να πάνε στης Δάφνης.
Όταν φτάνουν...

Νικ:Να και οι εκλεκτοί καλεσμένοι! Αποφασίσατε να μας κάνετε την τιμή?
Λ:Αμέσως γκρίνια! Ορίστε, ήρθαμε!
Δ:Τι κάνατε τόση ώρα παιδιά?
Ν:Τι ερώτηση είναι αυτή Δάφνη μου? Από ταξίδι είμαστε, έπρεπε αν ετοιμαστούμε καταλλήλως!
Ε:Μαζί?
Λ:Τι εννοείτε?
Δ:Θα το καταλάβετε στη πορεία! Καθίστε τώρα!

Η Νόρα κι ο Λουκάς ανταλάσσουν μια ένοχη ματιά. Έπειτα κάθονται στο τραπέζι δίπλα ο ένας από τον άλλο.

Δ:Δίπλα-δίπλα, ε?
Λ:Αφού αυτές τις θέσεις αφήσατε κενές!
Ε:Δίκιο έχει ρε Δάφνη! Είπαμε σχέδιο, αλλά όχι κι έτσι!
Ν-Λ:Σχέδιο?
Νικ:Στρατηγικό!
Ν:Παρακαλώ?
Δ:Θα καταλάβετε, όπως σας είπα και πριν! Φάτε τώρα!
Λ:Ωχ, αγρίεψε η Δαφνιούλα!
Δ:Κι ακόμα δεν έχεις δει τίποτα!

Η ώρα πέρασε με παρόμοιες σπόντες από Δάδνη-Νικόλα-Εύα. Η Νόρα και ο Λουκάς έιχαν αρχίσει να καταλαβαίνουν τι συνέβαινε, αλλά και να εκνευρίζονται.

Ο Λουκάς σκύβει και ψιθυρίζει στο αυτί της Νόρας:
Λ:Κάτι έχουν καταλάβει!
Ν:Το ξέρω, αλλά αρχίζω να χάνω την υπομονή μου!
Λ:Κι εγώ!

Δ:Τι ψιθυρίζετε εσείς οι δύο?
Λ:Ό,τι θέλουμε! Τι έλεγχος είναι αυτός?
Ν:Καλά σας λέει! Από τη στιγμή που ήρθαμε, όλο σπόντες είστε και μας κοιτάζετε με ένα πάρα πολύ περίεργο βλέμμα. Αν έχετε να μας πείτε κάτι, πείτε το!
Ε:Εμείς να πούμε ή εσείς να μας πείτε?
Ν:Τι να πούμε?
Νικ:Άσε Νοράκι! Δε μασάμε κουτόχορτο!
Λ:Ωχ!
Δ:Αυτό ακριβώς Λουκά! Που θα μου πείτε εμένα ότι σας πήρε ο ύπνος... αγκαλίτσα!
Ε:Νομίζατε ότι θα το τρώγαμε τόσο εύκολα! Τίποτα καλύτερο δεν μπορούσατε να σκεφτείτε?
Ν:Έτσι κι αλλιώς, θα το μαθαίνατε κάποια στιγμή!
Δ:Αυτό έχετε να πείτε μόνο?
Νικ:Ε, είστε πάρα πολύ κρετίνοι τελικά!
Ν:Τώρα γιατί μας βρίζετε?
Δ:Ρωτάτε κιόλας? Μας δουλέυετε τόσο καιρό κι έχετε και την απαίτηση να το πάρουμε χαλαρά?
Λ:ΟΚ, δίκιο έχετε. Έπρεπε να σας το πούμε πιο νωρίς. Είναι κακό όμως που θέλαμε να το χαρούμε λίγο μόνοι μας?
Νικ:Γιατί ρε? Εμείς θα σας το χαλούσαμε?
Ν:Όχι, αλλά θα μας ζαλίζατε με το γνωστό "σας το λέγαμε εμείς" και δεν θα μας αφήνατε λεπτό ήσυχους!
Ε:Αυτή την εντύπωση έχετε για εμάς?
Νικ:Εδώ που τα λέμε, δεν έχουν κι άδικο!
Δ:Εσύ τώρα με ποιανού το μέρος είσαι?
Νικ:Με το δικό σου αγάπη μου, αλλά να λέμε και του στραβού το δίκιο!
Δ:Έστω! Δεν ήταν σωστό αυτό που κάνατε!
Ν:Όπως και να 'χει, ό,τι έγινε έγινε!
Λ:Σωστά! Το μάθατε, οπότε δεν πρέπει να έχετ παράπονο! Εμείς θα πρέπει να φοβόμαστε, μιας κι έχουμε φίλους-ντετέκτιβ!
Ε:Μπράβο, πολύ αστείο!
Ν:Έχει χιούμορ το μωρό μου!
Δ:Τώρα το μωρό σου, ε?
Ν:Ναι ρε Δάφνη, τι να κάνουμε?
Δ:Καλά!
Ε:Και για ν'αλλάξουμε θέμα, πώς περάσατε στην Καστοριά?
Λ:Υπέροχα!
Ν:Φανταστικά!
Δ:Για να μας αποζημιώσετε, θα τα πείτε όλα και με λεπτομέρειες!
Ν:Εννοείται!


Και συνέχισαν τη βραδιά τους όμορφα, αν και δεν ξεχνιόταν κι εύκολα το ψέμα της Νόρα και του Λουκά!

Το επόμενο πρωινό, η Νόρα είχε ξυπνήσει για πρώτη φορά πριν από το Λουκά. Είχε ντυθεί κι έπινε τον καφέ της, όταν ξύπνησε κι εκείνος.

Την πλησιάζει, την αγκαλιάζει και τη φιλάει στο λαιμό.

Νόρα: (θα καταλάβαιτε στην πορεία γιατί μας ενδιαφέρει το ντύσιμο)

Ν:Μωράκι μου, ξύπνησες?
Λ:Ναι. Γιατί δεν με σήκωσες πιο νωρίς?
Ν:Κοιμόσουν πολύ ήρεμα και δεν ήθελα να σου το χαλάσω!
Λ:Μωρό μου εσύ! (την φιλάει γλυκά) Σήμερα έχεις και τη συνέντευξη!
Ν:Ναι. Λουκά, λες να τα θαλασσώσω?
Λ:Τι λες παιδί μου? Μια χαρά θα τα πας! Εσύ είσαι αστέρι! Να δεις που θα σε προσλάβει με την πρώτη!
Ν:Δεν ξέρω! Δεν είμαι σίγουρη!
Λ:Δεν θέλω να μου αγχώνεσαι! Ξέρω τι σου λέω! Τον ξέρω το Ρούσσο και σου εγγυώμαι πως είσαι αυτό που ψάχνει!
Ν:Λες?
Λ:Είμαι σίγουρος! Γι'αυτό μου έβαλες αυτά τα κυριλέ?
Ν:Έπρεπε να έχω την κατάλληλη ενδυμασία!
Λ:Δίκιο έχεις! Πάω να ντυθώ κι εγώ και φεύγουμε!
Ν:Σε περιμένω! (τον φιλάει)


Λίγη ώρα αργότερα, είχαν ήδη φτάσει στο γραφείο του Ρούσσου...

Λ:Έλα, ηρέμησε! Θα τα πας τέλεια!
Ν:Το ελπίζω! Ξέρεις ότι είναι το όνειρό μου!
Λ:Το ξέρω! Κι επειδή το ξέρω, δεν θα σου έδινα ελπίδες αν δεν ήμουν σίγουρος ότι το 'χεις!
Ν:Δεν ξέρω!
Λ:Έλα εδώ! Μια αγκαλιά για να ηρεμήσεις λίγο!
Ν:Τη χρειάζομαι αυτή τη στιγμή! (πέφτει στην αγκαλιά του)
Λ:Πήγαινε μέσα τώρα! Καλή επιτυχία, αν και δε τη χρειάζεσαι!
Ν:Σ'αγαπώ!
Λ:Κι εγώ! Τρέξε τώρα γιατί θ'αργήσεις!
Ν:Μάλιστα!

Η Νόρα μπαίνει στο γραφείο του Ρούσσου και βγαίνει μετά από μία ώρα περίπου.

Λ:Μωρό μου τι έγινε?
Ν:Λουκάκο μου, με πήρε! (πέφτει στην αγκαλιά του)
Λ:Είδες που σου το είπα? Πάμε όμως στο γραφείο μου να τα πούμε με την ησυχία μας!
Ν:Πάμε!

Στο γραφείο του Λουκά...

Λ:Τόση ώρα που κάνατε εκεί μέσα, νόμιζα πως κάτι στράβωσε!
Ν:Όχι ευτυχώς! Μέχρι να με προσλάβει όμως, με πέρασε από κόσκινο!
Λ:Καταλαβαίνω!
Ν:Με ρώτησε για τη σχολή, για τα μαθήματα που έχω δώσει, γι'αυτά που έχω πάρει και τέτοια.
Λ:Όμως έμεινε ευχαριστημένος!
Ν:Ναι!
Λ:Από μισθό, είσαι ευχαριστημένη?
Ν:Απόλυτα! Για τις ώρες που θα δουλεύω, είναι και υπερβολικά!
Λ:Κατάλαβε τι αξίζεις αγάπη μου!
Ν:Εδώ που τα λέμε, είναι πολλά! Δεν είμαι και διάνοια!
Λ:Μωρό μου, για το Ρούσσο δουλεύεις, όχι σε μπαρ!
Ν:Σωστά!
Λ:Και έχεις κάθε μέρα γραφείο?
Ν:Ναι. Αλλά το ωράριο είναι χαλαρό. 3 ώρες μόνο.
Λ:Καλά, δεν είναι και λίγες. Μην ξεχνάς πως έχεις και μία σχολή!
Ν:Δεν μου υποσχέθηκες ότι θα με βοηθάς?
Λ:Εννοείται! Και το ρωτάς?
Ν:Πάλι καλά, γιατί αν δεν είχα κι εσένα δεν θα τα έβγαζα πέρα!
Λ:Τι λες τώρα? Εσύ, εκτός από μυαλό, έχεις και πείσμα! Αν βάλεις κάτι κατά νου, δεν θα σταματήσεις να προσπαθείς μέχρι να το πετύχεις και σε καμία περίπτωση δεν θα το βάλεις κάτω!
Ν:Ε, τι να κάνουμε? Έχω κι εγώ τις ιδιοτροπίες μου!
Λ:Ιδιοτροπίες! Πολλοί θα ήθελαν να έχουν τέτοιες ιδιοτροπίες αγάπη μου!
Ν:Ναι, καλά! Λοιπόν, εγώ παώ σπίτι!
Λ:Δεν θα καθίσεις άλλο, ε?
Ν:Τι να κάνω?
Λ:Δίκιο έχεις!

Τότε μέσα μπαίνει ο Ρούσσος...

Ρ:Λουκά... Α, Νόρα ακόμη εδώ είσαι?
Λ:Ναι, τα λέγαμε.
Ν:Ετοιμαζόμουν να φύγω!
Ρ:Καλά, δεν υπάρχει λόγος να βιάζεσαι! Δεν ήθελα κάτι σοβαρό το Λουκά!
Ν:Όχι, έτσι κι αλλιώς θα έφευγα! Πρέπει να πάω κάπου. Γεια σας! Θα σας δω τη Δευτέρα κύριε Ρούσσο!
Ρ:Ναι. Στο καλό!
Λ:Γεια σου Νοράκι!

Η Νόρα φεύγει και ο Λουκάς συνεχίζει τη συζήτηση με το Ρούσσο. Ο δεύτερος ετοιμάζεται να φύγει...

Ρ:Λουκά, να σου κάνω μια προσωπική ερώτηση? Αλλά δεν θέλω αν με παρεξηγήσεις!
Λ:Τι λέτε τώρα? Να σας παρεξηγήσω? Παρακαλώ, ρωτήστε!
Ρ:Τρέχει κάτι με σένα και τη Νόρα?
Λ:Δεν σας είπα ότι τη γνωρίζω όταν σας τη σύστησα?
Ρ:Μου είπες ότι είναι φίλη σου. Είναι μόνο φίλη σου?
Λ:Όχι μόνο, απ'ότι θα εχετε καταλάβει. Ελπίζω βέβαια αυτό να μην επηρεάζει τα επαγγελματικά!
Ρ:Αυτό εξαραρτάται από εσάς! Εγώ δεν έχω κανένα απολύτως πρόβημα! Αρκεί βέβαια να δουλεύετε και όχι να σαλιαρίζετε!
Λ:Εννοείται πως όχι κύριε Ρούσσο!
Ρ:Κι εγώ αυτό πιστεύω! Ξέρω τι άνθρωπος είσαι και από το λίγο που γνωρίζω τη Νόρα, συμπεραίνω πως είναι πολύ καλό κορίτσι!
Λ:Πολύ καλό κορίτσι και καλόκαρδος και αγαθός άνθρωπος!
Ρ:Σας εύχομαι τα καλύτερα!
Λ:Ευχαριστούμε, αλλά με ξαφνιάζετε! Δεν μου έχετε ξαναμιλήσει έτσι!
Ρ:Δεν έτυχε! Δεν θα γίνει όμως και καθημερινότητα! Δουλειά τώρα!
Λ:Μάλιστα! Γεια σας κύριε Ρούσσο!
Ρ:Γεια σου Λουκά!

O Ρούσος φεύγει και πάει στην Αμαλία.

Α:Ρούσσο???Που ήσουν τόση ώρα????Δεν πιστεύω να με απατάς και να έχει φτάσει το κέρατο μέχρι εκεί πάνω!
Ρ:Μπράβο το κατάλαβες, καιρός ήταν! Σε απατάω με το Λουκά!
Α:Και το είχα καταλάβει εγώ! Ώστε το παέι το γράμμα!
Ρ:Ναι, και το φέρνει πίσω!
Α:Α ρε Ρούσσο!Κούνια που σε κούναγε!
Ρ:Άσ'τα τώρα αυτά και πήγαινε να τηγανίσεις καμιά πατατούλα!
Α:Ρούσσο, εγώ δεν είμαι δούλα σου!
Ρ:Έλα ρε Αμαλία κι έχω να σου πω!
Α:Τι πράγμα? Μη μου πεις ότι θέλεις διαζύγιο για να συζήσεις με το Λουκά!
Ρ:Όχι ρε Αμαλία! Αμάν! Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι προσέλαβα καινούρια δικηγόρο στο γραφείο!
Α:Και τι με νοιάζει? Να ζηλέψω? Αφού εσένα σου αρέσει ο Λουκάς!
Ρ:Επίσης, αυτή είναι και η κοπέλα του Λουκά!
Α:Κρίμα το κορίτσι! Δεν ξέρει πού έμπλεξε η καημένη!
Ρ:Α, καλά! Ό,τι να'ναι μιλάμε!

Έπειτα, βλέπουμε τη Νόρα με τη Δάφνη και την Εύα...

Δ:Και, για πες μας, καλός ο Λουκάς?
Ν:Υπέροχος, όπως τον ξέρετε!
Ε:Δεν εννοούμε αυτό! Στον άλλο τομέα!
Ν:Α, φοβερός! Τέλειος, αλλά δεν είναι αυτό που με τραβάει!
Δ:Παίζει ρόλο όμως!
Ν:Ναι, αλλά αυτό που με κάνει να τον αγαπάω κάθε μέρα και περισσότερο είναι το ότι είναι γλυκός, τρυφερός, όμορφος, με αγαπάει...
Ε:Εντάξει, καταλάβαμε, μην συνεχίζεις! Είσαι ερωτευμένη στο φουλ!
Ν:Ναι και μ'αρέσει!
Δ:Και σε ποιον δεν αρέσει!
Ε:Ακριβώς!
Δ:Πες μας τώρα και τα υπόλοιπα!
Ν:Ποια υπόλοιπα?
Δ:Ξέρεις εσύ!

Μετά από αυτή τη συζήτηση, η Νόρα είναι στο σπίτι της. Το κουδούνι ακούγεται και η Νόρα είναι σίγουρη πως είναι ο Λουκάς. Όταν ανοίγει την πόρτα, αυτός τη φιλάει παθιασμένα.

Ν :Τι έπαθες παιδί μου? Ακόμα δεν με είδες!
Λ:Μου έλειψες μωρό μου!
Ν:Ναι, ε?
Λ:Ναι, και μάλιστα πολύ! (την ξαναφιλάει)
Ν:Λουκά, σταμάτα!
Λ:Μπορώ? Όταν σε βλέπω μπροστά μου, φουντώνω!
Ν:Ενδιαφέρον! Πρέπει να το εκμεταλλευτώ αυτό!
Λ:Να το εκμεταλλευτείς?
Ν:Εδώ και τώρα! (τον φιλάει με πάθος)
Λ:Εκμεταλλεύσου το όσο θέλεις!

Ξαναφιλιούνται και οδηγούνται στην κρεβατοκάμαρα για να συνεχίσουν...

Το επόμενο πρωί, η Νόρα ξύπνησε, αλλά δε βρήκε δίπλα της το Λουκά. Απόρρησε για το πού πήγε, ώσπου παρατήρησε ένα γράμμα πάνω στο κομδίνο.

Το γράμμα έλεγε:

Καλημέρα αγάπη μου! Συγγνώμη που έφυγα χωρίς να σ'ενημερώσω, αλλά έπρεπε να πάω στο γραφείο και δεν ήθελα να σε ξυπνήσω. Κοιμόσουν τόσο γλυκά! Ετοιμάσου, γίνε μια κούκλα - όπως είσαι πάντα άλλωστε- κι έλα από εδώ! Σ'αγαπώ πολύ!

Φιλιά,
Λουκάς.

Ν:Αχ τον γλυκό μου! Βενέτη, τι ετοιμάζεις πάλι! Έχε χάρη που είμαι σίγουρη πως θα μου αρέσει, αλλιώς θα σου'λεγα εγώ!

Η Νόρα αρχίζει να ετοιμάζεται μιας και είναι ήδη αργά! Το μεσημεράκι είναι ήδη στο γραφείο του Λουκά.

Τον βλέπει να δουλεύει κι έτσι πηγαίνει πίσω του και του κλείνει τα μάτια!

Λ:Ρίτα? Όχι! Μαίρη? Όχι! Κάτια? Όχι! Νόρα?
Ν:Ναι! (νευριασμένη) Ποιες ήταν όλες αυτές που προανέφερες?
Λ:Κάτι γνωστές μου!
Ν:Και με μπερδεύεις μαζί τους?
Λ:Ε, τι να κάνουμε! Δεν μπορώ να τα σκέφτομαι όλα!
Ν:Είσαι ηλίθιος!
Λ:Έλα εδώ βρε! (την τραβάει κάτω και κάθεται στην αγκαλιά του) Πλάκα σου κάνω!
Ν:Ναι, καλά!
Λ:Μην τσιμπάς! Αφού το ξέρεις πως για μένα είσαι μία και μοναδική!
Ν:Είμαι?
Λ:Και το ρωτάς? Ποια άλλη είναι σαν εσένα?
Ν:Ποια?
Λ:Καμία! Εσύ είσαι μοναδικό κομμάτι!
Ν:Το καλό που σου θέλω! Δώσε μου ένα φιλάκι τώρα!
Λ:Μόνο ένα? Όσα θέλεις!
Ν:Πολλά θέλω, αλλά δεν είναι σωστό εδώ μέσα! Οπότε δώσε μου ένα και πάμε πριν έρθει ο Ρούσσος γιατί ντρέπομαι!
Λ:Καλά! Ό,τι θέλει το μωρό μου! (τη φιλάει)
Ν:Πάμε τώρα!
Λ:Άλλο ένα! (την ξαναφιλάει)
Ν:Φτάνει! Σήκω!
Λ:Καλά!
Ν:Θέλω να μάθω ποια είναι έκπληξη που μου ετοιμάζεις!
Λ:Μην είσαι ανυπόμονη! Θα δεις σε λίγο!

Φεύγουν και φτάνουν στην Εδέμ. Ο Λουκάς της δένει τα μάτια και την καθοδηγεί.

Ν:Άντε ρε Λουκά!
Λ:Τώρα! Περίμενε λίγο ακόμα!
Ν:Πόσο? Τι έχεις κάνει Βενέτη?
Λ:Θα δεις!

Ο Λουκάς ετοιμάζεται να της ανοίξει τα μάτια.

Λ:Έτοιμη?
Ν:Εδώ και ώρα!

Ο Λουκάς της λύνει την κορδέλα με την οποία της είχε δέσει τα μάτια. Η Νόρα μένει άφωνη! Στην άμμο υπάρχει μια καρδιά από κόκκινα αρωματικά κεράκια μέσα στην οποία γράφει: Νόρα&Λουκάς=L.F.E.

Λ:Πώς σου φαίνεται η έκπληξη?
Ν:Μωρό μου είναι υπέροχη! (πέφτει στην αγκαλιά του και τον φιλάει!
Λ:Ευτυχώς σου αρέσει!
Ν:Είναι δυνατόν να μη μου αρέσει? Είσαι... Είσαι τέλειος!!!
Λ:Ναι, ε?
Ν:Ναι! Αλλά μην το πάρεις πάνω σου!
Λ:Γιατί?
Ν:Γιατί θα μου ψωνιστείς και ποιος σε μαζεύει μετά!
Λ:Μ'αγαπάς καθόλου?
Ν:Πάρα πολύ! Από τη στιγμή που σε γνώρισα άλλαξε όλη μου η ζωή! Μ'έκανες να νιώσω όπως κανένας άλλος! Όταν είμαι μαζί σου αισθάνομαι πως δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο παρά μόνο να είμαι στην αγκαλιά σου! Με φιλάς και όλος ο κόσμος εξαφανίζεται! Είμαστε μόνο εσύ κι εγώ!
Λ:Ποτέ δεν μου τα έχεις πει όλα αυτά!
Ν:Σου τα λέω τώρα! Σ'αγαπάω Λουκά μου! Πιο πολύ και από τη ζωή μου!
Λ:Κι εγώ σ'αγαπάω μωρό μου! Θα πέθαινα για σένα αν μου το ζητούσες! Δεν έχω ζωή μακριά σου! Ζω και αναπνέω για σένα! Είσαι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί ποτέ!
Ν:Ψυχή μου!

Φιλιούνται τόσο γλυκά όσο ποτέ! Ο Λουκάς σηκώνει στην αγκαλιά του τη Νόρα και ξαπλώνουν στην άμμο. Συνεχίζουν να φιλιούνται για αρκετή ώρα. Μένουν στην παραλία και βλέπουν τον ήλιο να δύει.

Ν:Λουκάκο μου, δεν φεύγουμε σιγά-σιγά? Άρχισε να φυσάει!
Λ:Κρυώνεις ματάκια μου?
Ν:Λίγο!
Λ: (βγάζει το σακάκι του και της το φοράει) Έλα, πάμε!
Ν:Σ'αγαπώ!
Λ:Κι εγώ! Πολύ!

Φιλιούνται και φεύγουν!

Μετά από λίγο, στο σπίτι της Νόρας...

Λ:Μωράκι μου, κουράστηκες?
Ν:Όχι, απλώς με χτύπησαν οι γόβες!
Λ:Τι τις ήθελες κι εσύ τις γόβες στην παραλία?
Ν:Να σου θυμήσω πως δεν ήξερα ότι θα πηγαίναμε στην παραλία? Ήταν έκπληξη!
Λ:Δίκιο έχεις! Άντε, πήγαινε να κάνεις ένα μπανάκι κι εγώ θα σου ετοιμάσω φαγητό σπέσιαλ!
Ν:Δε θα μου κάνεις παρέα στο μπανάκι που θα κάνω?
Λ:Θέλεις?
Ν:Πολύ! (τον πλησιάζει)
Λ:Να μη σου χαλάσω το χατίρι τότε! (την φιλάει, την σηκώνει στην αγκαλιά του και πηγαίνουν στο μπάνιο... )

Έπειτα από αυτό, βλέπουμε τη Νόρα με το μπουρνούζι να βάζει κρέμα προσώπου μπροστά από τον καθρέφτη, ενώ ο Λουκάς την αγκαλιάζει από πίσω και τη φιλάει.

Ν:Έλα ρε Λουκά! Έχω δουλειά!
Λ:Να βάλεις κρέμα?
Ν:Ναι! Θέλω να είμαι όμορφη για σένα!
Λ:Αηδίες! Όμορφη είσαι από μόνη σου! Αυτές οι βλακείες που βάζεις στο θεϊκό σου το προσωπάκι σε χαλάνε!
Ν:Ναι, καλά! Ας μην ήταν αυτές οι.. βλακείες και θα σου 'λεγα εγώ αν θα είχα το δέρμα που έχω τώρα!
Λ:Θα ήταν πολύ καλύτερο! Άφησέ τα τώρα όλα αυτά! Έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε!
Ν:Όπως?
Λ:Ας αρχίσουμε από ένα φιλάκι... (τη φιλάει) Μία αγκαλιά... (συνεχίζει να τη φιλάει, ενώ την τραβάει όλο και περισσότερο κοντά του)
Ν:Και μετά?
Λ:Θα δούμε!

Και συνεχίζουν να φιλιούνται οδηγούμενοι στο κρεβάτι...

Οι μέρες κύλησαν ήρεμα και όμορφα και πολύ σύντομα έφτασε η Δευτέρα. Η πρώτη μέρα της Νόρας στη νέα της δουλειά!

Η Νόρα, αφού πήγε στη σχολή, έπρεπε να πάει και στη νέα της δουλειά.

Όταν έφτασε στο γραφείο, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάει στο γραφείο του Λουκά.

Όταν μπαίνει μέσα...

Λ:Καλώς την μου!
Ν:Γεια σου Λουκάκο!
Λ:Πώς είσαι μωρό μου?
Ν:Χάλια!
Λ:Γιατί? Έγινε κάτι στη σχολή?
Ν:Όχι, αλλά έχω άγχος! Τι θα κάνω?
Λ:Τίποτα! Την εκπαίδευσή σου έχω αναλάβει εγώ! Πηγαίνετε λοιπόν στο γραφείο σας κυρία Φωκά κι έρχομαι να σας δείξω ποιες είναι οι αρμοδιότητές σας!
Ν:Αφού το λέτε εσείς κύριε Βενέτη! Πάω!
Λ:Φιλί πρώτα!
Ν:Αν μας δει κανείς?
Λ:Έλα, ένα στα γρήγορα!
Ν:Καλά! (τον φιλάει πεταχτά και φεύγει γρήγορα για το γραφείο της)

Λίγο αργότερα, ο Λουκάς πηγαίνει στο γραφείο της Νόρας και της εξηγεί τι πρέπει να κάνει. Η Νόρα δείχνει να καταλαβαίνει πολύ γρήγορα το τι της λέει ο Λουκάς και αντιμετωπίζει τις νέες της αρμοδιότητες πολύ καλά! Τα αποτελέσματα είναι απολύτως θετικά και η δουλειά τελειώνει πολύ γρήγορα. Έτσι, ετοιμάζονται να φύγουν.

Λ:Άντε μωρό μου, τελείωνε!
Ν:Τώρα ρε Λουκά! Τα πράγματά μου παίρνω!
Λ:Καλά!

Τότε μπαίνει μέσα ο Ρούσσος...

Ρ:Παιδιά, φεύγετε?
Ν:Ναι κύριε Ρούσσο. Τελειώσαμε με τις υποθέσεις!
Ρ:Κιόλας? Μπράβο σου Νόρα! Και σ'εσένα Λουκά! Την εκπαίδευσες καλά!
Λ:Είναι αστέρι αυτή, δεν έχει ανάγκη! Ξέρω τι σας λέω!
Ρ:Το έχω καταλάβει! Ούτε ένα μάθημα δεν υπάρχει που να μην πήρε με την πρώτη απ'ό,τι μου είπε!
Λ:Ισχύει!
Ρ:Το ξέρω! Να σας αφήνω τώρα να φύγετε κι εσείς!
Ν:Καληνύχτα σας!
Ρ:Καληνύχτα παιδιά!

Ο Ρούσσος φεύγει και μετά φεύγουν και η Νόρα με το Λουκά.

Λίγο αργότερα, βρίσκονται στο σπίτι του Λουκά και τρώνε.

Ν:Εδώ θα κοιμηθείς απόψε?
Λ:Θα κοιμηθούμε θέλεις να πεις! Δεν θα μου φύγεις!
Ν:Θέλεις να μείνω?
Λ:Για να σου το ζητάω! Όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν έχω κανονίσει και τίποτα καλύτερο!
Ν:Δηλαδή είμαι η δεύτερη λύση? Η εναλλακτική?
Λ:Δεν είπα εγώ κάτι τέτοιο!
Ν:Το υποννόησες όμως!
Λ:Όχι βρε μωρό μου, αλλά, να...
Ν:Είσαι πολύ ηλίθιος, το ξέρεις?
Λ:Γιατί το λες τώρα αυτό?
Ν:Εγώ φεύγω!

Σηκώνεται, αλλά ο Λουκάς την τραβάει με αποτέλεσμα να βρεθεί στην αγκαλιά του. Μετά τη φιλάει παθιασμένα.

Λ:Έλα εδώ βρε! Είσαι πολύ ανόητη τελικά!
Ν:Παράτα με Λουκά!
Λ:Θέλεις να σε παρατήσω?
Ν:Εσύ θέλεις?
Λ:Όχι βέβαια!
Ν:Αφού είμαι η εναλλακτική λύση!
Λ:Εσύ η εναλλακτική μου λύση? Εσύ είσαι το φως μου! Αντέχω εγώ μακριά σου?
Ν:Προφανώς ναι!
Λ:Τώρα λες ανοησίες! Ξέρεις πόσο σ'αγαπάω!
Ν:Δεν ξέρω! Θα μου πεις?
Λ:Σ'αγαπάω περισσότερο από τον καθένα! Ακόμα και από την ίδια μου τη ζωή πιο πολύ! Είσαι το πιο πολύτιμο πράγμα που έχω! Και δε σκοπεύω να σε χάσω με τίποτα! Κατάλαβες τώρα πόσο σ'αγαπάω?
Ν:Περίπου! Θέλω και αποδείξεις! Δεν πείθομαι εύκολα!
Λ:Τότε πρέπει οπωσδήποτε να σε πείσω!
Ν:Πώς?
Λ:Θα δεις!!!

Τη φιλάει παθιασμένα και την κρατά στην αγκαλιά του τρυφερά. Η Νόρα ανταποδίδει με την ίδια ένταση στο φιλί και στην αγκαλιά. Ο Λουκάς την σηκώνει στα χέρια του και την οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα, χωρίς να σταματήσει να τη φιλάει λεπτό.

Λίγο αργότερα, είναι αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι.

Λ: (τη φιλάει απαλά) Σ'αγαπάω!
Ν:Το ξέρω αγάπη μου! Είμαι σίγουρη!
Λ:Χαίρομαι! Όμως θέλω να σου το υπενθυμίζω συνεχώς!
Ν:Δεν έχω καμία αντίρρηση! Όμως να ξέρεις πως κι εγώ σ'αγαπάω! Σε λατρεύω!
Λ:Αγάπη μου! (τη φιλάει τρυφερά) Είσαι όμως λίγο ανήσυχη ή είναι ιδέα μου?
Ν:Σκέφτομαι τον Ρούσσο.
Λ:Είσαι στο κρεβάτι μαζί μου και σκέφτεσαι το Ρούσσο?
Ν:Εννοώ ότι σκεφτομαι το γραφείο και τη νέα μου δουλειά!
Λ:Πριν ανοίξουμε αυτή την συζήτηση, να σε ρωτήσω κάτι! Πρόλαβες να διαβάσεις?
Ν:Ναι, όταν γύρισα από τη σχολή!
Λ:Πάλι καλά! Συνέχισε τώρα! Τι σε προβληματίζει?
Ν:Τίποτα, αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω!
Λ:Τόσες φορές την κάναμε αυτή την συζήτηση! Δεν είναι δυνατόν να τα ξαναλέμε!
Ν:Τώρα γιατί αντιδράς έτσι?
Λ:Μωρό μου, είσαι φοβερή και το ξέρεις! Μέχρι και ο Ρούσσος το κατάλαβε! Δεν υπάρχει λόγος να έχεις τόσες αμφιβολίες! Αν δεν άξιζες τη θέση, δε θα την έπαιρνες!
Ν:Και αν τα θαλασσώσω?
Λ:Δεν πρόκειται να γίνει αυτό! Άλλωστε, έδειξες τι αξίζεις σήμερα!
Ν:Γιατί?
Λ:Ρωτάς κιόλας? Όλη αυτή τη δουλειά που έβγαλες μέσα σε λίγες ώρες, άλλοι προσπαθούν για να την τελειώσουν μέρες όταν είναι στο δικό σου επίπεδο!
Ν:Ναι, σίγουρα!
Λ:Άκου με που σου λέω! Κάτι ξέρω κι εγώ!
Ν:Σ'εμπιστεύομαι, αλλά κατάλαβέ με! Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι αντιμέτωπη με μια τόσο μεγάλη ευκαιρία! Δεν θέλω να τη χάσω με τίποτα!
Λ:Το ξέρω ψυχή μου, το ξέρω! Προσπάθησε όμως να βγάλεις από το μυαλό σου όλη αυτή την ανασφάλεια! Δεν είναι δυνατόν να το σκέφτεσαι όλη την ώρα!
Ν:Δίκιο έχεις και συγγνώμη που σε γεμίζω κι εσένα μ'αυτό!
Λ:Τι λες τώρα? Θέλω να μου τα λες όλα μωρό μου! Και ξέρεις πως το μόνο που σου ζητώ είναι να μ'εμπιστεύεσαι και να μπορώ να σε βοηθάω στα πάντα!
Ν:Είμαι σίγουρη αγάπη μου! Όμως ας σταματήσουμε να τα συζητάμε αυτά! Μάλλον πρέπει ν'ασχοληθούμε με κάτι άλλο!
Λ:Τι άλλο?
Ν:Θα σου δείξω και είμαι σίγουρη πως θα σου αρέσει! (τον φιλάει)
Λ:Κι εγώ κάτι τέτοιο υποψιάζομαι!

Φιλιούνται και χάνονται κάτω από τα σκεπάσματα!




Ελπίζω να σας άρεσαν οι συνέχειες! Ξέρω πως χρονικά είναι λίγο άσχετες, αλλά είναι πριν καιρό τα σενάρια!

noraloukas_feggaropetra! έγραψε:Αχού τι γλυκό Νοράκι μου!Πολύ τρυφερό,γλυκό,όμορφο και ΘΕΙΚΟ!Θέλω συνέχεια!

Σ'ευχαριτώ πάρα πολύ!

Πολύ ωραίες συνέχειες και οι δύο Νοράκι μου και πολύ γλυκές!Μπράβο σου!Περιμένω συνέχεια...

noraloukas_feggaropetra! έγραψε:Πολύ ωραίες συνέχειες και οι δύο Νοράκι μου και πολύ γλυκές!Μπράβο σου!Περιμένω συνέχεια...

Σ'ευχαριστώ πολύ Ελευθερίτσα μου! Συνέχεια θα δούμε πότε!

ΤΕΛΕΙΕΣ ΟΙ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ ΝΟΡΑΚΙ ΜΟΥ ΚΑ ΙΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΩΡΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ!!
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΟΒΕΡΟ!!

ΑΝΝΑ έγραψε:ΤΕΛΕΙΕΣ ΟΙ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ ΝΟΡΑΚΙ ΜΟΥ ΚΑ ΙΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΩΡΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ!!
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΟΒΕΡΟ!!

Χαίρομαι που σου άρεσαν οι συνέχειες Άννα μου! Ελπίζω όμως να μην σε κούρασαν! Σ'ευχαριστώ πολύ πάντως για τα καλά σου σχόλια!

ΤΕΛΕΙΟΟ...!!...

N.L.D.N.M.E έγραψε:ΤΕΛΕΙΟΟ...!!...

Σ'ευχαριστώ πολύ!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ

Η επόμεη μέρα βρίσκει τη Νόρα και το Λουκά να παίρνουν πρωινό.

Λ:Αγάπη μου, μήπως να πήγαινες στη σχολή τώρα?
Ν:Έλα ρε Λουκά, νωρίς είναι! Στις 10 έχουμε μάθημα και είνια 8:30!
Λ:Καλά, μη φωνάζεις! Θέλεις να σε πετάξω εγώ?
Ν:Όχι, να μη σε καθυστερώ!
Λ:Αφού δεν έχεις το αυτοκίνητό σου εδώ!
Ν:Θα πάω με το μετρό ή με λεωφορείο ή με ταξί.
Λ:Γιατί να την περάσεις όλη αυτή την ταλαιπωρεία?
Ν:Επειδή δεν θέλω να αργήσεις στη δουλειά σου!
Λ:Μην ανησυχείς, έχω δικαστήριο με μεγάλο νούμερο και δε θα πάω στο γραφείο πριν τελειώσω από εκεί!
Ν:Δεν θέλεις να προετοιμαστείς?
Λ:Όχι, γελοία είναι η υπόθεση! Σε 1 ώρα το πολύ θα έχει τελειώσει!
Ν:Εντάξει τότε! Τελειώνουμε με το πρωινό και φεύγουμε!
Λ:Τέλεια! Α, τώρα που το θυμήθηκα!
Ν:Τι?
Λ:Θα πας από το σπίτι σου μετά τη σχολή?
Ν:Ναι, και μετά τη σχολή και μετά το γραφείο.
Λ:Γιατί? Δε σου αρέσει εδώ?
Ν:Μου αρέσει πολύ, αλλά δε νομίζω να τελειώσω με τα διαβάσματα! Θα πέσουν πολλά σήμερα!
Λ:Και γιατί να μην έρθουμε εδώ?
Ν:Προτιμώ να καθίσω στο σπίτι. Να μη σε κουράζω κι εσένα! Θα σε πάρω όταν τελειώσω!
Λ:Εγώ λέω να έρθουμε μαζί εδώ ή στο σπίτι σου και να σε βοηθήσω! Δεν υπάρχει λόγος να μη δέχεσαι τη βοήθεια όταν κάποιος σου την προσφέρει!
Ν:Καλά τότε! Αφού το θέτεις έτσι!

Λίγο αργότερα, ο Λουκάς πηγαίνει τη Νόρα στη σχολή.

Έξω από τη σχολή...

Λ:Μωρό μου, τα λέμε το απόγευμα στο γραφείο!
Ν:Ναι Λουκάκο μου! (κάνει να φύγει)
Λ:Φιλάκι δεν έχω?
Ν:Μόνο ένα? Όσα θέλεις! Αλλά μετά!
Λ:Δώσε μου ένα τώρα και τα υπόλοιπα αργότερα!
Ν:Καλά! (φιλιούνται παθιασμένα και μετά ο καθένας πηγαίνει εκεί που πρέπει)

Η Νόρα βρίσκεται στην πόρτα της αίθουσας, όταν της μιλάει μια συμφοιτήτριά της, η Βίκυ.

Β:Νόρα?
Ν:Τι είναι Βίκυ μου?
Β:Ποιος ήταν αυτός ο κούκλος που σ'έφερε?
Ν:Ο ποιος?
Β:Αυτός ο θεός καλέ που φιλιόσαστε πριν λίγο!
Ν:Α, ο Λουκάς!
Β:Λουκάς λέγοντας?
Ν:Αυτός που είδες.
Β:Αίσθημα?
Ν:Κάτι παραπάνω! Έρωτας! Μεγάλος!
Β:Κατάλαβα και δε σε αδικώ! Όμως φαίνεται κι αυτός να αισθάνεται το ίδιο!
Ν:Αυτό έχω καταλάβει κι εγώ! Σόρρυ, αλλά πρέπει να πάω μέσα! Τα λέμε Βικάκυ!

Η Βίκυ καταλαβαίνει αμέσως τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον με αυτούς τους δύο και χαμογελάει.

Ώρες μετά, βλέπουμε τη Νόρα στο γραφείο της, όταν μέσα μπαίνει ο Λουκάς...

Λ:Μωράκι μου, σου έχω κάτι ακόμα!
Ν:Τι?
Λ:Μια μικρή δουλίτσα, τίποτα σοβαρό!
Ν:Δείξε μου!

Πηγαίνει κοντά της και βλέπουν μαζί κάποια χαρτιά.

Λ:Το βλέπεις αυτό?
Ν:Ναι, είναι μια πρόταση για συμβιβασμό!
Λ:Την έδωσα στη Ρίτα για να την τελειοποιήσει, αλλά τα θαλάσσωσε μου φαίνεται. Κράτησα λοιπόν την πρωτότυπη, αλλά θέλω να ρίξεις μια ματιά κι εσύ όταν μπορέσεις. Εντάξει?
Ν:Ναι Λουκάκο. Τελειώνω με κάτι έγγραφα και θ'ασχοληθώ με αυτή!
Λ:Σ'ευχαριστώ πολύ!
Ν:Είσαι καλά? Τίποτα! Πήγαινε τώρα, να μην χάνεις χρόνο και θα σε φωνάξω όταν τελειώσω!
Λ:Ωραία! Φιλί κι έφυγα!

Τη φιλάει και πηγαίνει στο γραφείο του. Όταν τον φωνάζει η Νόρα, επιστρέφει για να δει τι έκανε.

Λ:Λοιπόν, μπόρεσες να κάνεις κάτι?
Ν:Ναι! Εννοείται! Ρίξε μια ματιά κι εσύ!

Αφού τη διαβάζει...

Λ:Τέλεια είναι! Ούτε εγώ δεν θα μπορούσα να εκφραστώ τόσο καλά!
Ν:Εσύ αγάπη μου δεν έχεις χρόνο! Είμαι σίγουρη πως θα την έκανες ακόμα καλύτερη αν είχες!
Λ:Ναι, καλά! Άκου με που σου λέω! Λοιπόν, πάω να την παραδώσω στο Ρούσοο και γυρίζω να σε πάρω για να φύγουμε!
Ν:Από τώρα?
Λ:Τρεις ώρες είναι το ωράριό σου Νόρα μου, όχι τρεις μέρες!
Ν:Πέρασαν κιόλας τρεις ώρες?
Λ:Πέρασαν! Μέχρι να γυρίσω, να είσαι έτοιμη!
Ν:ΟΚ!

Ο Λουκάς παραδίδει την πρόταση συμβιβασμού και μετά φεύγει με τη Νόρα!

Λίγο αργότερα, τους βλέπουμε αγκαλιασμένους στον καναπέ του σπιτιού της Νόρας...

Λ:Μωράκι μου, τι σκέφτεσαι?
Ν:Ε? Τίποτα!
Λ:Πώς τίποτα? Αφού είμαι σίγουρος πως κάτι μπήκε στο μυαλουδάκι σου κι έχεις πάρει αυτό το ύφος!
Ν:Ξέρεις τι μου είπε για σένα κάποια σήμερα?
Λ:Τι σου είπε και ποια είναι αυτή η κάποια?
Ν:Η Βίκυ, μια φίλη που μας είδε το πρωί να φιλιόμαστε, μου είπε ότι είσαι κούκλος!
Λ:Να μου τη γνωρίσεις αυτή τη φίλη σου!
Ν:Λουκά σοβαρέψου!
Λ:Να μην ξέρω ποιες είναι οι θαυμάστριές μου?
Ν:Είσαι ψωνάρα, το ξέρεις?
Λ:Μα αυτή σου είπε ότι είμαι κούκλος! Κάτι θα ξέρει το κορίτσι!
Ν:Ασχολίαστο!
Λ:Και δε μου λες, εσύ τι της απάντησες?
Ν:Την είπα πως υπερβάλει και μάλλον δεν είδε καλά!
Λ:Τι? Αυτό της είπες?
Ν:Καταλέξη!
Λ:Αυτό πιστεύεις για μένα δηλαδή?
Ν:Δεν είπα αυτό!
Λ:Είσαι κακιά! Σοβαρά τώρα, είπες τέτοιο πράγμα?
Ν:Σιγά μην άφηνα την καθεμιά να κοιτάει τη σχέση μου!
Λ:Μπα, και είμαι η σχέση σου?
Ν:Μάλλον! Δεν νομίζω να κοιμάμαι με κάποιον άλλο εκτός από σένα τα βράδια ή να πηγαίνω διακοκές μαζί του, οπότε ο κλήρος πέφτει στο Λουκάκο!
Λ:Ναι, ε? Είμαι τυχερός τότε!
Ν:Γιατί?
Λ:Γιατί μια γυναικάρα σαν εσένα έχει σχέση με κάποιον απαίσιο σαν κι εμένα!
Ν:Γιατί είσαι απαίσιος? Μια χαρά προσωπάκι έχεις και ωραιότατο σωματάκι! Για να μη μιλήσω για τις κρυφές χάρες!
Λ:Εσύ άλλα είπες στη Βίκυ!
Ν:Σιγά που δεν θα έλεγα! Δεν ξέρω τι μπορεί να λέει οι καθένας πίσω από την πλάτη μου! Άσε που δε μου αρέσει ν'ασχολούνται άλλες μαζί σου!
Λ:Γιατί?
Ν:Μαζί μου δεν έχεις σχέση?
Λ:Ναι!
Ν:Μ'αγαπάς?
Λ:Πολύ!
Ν:Τότε τι δικαίωμα έχει η καθεμία να σε κοιτάει περίεργα και να ασχολείται μαζί σου?
Λ:Μήπως ζηλεύουμε λίγο Νοράκι?
Ν:Ελάχιστα! Ούτε που μ'επηρεάζει καθόλου!
Λ:Ναι, το κατάλαβα αυτό!
Ν:Εσένα θα σου άρεσε να μου την πέφτει όποιος είναι γνωστός σου και με βλέπει και του αρέσω?
Λ:Όχι, γιατί τότε οι πολιορκητές σου θα ήταν πολλοί και δε θα ήξερα από πού να φυλαχτώ!
Ν:Δηλαδή, θα ζήλευες?
Λ:Ε, ναι! Διότι, ενώ θα ήξερα πως είσαι ερωτευμένη μαζί μου και μόνο, θα ένιωθα απειλή από τους άλλους!
Ν:Έτσι όπως το θέτεις, έχεις ένα δίκιο...
Λ:Ναι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα!
Ν:Και ποιο είναι?
Λ:Λέω να πάμε στην κρεβατοκάμαρα για να σου το εξηγήσω καλύτερα!
Ν:Α, τώρα κάτι αρχίζω να υποψιάζομαι!
Λ:Ωραία! Θα σιγουρευτείς σε λίγο!

Ο Λουκάς τη φιλάει παθιασμένα, τη σηκώνει στην αγκαλιά του και την οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα, όπου συνεχίζουν τη βραδιά τους!

ΤΕΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.

Τέλειο!Θέλω συνέχεια!

noraloukas_feggaropetra! έγραψε:Τέλειο!Θέλω συνέχεια!

Χαίρομαι που σου άρεσε! Συνέχεια θα δούμε πότε!

ειναι τελειο νορα μου!!απλα καταπληκτικο!

ΑΝΝΑ έγραψε:ειναι τελειο νορα μου!!απλα καταπληκτικο!

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ Άννα μου!

Έρχεται και η συνεχειούλα!

Γιούπι!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ

Ο καιρός κύλησε πολύ γρήγορα και πολύ σύντομα έφτασε η μέρα του γάμου της Εύας και του Μάνου! Τα κορίτσια λοιπόν μαζεύτηκαν στης Εύας, ενώ τα αγόρια στου Μάνου. (το σπίτι που υποτίθεται ότι μένει η Μελίτα στη σειρά)

Στο σπίτι του Μάνου...

Λ:Άντε ρε, τι κάνεις τόση ώρα?
Μ:Θα σου 'λεγα τώρα, αλλά δεν θέλω γιατί είναι η μέρα του γάμου μου!
Νικ:Ρε Μάνο, έχει δίκιο! Δύο ώρες έχεις εκεί μέσα!
Μ:Πρέπει να φροντίσω να αναδείξω τη θεϊκή μου σωματάρα!
Λ:Προς το παρόν έχεις αναδείξει τη θεϊκή σου ψωνάρα!
Μ:Αυτόν ποιος τον έφερε?
Νικ:Ο γείτονας!
Μ:Έλα, αηδίες! Πώς είμαι?
Λ:Δεύτερος!
Μ:Τι εννοείς?
Λ:Πώς εγώ σε ξεπερνάω κατά πολύ!
Μ-Νικ:Να ρε!
Λ:Ε, είστε βλάκες!
Νικ:Προσπαθούμε να σου μοιάσουμε, αλλά δεν έχουμε καταφέρει να σε ξεπεράσουμε!
Λ:Είστε σε καλό δρόμο πάντως!
Μ:Αφήστε τώρα τις ανοησίες και πάμε! Η Εύα είναι έτοιμη?
Λ:Θα πάρω τηλέφωνο! Έλα Νόρα μου!
Ν:Έλα μωρό μου! Είστε έτοιμοι?
Λ:Ναι. Η Εύα?
Ν:Περίπου!
Λ:Τι εννοείς?
Ν:Σχεδόν ρε μωρό μου! Ξεκινήστε εσείς κι ερχόμαστε!
Λ:Καλά! Σ'αγαπώ!
Ν:Κι εγώ! Πολύ! Τα λέμε σε λίγο!
Λ:Γεια σου αγάπη μου!
Νικ:Τι είπε η... αγάπη σου?
Λ:Σταμάτα να κοροίδεύεις ρε!
Μ:Καλά! Πες μας τώρα τι είπε!
Λ:Σχεδόν έτοιμη είναι η Εύα. Ξεκινάμε εμείς!
Μ:Ωραία! Πάμε!

Στο σπίτι της Εύας...

Ε:Ο Λουκάς ήταν?
Ν:Εσύ τι λες? Να τα έλεγα όλα αυτά στο Μάνο?
Ε:Έλα τώρα! Είναι έτοιμοι?
Ν :Αυτοί ναι! Εσυ τι λέει? Τελειώνεις?
Ε:Τώρα ρε παιδί μου! Άσ'τους να περιμένουν λίγο! Να τους στήσουμε!
Δ:Δίκιο έχει!
Ν:Αυτή δίκιο έχει, αλλά εγώ θέλω να δω το μωρό μου!
Δ:Εσύ φύγε!
Ν:Και θα σας αφήσω μόνες σας?
Δ:Μα είσαι η κουμπάρα! Πρέπει να είσαι εκεί! Πάρε την Αγγέλα και τη Μαρίλλια και φύγετε! Εγώ με την Εύα θα έρθουμε σε λίγο!
Ν:Καλά! Πάμε Αγγέλα μου!
Α:Ναι Νόρα μου! Γεια σου κοριτσάκι μου. Και μην αργήσετε πολύ!
Ε:Όχι μαμά! Μόνο να τους σπάσουμε λίγο τα νεύρα!
Ν:Ωχ! Λυπάμαι τον καημένο το Μάνο!
Ε:Εγώ όχι! Άντε, πηγαίνετε τώρα!
Ν:Καλά! Γεια σας!
Δ-Ε:Γεια σας!

Φευγούν και λίγο αργότερα είναι στην εκκλησία.

Μ:Ωχ! Τι είναι αυτό που μου κάνεις Παναγία μου την ημέρα του γάμου μου!
Λ:Τι έπαθες ρε?
Μ:Καλά, η δικιά σου είναι θεά!
Λ:Το ξέρω ρε, αλλά τι σχ... (βλέπει τη Νόρα και μένει με το στόμα ανοιχτό)
Νικ:Έμεινες κι εσύ, ε?
Λ:Ρε μαζευτείτε από το κορίτσι μου!

Η Νόρα με την Αγγέλα και τη Μαρίλια πλησιάζουν.

Νόρα:

Παπούτσι:

Ν:Να 'μαστε κι εμείς!
Λ:Το βλέπουμε! (με χαμένο ακόμη βλέμμα)
Ν:Λουκά τι έπαθες?
Μ:Σοκ!
Ν:Γιατί? Τι του κάνατε?
Μ:Εσύ του έκανες, όχι εμείς!
Ν:Τι του έκανα?
Μ:Έμεινε ο άνθρωπος από την γυναίκα που παρουσιάστηκε μπροστά του!
Ν:Ρε αφήστε τις βλακείες! Έλα εδώ αγάπη μου! (τον τραβάει και απομακρύνονται)
Μ:Ελπίζω να προλάβουν το γάμο!
Νικ:Ρε Μάνο, μη το γρουσουζεύεις!
Α: (γελάει) Παιδιά, ακούει και το παιδί!
Μ:Μικρό είναι, δεν καταλαβαίνει! Έλα στον μπαμπά αγάπη μου!

Η μικρή απλώνει τα χεράκια της και ο Μάνος την παίρνει αγκαλιά.

Λίγο πιο πέρα, η Νόρα και ο Λουκάς.

Λ:Μωρό μου, είσαι θεά σήμερα!
Ν:Γιατί, όλες τις άλλες μέρες είμαι χάλια?
Λ:Πάντα κούκλα είσαι ψυχή μου!
Ν:Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ! Πάμε όμως γιατί θα μας ψάχνουν!
Λ:Σε λίγο! Πρώτα ένα φιλί!
Ν:Γι'αυτό μ'έφερες εδώ?
Λ:Ήθελα να μείνουμε λίγο μόνοι μας! Έχω να σε δω από το πρωί!
Ν:Πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα!
Λ:Ακριβώς! Δε σου έλειψα?
Ν:Πολύ, αλλά αυτό θα σου το δείξω το βράδυ!
Λ:Πειράζει που θέλω μια μικρή προκαταβολή?
Ν:Καθόλου! (φιλιούνται παθιασμένα)
Λ:Σ'αγαπάω!
Ν:Κι εγώ, πάρα πολύ! Πάμε όμως, γιατί έρχεται η Εύα!
Λ:Άλλο ένα και πάμε! (φιλιούνται κι επιστρέφουν)

Πίσω στην εκκλησία...

Μ:Τι κάνει τόση ώρα?
Λ:Το μετάνιωσε όσο προλάβαινε! Άργησε αλλά το κατάλαβε!
Μ:Μπα, αποφάσισες να μας κάνεις την τιμή να έρθεις?
Λ:Ναι ρε, τι θες?
Μ:Τίποτα! Ρε Νόρα, πότε θα έρθει?
Ν:Στο δρόμο είναι. Όπου να'ναι έρχεται!

Λίγο πιο μετά εμφανίζεται το αυτοκίνητο που μεταφέρει την Εύα και από μέσα βγαίνει η νύφη!

Θυμάστε το νυφικό, αλλά εγώ το ξαναβάζω:

Μ: (έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό) Παιδιά, τι γυναικάρα θα παντρευτώ?!
Λ:Όχι καλύτερη από τη Νόρα μου!
Μ:Για ρίξε μια ματιά στην Εύα!
Λ:Περίμενε να δεις τη Νόρα μου νυφούλα και μετά μίλα!
Μ:Έχουμε ακόμη καιρό!
Λ:Μη το λες!

Εκείνη τη στιγμή η Εύα φτάνει δίπλα από το Μάνο. Ανταλάσσουν ένα τρυφερό φιλί και πηγαίνουν μέσα στην εκκλησία για το μυστήριο του γάμου τους πρώτα και μετά της βάπτισης της κόρης τους.

Λίγες ώρες αργότερα, βρίσκονται στο γλέντι του γάμου. Μια υπέροχη δεξίωση είναι πανέτοιμη!

Τα τραπέζια ήταν διακοσμημένα:

Το μέρος έτσι!:

Ν:Είναι όλα πολύ ωραία!
Λ:Ναι, όντως! Τελικά έχει γούστο ο ηλίθιος!
Ν:Λουκά σοβαρέψου!

Όλα ήταν υπέροχα! Μόλις κατεύθασε το ζευγάρι χόρεψαν τον πρώτο χωρό κι έκοψαν την τούρτα.

Τούρτα:

Μετά χόρεψαν οι κουμπάροι κι έπειτα όλοι οι άλλοι. Η βραδιά κύλησε ευχάριστα και υπέροχα!

Μετά από πολλές ώρες, όλοι γύρισαν στο σπίτι τους ο καθένας.

Η Νόρα και ο Λουκάς επέστρεψαν στο σπίτι του Λουκά.
Έξω από την πόρτα...

Ο Λουκάς παίρνει αγκαλιά τη Νόρα και μπαίνουν μέσα!

Ν:Τι κάνεις παιδί μου? Δεν παντρευτήκαμε εμείς, ο Μάνος και η Εύα παντρεύτηκαν!
Λ:Δεν πειράζει! Κάνουμε πρόβα για τον δικό μας γάμο!
Ν:Α, δεν πας καλά!
Λ:Μου έχεις πάρει τα μυαλά μωρό μου!
Ν:Να σου πω, μιας και αρχίσαμε έτσι, μήπως να συνεχίζαμε και τη νύχτα μας με αυτόν τον τρόπο?
Λ:Τι εννοείς?
Ν:Σαν μια πρόβα για την πρώτη νύχτα του γάμου!
Λ:Δεν είναι καθόλου κακή ιδέα!

Φιλιούνται παθιασμένα και οδηγύνται στην κρεβατοκάμαρα όπου συνεχίζουν τη νύχτα τους...


ΤΕΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
Η μεγάλη έκπληξη!

Ο καιρός είχε περάσει πολύ γρήγορα. Η Εύα και ο Μάνος πήγαν ταξίδι του μέλιτος στο Παρίσι. Η Νόρα συνέχιζε τα μαθήματα στη σχολή και τη δουλειά στο γραφείο. Είχε φτάσει όμως η μέρα που θα έδινε τις τελικές εξετάσεις για το πτυχίο της.

Ήταν πρωί στο σπίτι του Λουκά, όπου έμεναν τον τελευταίο καιρό. Η Νόρα είχε ξυπνήσει από πολύ νωρίς κι έπινε καφέ όταν σηκώθηκε και ο Λουκάς.

Λ:Καλημέρα αγάπη μου!
Ν:Καλημέρα μωρό μου! (φιλιούνται)
Λ:Καλά, πόση ώρα έχεις που είσαι ξύπνια?
Ν:Μία, μιάμησι.
Λ:Τόσο πολύ?
Ν:Δεν μπορούσα να κοιμηθώ!
Λ:Έχεις άγχος, ε?
Ν:Λογικό δεν είναι?
Λ:Απόλυτα! Κι εγώ όταν έδινα εξετάσεις, δεν είχα κοιμηθεί για τρία βράδια! Και όλο τον προηγούμενο μήνα έβλεπα εφιάλτες που αν σου πω θα γελάς για μια βδομάδα!
Ν:Έχει μεγάλη φαντασία το μωρό μου?
Λ:Δεν θέλεις να ξέρεις πόσο μεγάλη!
Ν:Θα μου πεις κάποια στιγμή! Τώρα πρέπει να φύγω!
Λ:Από τώρα? Σε τρεις ώρες δίνεις!
Ν:Ναι, αλλά θέλω μισή για να φτάσω εκεί, πρέπει να είμαι πιο πριν έξω από την αίθουσα και αν δε φύγω τώρα δεν θα προλάβω!
Λ:Αμάν βρε Νόρα! Θα περιμένεις δυο ώρες απ'έξω?
Ν:Μπορεί κάτι να γίνει και να χρειαστεί να μπούμε λίγι πιο νωρίς!
Λ:Καλά, με δουλευείς τώρα?
Ν:Εγώ, γιατί?
Λ:Ρε Νοράκι, προσπάθησε να ηρεμήσεις λίγο! Σε καταλαβαίνω, αλλά δεν είναι ανάγκη να φτάνουμε και σε ακραίες καταστάσεις!
Ν:Το ξέρω, αλλά δεν μου είναι και πολύ εύκολο να το εφαρμώσω!
Λ:Έλα εδώ! (την αγκαλιάζει σφιχτά) Όλα θα πάνε καλά!
Ν:Ναι, ε? Πώς το ξέρεις?
Λ:Ε, κάτι ξέρω κι εγώ!
Ν:Λες να περάσω?
Λ:Και το ρωτάς? Φυσικά και θα περάσεις!
Ν:Μακάρι!
Λ:Να είσαι σίγουρη! (την φιλάει στα μαλλιά) Κάθισε τώρα να φάμε πρωινό και μετά φεύγεις!
Ν:Μα πρέπει...
Λ:Δεν ακούω κουβέντα!
Ν:Καλά!

Η Νόρα υπακούει και κάθεται. Σε όλη τη διάρκεια που ήταν μαζί, ο Λουκάς έβαλε τα δυνατά του για να την κάνει να ξεχαστεί λίγο και ν'αποβάλλει το άγχος. Και τα κατάφερε.

Ν:Τώρα όμως πρέπει πραγματικά να φύγω!
Λ:Ναι, το ξέρω! Καλή επιτυχία ψυχή μου, αν και είμαι σίγουρος για σένα!
Ν:Ελπίζω να πέφτεις μέσα! (τον φιλάει στο στόμα) Σ'αγαπώ!
Λ:Κι εγώ! Πάρα πολύ!
Ν:Πάω!
Λ:Πάρε με τηλέφωνο να μου πεις πώς τα πήγες! Το πιάνουμε το 10 ή θα συμβιβαστούμε με 8?
Ν:Ας πιάσω εγώ 7 και μετά τα λέμε!
Λ:Σιγά μην πιάσεις και 5! Υπέροχα θα τα πας! Πήγαινε τώρα!
Ν:Καλά! Τα λέμε!

Η Νόρα πηγαίνει στη σχολή κι έχει πάρα πολύ άγχος. Δίνει τις εξετάσεις τις και τη στιγμή που γράφει το χέρι της πάει αυτόματα. Είχε διαβάσει τέλεια και ήθελε όσο τίποτα άλλο να περάσει τις εξετάσεις. Και όλα έδειχναν πως θα τα κατάφερνε! Τα λόγια του Λουκά την βοήθησαν θετικά και τ'αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά!

Λίγη ώρα αργότερα, η Νόρα βγήκε από την αίθουσα μ'ένα χαμόγελο ευχαρίστησης ζωγραφισμένο στα χείλη της.

Ακούει μια γνώριμη φωνή να καλεί τ'όνομά της...

Λ:Νόρα!

Γυρίζει και βλέπει το Λουκά. Τρέχει προς το μέρος του, πέφτει στην αγκαλιά του και τον φιλάει.

Λ:Αν κρίνω από το βλέμμα σου, τα πήγες τέλεια!
Ν:Δεν ξέρω αν τα πήγα τέλεια, αλλά σίγουρα έγραψα καλά!
Λ:Δεν είχα καμία αμφιβολία μωρό μου!
Ν:Καλά, δεν βγήκαν ακόμη τ'αποτελέσματα! Το βράδυ ή αύριο!
Λ:Εγώ είμαι σίγουρος!
Ν:Ό,τι πεις εσύ!
Λ:Πες μου πού θέλεις να σε πάω να το γιορτάσουμε!
Ν:Πουθενά προς το παρόν! Αν όλα πάνε καλά, θα δούμε!
Λ:Καλά! Θα περιμένω μέχρι αύριο!
Ν:Να σου πω, πώς άφησες τη δουλειά?
Λ:Είχα εξωτερικές υποχρεώσεις!
Ν:Τέτοια λες στο Ρούσσο ρε?
Λ:Μόνο όταν είναι για ιερό σκοπό!
Ν:Καλά! Πήγαινε τώρα πίσω για να μην υποψιαστεί τίποτα, αν δεν έχει ήδη καταλάβει, και τα λέμε το απόγευμα που θα έρθω κι εγώ!
Λ:Καλά! Πάμε όμως πρώτα να πιούμε έναν καφέ!
Ν:Λουκά όχι! Πήγαινέ με εμένα στη Δάφνη κι εσύ μετά στη δουλειά αν δεν θέλεις να πας αμέσως!
Λ:Τι να κανω, έχω άλλη επιλογή? Προκειμένου να περάσω λίγο περισσότερο χρόνο μαζί σου...
Ν:Καλά, πάμε τώρα και μου τα λες στο δρόμο!
Λ:Πού πάμε? Χωρίς διόδια δεν πας πουθενά! Φιλί πρώτα!
Ν:Μακάρι όλα τα διόδια να ήταν έτσι! (τον φιλάει γλυκά) Πάμε όμως τώρα!
Λ:Πάμε!

Φεύγουν και λίγο πιο μετά είναι στην Εδέμ.

Δ:Ε, παιδιά, πώς και από'δω?
Ν:Ήθελα να τα πούμε λίγο Δαφνούλα μου!
Δ:Ωραία! Πώς τα πήγες?
Λ:Έσκισε το μωρό μου!
Δ:Μπράβο Νοράκι μου!
Ν:Μην τον ακούς παιδί μου! Δεν βγήκαν ακόμη τ'αποτελέσματα!
Λ:Ε, και? Είμαι 1000% σίγουρος ότι πέρασες!
Δ:Κι εγώ! Άλλωστε φαίνεται στο πρόσωπό σου! Είσαι χαρούμενη. Αν δεν τα είχες πάει καλά τώρα θα ήσουν κλαμμένη και ακόμα θα έκλαιγες!
Ν:Ποτέ δεν ξέρεις!
Λ:Ξέρει και πολύ καλά! Πες της τα Δάφνη μου!
Ν:Ναι, εντάξει! Μέχρι να μου τα πει η Δάφνη όμως, πήγαινε εσύ στο γραφείο γιατί ο Ρούσσος θα σε ψάχνει!
Λ:Καλά! Φιλί κι έφυγα! (φιλιούνται τρυφερά)
Ν: (χαμογελαστή) Φύγε!
Λ:Σ'αγαπώ! (της στέλνει ένα φιλί και φεύγει)
Δ:Και τώρα που έφυγε πες τα μου όλα!
Ν:Ποια όλα?
Δ:Γενικά, τα νέα σου! Πώς τα πήγες σήμερα και πώς περνάς με το Λουκά! Ξέρεις εσύ!
Ν:Κανονική ανάκριση δηλαδή?
Δ:Κανονικότατη! Λέγε!
Ν:Λοιπόν,...

Ώρες αργότερα, είχε νυχτώσει, αλλά ο Λουκάς δεν είχε έρθει ακόμα να πάρει τη Νόρα από τη Δάφνη. Λογικό λοιπόν το Νοράκι ν'αρχ΄σιει ν'ανησυχεί! Έτσι αποφάσισε να τον πάρει τηλέφωνο!

Ν:Έλα ρε Λουκά, πού είσαι?
Λ:Στο σπίτι και σε περιμένω!
Ν:Στο σπίτι? Και γιατί δεν πέρασες να με πάρεις?
Λ:Νόμιζα ότι θα είχες γυρίσει!
Ν:Αφού σε περίμενα!
Λ:Εντάξει ρε Νόρα, το ξέχασα! Σιγά το πράγμα!
Ν:Καλά, καλά! (ενοχλημένη) Άσε τις δικαιολογίες!
Λ:Ρε Νοράκι συγγνώμη, αλλά είχε πολλή δουλειά και ξεχάστηκα!
Ν:Καλά, έρχομαι!
Λ:Σε περιμένω! Να είσαι σίγουρη πως θα σε αποζημιώσω!
Ν:Άσ'τα αυτά τώρα Βενέτη! Δε τη γλιτώνεις!
Λ:Μην το λες!
Ν:Θα τα πούμε από κοντά! Γεια σου!
Λ:Σ'αγαπώ!

Το κλείνουν.

Δ:Τι έγινε Νοράκι?
Ν:Το ξέχασε! Τέλος πάντων! Εγώ φεύγω!
Δ:Να έρθω κι εγώ? Ο Νικόλας θ'αργήσει και το παιδί είναι με τον πατέρα μου κι εγώ βαριέμαι μόνη μου!
Ν:Έλα παιδί μου! Και το ρωτάς?
Δ:ΟΚ! Μισό λεπτό να πάρω τα πράγματά μου!

Λίγη ώρα αργότερα, η Νόρα και η Δάφνη ήταν έξω από την πόρτα του σπιτιού του Λουκά. Τα φώτα όμως ήταν κλειστά. Η Νόρα άνοιξε με το κλειδί που της είχε δώσει ο Λουκάς και άναψε τα φώτα. Τότε αντίκρισε ένα τραπέζι γεμάτο φαγητά, το χώρο διακοσμημένο γιορτινά και όλη την παρέα μαζεμένη! Δεν είχε καταλάβει όμως για ποιο λόγο είχε στηθεί αυτή η γιορτή. Ο Λουκάς την πλησία, τη φίησε τρυφερά και την αγκάλιασε.

Λ:Καλορίζικο το πτυχίο σου ψυχή μου! Εύχομαι να σου φέρνει πάντα καλές δουλειές!
Ν:Λουκά... (άφωνη)
Λ:Τι είναι μωρό? ΔΕ σου αρέσει η έπκληξη?
Ν:Είναι υπέροχη, αλλά...
Λ:Τι αλλά?
Ν:Δεν ξέρουμε ακόμη αν το πήρα!
Λ:Το ξέρουμε!
Ν:Πώς?
Λ:¨Εχω κι εγώ τις πηγές μου! Τόσα χρόνια στο χώρο, λες να μην μπο΄ρω να μάθω τ'αποτελέσματα λίγες ώρες πιο νωρίς?
Ν:Μη μου πεις...
Λ:Ναι αγάπη μου! Από σήμερα είσαι μια δικηγόρος!
Ν:Πλάκα κάνεις!
Λ:Όχι βέβαια! Άντε, συγχαρητήρια μάτια μου!

Η Νόρα τότε δακρύζει από τη συγκίνηση. Ποτέ δεν πίστευε πως θα βίωνε τόση χαρά μέσα σε μόνο μία μέρα, λίγα λεπτά...
Ο Λουκάς σκουπίζει το δάκρυ από το πρόσωπο της Νόρας και τη φιλάει απαλά στο σημείο κατά μήκος του οποίου κύλησε!

Λ:Έτσι σε θέλω! Μόνο δάκρυα χαράς! Από αυτά όσα θέλεις!
Ν:Λουκάκο μου! (πέφτει στην αγκαλιά του και τον φιλάει)

Όλοι οι υπόλοιποι χειροκροτούν. Έπειτα ο καθένας αγκαλιάζει και συγχαίρει τη Νόρα για την επιτυχία της!

Ν:Και δε μου λες Λουκά, με πόσο πέρασα?
Λ:Ε......
Ν:Τι ε? Τόσο χάλια πήγα?
Λ:Κοίτα, όπως το πάρει κανείς!
Ν:Ωχ! Μη μου το κάνεις αυτό τώρα!
Λ:Να το πω?
Ν:Θα το αντέξω?
Λ:Θα δείξει!
Ν:Άντε, ρίχ'το!
Λ:9,5!
Ν:Σοβαρά μιλάς?
Λ:Εσύ τι λες?
Ν:Ε, τι να σου πω τώρα? Στην αρχή μου βγάζεις την ψυχή και με κάνεις να σκέφτομαι τα χειρότερα για να μου πεις ότι πέρασα με 9,5?

Ο Λουκάς παίρνει αυτό το αθώο παιδικό βλεμματάκι.

Ν:Έλα εδώ ρε! (αγκαλιάζονται και φιλιούνται) Σ'αγαπώ!
Λ:Εγώ να δεις!

Μ:Μάλλον εμάς δε μας σηκώνει άλλο το κλίμα!
Ε:Ναι, καλύτερα να φεύγουμε.
Ν:Περιμένετε ρε παιδιά, δε χρειάζεται!
Δ:Ε, πώς? Να σας αφήσουμε κι εσάς μόνους σας να το χαρείτε!
Ν:Δε μας ενοχλείτε...
Λ:Αλλά αφού επιμένετε...!
Ν:Λουκά!
Λ:Τι ρε Νοράκι? Να τους κρατάμε με το ζόρι?
Ε:Δίκιο έχει ο Λουκάς! Λοιπόν, τα λέμε!
Μ:Συγχαρητήρια και πάλι Νόρα μου!
Ν:Σας ευχαριστώ παιδιά! Καληνύχτα!

Όλοι φεύγουν και η Νόρα κλείνει την πόρτα πίσω τους. Τότε ο Λουκάς την αρπάζει, την κολλάει στην πόρτα και ανταλλάσσουν ένα πολύ παθιασμένο φιλί.

Ν:Λουκά... (ανάμεσα σε φιλιά) Τι έπαθες παιδί μου?
Λ:Να... μην... συγχαρώ το... κορίτσι μου... που πέρασε?... Ντροπή!
Ν:Μήπως να... μαζεύαμε τα... πιάτα από... το τραπέζι πρώ.. τα!
Λ:Αύριο!
Ν:Ρε Λουκά!
Λ:Σε θέλω! (τη φιλάει ακόμα πιο παθιασμένα)
Ν:Κι εγώ! Πολύ!
Λ:Σ'αγαπώ!
Ν:Σε λατρεύω!

Φιλιούνται και πάλι και ο Λουκάς τη σηκώνει στην αγκαλιά του και την οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα χωρίς ν'απομακρύνει λεπτό τα χείλη του από τα δικά της! Και η νύχτα συνεχίζεται...


ΤΕΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΕΜΤΟ

Είχε περάσει κιόλας ένας μήνας από τότε που η Νόρα πήρε το πτυχίο της Νομικής. Τώρα πια δούλευε στο γραφείο του Ρούσσου μόνιμα και ήταν από τους καλύτερους εκεί μέσα!

Είναι Σάββατο και όλη η παρέα είναι μαζεμένη στην Εδέμ. Τα κορίτσια είναι στην κουζίνα και λένε τα δικά τους, ενώ τ'αγόρια στην αυλή.

Στην κουζίνα...

Ν:Ρε Δάφνη, αργεί το φαγητό?
Δ:Αμάν ρε Νόρα, μας ζάλισες! Άψητο να το βγάλω? Τι έχεις πάθει και πεινάς τόσο πολύ? Νηστική σ'έχει ο Λουκάκος?
Ν:Όχι μωρέ! Δεν ξέρω τι έχω πάθει τώρα τελευταία και πεινάω τόσο!
Ε:Ε, μάλλον σ'εξουθενώνει ο Λουκάς!
Ν:Μπα, δεν είναι μόνο αυτό! Έχω και κάτι ζαλάδες, τάσεις προς εμετό, χάλια είμαι! Λέτε να είμαι άρρωστη?
Δ:Εμένα κάτι άλλο μου θυμίζει! Δεν συμφωνείς Εύα μου?
Ε:Δεν ξέρω τι σου θυμίζει Δάφνη μου, αλλά εγώ ένιωθα έτσι όταν ήμουν έγκυος!
Δ:Αυτό ακριβώς εννοούσα!
Ν:Τι λέτε ρε? Τρελαθήκατε?
Ε:Γιατί, τόσο απίθανο είναι?
Δ:Ε, δεν νομίζω να μην παίζει τέτοια πιθανότητα! Για σένα και το Λουκά μιλάμε τώρα!
Ε:Δίκιο έχει η Δάφνη! Το αποκλείεις τελείως?
Ν:Ε, όχι, αλλά...
Δ:Δεν έχει αλλά! Αυτό είναι το πιο πιθανό!
Ν:Λέτε?
Δ-Ε:Λέμε!
Ν:Ωχ!
Ε:Γιατί ωχ? Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να σας συμβεί!
Δ:Ε, ναι! Μην μας πεις ότι δεν θέλεις!
Ν:Εγώ θέλω, για τον Λουκά δεν ξέρω!
Ε:Υπάρχει και αμφιβολία? Εννοείται πως θέλει!
Ν:Και πώς το ξέρετε?
Δ:Ποιος λογικός άνθρωπος δεν θα ήθελε ένα παιδί από τον έρωτα της ζωής του? Άσε που από μικρό παιδί το όνειρό του ήταν να κάνει οικογένεια με τη γυναίκα της ζωής του!
Ν:Ναι, ε?
Ε:Ναι! Λες να σου κάνουμε πλάκα?
Ν:Καλά, να μην το δέσουμε και κόμπο όμως! Μπορεί να μην συμβαίνει τίποτα τέτοιο!
Δ:Ναι, σίγουρα!
Ν:Ε, δεν μπορούμε να ξέρουμε!
Ε:Θα μάθουμε όμως! Θα πάω να πάρω ένα τεστ εγκυμοσύνης!
Ν:Όχι ρε Εύα!
Δ:Γιατί?
Ν:Γιατί δεν θέλω να απογοητευτούν όλοι να δεν είμαι έγκυος! Να τους αναστατώσω και μετά να τους πω ότι έκανα λάθος!
Ε:Ε, δεν θα τους πούμε τίποτα!
Ν:Και πώς θα φύγεις?
Ε:Θα πω ότι θέλω να πάρω ένα χάπι για τον πονοκέφαλο, μιας και η Δάφνη δεν έχει!
Ν:Και θα σε πιστέψουν?
Ε:Το ελπίζω! Λοιπόν, πάω!
Ν:Καλή τύχη!
Ε:Ευχαριστώ!

Η Εύα πάει λοιπόν στο φαρμακείο και αγοράζει δύο τεστ εγκυμοσύνης για να είναι πιο σίγουρες. Έπειτα τα δίνει στη Νόρα.

Ε:Λοιπόν, πήγαινε στο μπάνιο και περιμένουμε.
Δ:Άντε, καλή τύχη!
Ν:Σας ευχαριστώ! Θα τη χρειαστώ!
Δ:Άντε, μην καθυστερείς!
Ν:Καλά, έχετε περισσότερο άγχος από μένα?
Ε:Ε, τι να κάνουμε τώρα? Θα πας όμως ή θα μας σκάσεις?
Ν:Πάω!

Λίγο πιο μετά, όλες είναι πάνω από τα τεστ που από στιγμή σε στιγμή θα δείξουν το αποτέλεσμα.

Ε:Αργεί ακόμα?
Ν:Μάλλον όχι! Έχουν γίνει ροζ!
Δ:Αυτό σημαίνει...
Ε:Συγχαρητήρια Νόρα μου!
Δ:Θ'αποκτήσουμε κι άλλο μωράκι!
Ν:Δεν κάνετε πλάκα, έτσι?
Δ:Όχι βέβαια! Άντε, πήγαινε να το πεις και στο Λουκά!
Ν:Τι, έτσι?
Ε:Εγώ λέω να πάτε στο σπιτάκι σας και να του το πεις εκεί!
Ν:Δίκιο έχεις! Κι ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει!
Δ:Ε, το πολύ πολύ να λιποθυμήσει από τη χαρά του!
Ν:Χτυπήστε ξύλο ρε! Πώς θα τον συνεφέρω εγώ μετά?
Ε:Έλα, πλάκα κάνουμε! Άντε, πήγαινε τώρα!
Ν:Πάω!

Όλες πηγαίνουν στην αυλή, όπου τ'αγόρια συζητούν.

Ν:Λουκάκο μου, δεν πάμε εμείς?
Λ:Από τώρα?
Ν:Ε, έχω κάτι να σου πω.
Λ:Και γιατί δεν μου το λες?
Ν:Θέλω να είμαστε μόνοι μας!
Μ:Όπα δηλώσεις το Νοράκι!
Ν:Μάνο σκάσε! Λουκάκο μου πάμε? (γλυκά)
Λ:Μπορώ να πω όχι? Παιδιά εμείς φεύγουμε!
Νικ:Άντε, καλό... βόλι!
Ν:Γεια σας! (με αυστηρό βλέμμα)

Λίγη ώρα αργότερα βρίσκονται στο σπίτι...

Λ:Τι έγινε μωρό μου και φύγαμε έτσι?
Ν:Κάθισε και θα σου πω!
Λ:Τόσο σοβαρό είναι?
Ν:Και ακόμα περισσότερο!
Λ:Έγινε κάτι κακό?
Ν:Όχι κακό, καλό θα το έλεγα!
Λ:Αν είναι καλό, πες το!
Ν:Κάθισε πρώτα!
Λ:Να καθίσω! (κάθεται στον καναπέ) Για πες τώρα!
Ν:Λουκά, μ'αγαπάς?
Λ:Πολύ, αλλά αυτό το ξέρεις! Αυτό ήθελες?
Ν:Όχι ακριβώς! Συνεχίζω λοιπόν! Κάποια στιγμή θα πρέπει να πάμε τη σχέση μας ένα βήμα παρακάτω, σωστά?
Λ:Κάποια στιγμή!
Ν:Αν κάναμε ένα παιδάκι τι θα έλεγες?
Λ:Νοράκι πού το πας?
Ν:Δεν το πάω εγώ! Μόνο του πήγε!
Λ:Τι εννοείς?
Ν:Εννοώ πως είτε συμφωνείς είτε όχι, ό,τι ήταν να γίνει έγινε!
Λ:Θέλεις να πεις ότι...
Ν:Ναι Λουκά! Σε λίγους μήνες θα έχουμε ένα μωράκι εδώ μέσα!
Λ:Δεν κάνεις πλάκα, έτσι?
Ν:Όχι, δεν κάνω πλάκα! Ξέρω ότι σου ήρθε λίγο ξαφνικό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια!
Λ:Μωρό μου! (την τραβάει, τη βάζει στην αγκαλιά του και τη φιλάει παθιασμένα και γλυκά ταυτόχρονα) Δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένο με κάνεις!
Ν:Αλήθεια Λουκάκο μου?
Λ:Έχεις και αμφιβολίες?
Ν:Ε, η αλήθεια είναι πως φοβόμουν την αντίδρασή σου!
Λ:Καλά, είσαι τελείως χαζή? Αλλά τι ρωτάω? Είσαι τελείως χαζή!
Ν:Τώρα γιατί με βρίζεις?
Λ:Αφού το ξέρεις ότι πεθαίνω για σένα κι εγώ πρώτος σου έκανα κουβέντα για δεσμεύσεις και οικογένεια! Το ξέχασες?
Ν:Όχι, αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη! Μ'έπιασε ένα τρομερό άγχος! Καταλαβαίνεις, έτσι?
Λ:Ναι ψυχή μου, ναι! Δεν φαντάζεσαι όμως πόσο υπέροχα νιώθω!
Ν:Όσο υπέροχα νιώθω κι εγώ αγάπη μου! Το πιστεύεις ότι σε λίγους μήνες θα έχουμε στην αγκαλιά μας το μωράκι μας?
Λ:Όχι ακόμη, αλλά υπάρχει χρόνος να το συνηθίσω!
Ν:Πόσος όμως?
Λ:Τι εννοείς?
Ν:Εννοώ πως πρέπει να κλείσω ραντεβού με τη γυναικολόγο μου για υπέρηχο. Πρέπει να μάθουμε και πόσων μηνών είμαι!
Λ:Ναι, δίκιο έχεις! Έχουμε όμως καιρό αργότερα!
Ν:Γιατί, τώρα τι θα κάνουμε?
Λ:Θα το γιορτάσουμε!
Ν:Καλό μου ακούστηκε αυτό!
Λ:Είναι μωρό μου, είναι!

Την φιλάει παθιασμένα κι εκείνη ανταποδίδει. Έπειτα την σηκώνει στην αγκαλιά του και την οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα. Και το απόγευμα καθώς και η νύχτα τους συνεχίζεται έτσι!


ΤΕΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΕΜΠΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ

Και η επόμενη μέρα ήρθε! Ο Λουκάς ήταν πάρα πολύ χαρούμενος από όλα αυτά που είχε μάθει το προηγούμενο βράδυ, όπως άλλωστε και η Νόρα.

Ο Λουκάς είχε φτιάξει πρωινό και το είχε τοποθετήσει πάνω στο κομοδίνο. Ήταν ξαπλωμένος δίπλα από τη Νόρα και τη χάιδευε τρυφερά στα μαλλιά. Εκείνη λίγο πιο μετά άρχισε να ξυπνάει. Ο Λουκάς τότε χαμογέλασε απαλά και τη φίλησε γλυκά.

Ν:Καλημέρα αγάπη μου!
Λ:Καλημέρα μωράκι μου! Πώς είσαι?
Ν:Μια χαρά! Εσύ?
Λ:Τέλεια! Ειδικά μετά απ'όσα έμαθα χθες!
Ν:Τώρα που το ανέφερες, πρέπει να πάρω τηλέφωνο τη Θάλεια!
Λ:Την γυναικολόγο σου?
Ν:Ναι. Να κλείσουμε ένα ραντεβού για υπέρηχο!
Λ:Καλά. Φάε πρώτα το πρωινό και μετά.
Ν:Μου ετοίμασες και πρωινό?
Λ:Ε, τι? Θ'αφήσω νηστικές τις γυναίκες της ζωής μου?
Ν:Σωστά! Φέρ'το όμως, γιατί έχω αρχίσει να πεινάω!
Λ:Ό,τι πει το κορίτσι μου! Φιλί πρώτα!
Ν:Όσα θέλεις! (τον φιλάει γλυκά) Μετά όμως! Τώρα πεινάω!
Λ:Να δω τι θα κάνω μαζί σου!
Ν:Πολλά! Θα σου δείξω μετά!
Λ:Αυτό θα το θυμάμαι!
Ν:Το ξέρω μωρό μου!

Ο Λουκάς μετακινεί το πρωινό στο κρεβάτι και ταΐζει τη Νόρα!

Ν:Λουκά δεν είμαι ανάπηρη!
Λ:Χτύπα ξύλο παιδί μου! Τι λέξεις είναι αυτές?
Ν:Μα, εσύ φταις!
Λ:Γιατί? Επειδή θέλω να σε περιποιηθώ?
Ν:Ναι, αλλά μπορώ και μόνη μου! Φάε κι εσύ!
Λ:Καλά μωρό μου, οι εγκυμονούσες είναι περίεργες, τι να κάνουμε?
Ν:Αυτό ήταν κακία τώρα!
Λ:Η αλήθεια ήταν! Τέλος πάντων! Τρώγε και μη μιλάς!
Ν:Όχι διαταγές σε μένα Βενέτη, μην τα πάρω!
Λ:Μην τα πάρεις, γιατί στυγχίζεται και το μωρό μας! Ηρεμία!
Ν:Καλά!
Λ:Έτσι μπράβο! Έλα! Και λίγο χυμό μετά το κρουασανάκι! Μπράβο το κορίτσι μου το όμορφο!

Κι έτσι συνέχισαν το πρωινό τους στο κρεβάτι. Αργότερα, αφού η Εύα και η Δάφνη είχαν εξηγήσει τα πάντα στον Νικόλα και το Μάνο, ήθελαν να πάρουν τηλέφωνο τη Νόρα και το Λουκά για να μάθουν τι έγινε. Έτσι κι έκαναν!

Ο Λουκάς και η Νόρα είναι αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι και συζητούν διάφορα, ανάμεσα σε πολλές αγκαλιές και ακόμα περισσότερα φιλιά! Το κινητό της Νόρας όμςω τους διακόπτει.

Λ:Ποιος είναι τώρα?
Ν:Η Δάφνη!
Λ:Τι θέλει τώρα?
Ν:Μάλλον θέλει να ρωτήσει πώς το πήρες!
Λ:Ναι, ε? Λοιπόν, πες της ότι δεν το ήθελα καθόλου, μαλώσαμε, σε παράτησα κι έφυγα!
Ν:Τι λες παιδί μου?
Λ:Άκου με που σου λέω! Και ν'ακούγεσαι κλαμένη!

Η Νόρα παραξενεύεται, αλλά κάνει ό,τι της λέει ο Λουκάς. Πάιρνει ένα λυπημένο ύφος και η φωνή της μοιάζει σαν να έκλαιγε. Απαντάει.

Ν:Ναι.
Δ:Έλα Νοράκι μου, εγώ είμαι!
Ν:Το ξέρω. Τι ήθελες?
Δ:Νόρα, γιατί ακούγεσαι έτσι? Τι έχεις? Έγινε κάτι με το Λουκά?
Ν:Ναι!
Δ:Δεν το πήρε καλά αυτό με το παιδί, ε?
Ν:Χάλια το πήρε! Μου είπε πως δεν είναι καιροί για παιδιά και μου ζήτησε να το ρίξω!
Δ:ΤΙ?
Ν:Αυτό που ακούς!
Δ:Δεν πιστεύω να έκανες καμιά τρέλα!
Ν:Όχι βέβαια! Του ξεκαθάρισα πως θα το κρατήσω και μετά μαλώσαμε άσχημα! Αφού μου είπε δεν ξέρω κι εγώ πόσα και μ'έκανε κουρέλι, με παράτησε!
Δ:Και πού πήγε?
Ν:Δεν ξέρω! Δε με νοιάζει! Δεν θέλω να τον ξαναδώ ποτέ! (της το κλείνει)

Σκάνε στα γέλια και οι δύο!

Ν:Τελικά είναι πιο διασκεδαστικό απ'όσο πίστευα! (ενώ γελάει)
Λ:Όντως, αλλά καλύτερα να κλείσω το κινητό! Σε λίγο θ'αρχίσει να χτυπάει! (γελώντας)
Ν:Όχι μόνο με πίστεψε, αλλά είχε ένα ύφος στη φωνή της σα να ήθελε να σε σκοτώσει!
Λ:Σε τέτοια εκτίμηση με έχει η φίλη μας! Αμέσως να το πιστέψει! Λες και δεν με ξέρει!
Ν: (έτοιμη να γελάσει και πάλι με την αντίδραση του Λουκά) Ε, τι να κάνουμε τώρα? Εσύ φταις!
Λ:Ορίστε, κοιτάξτε! Έτοιμη να πέσεις κάτω από τα γέλια είσαι! Δεν με λυπάσαι καθόλου?
Ν:Τι να σε λυπηθώ ρε? Δική σου ιδέα δεν ήταν? Λούσου τα τώρα!
Λ:Ε, είσαι πολύ κακιά! Στο τέλος θα φύγω στ'αλήθεια!
Ν:Και θα με αφήσεις μόνη μου? Ή μάλλον μόνες μας?
Λ:Μόνες σας?
Ν:Ναι, εμένα και την μπέμπα μας! Θα μας παρατήσεις?
Λ:Και να θέλω -που δεν το θέλω- μπορώ νομίζεις? Αφού πεθαίνω για σένα! Και σε λίγο θα έχουμε κι αυτό εδώ το μωράκι (χαϊδεύει την κοιλίτσα της) που ελπίζω να είναι κοριτσάκι και να σου μοιάζει!
Ν:Είσαι πολύ γλυκός, το ξέρεις?
Λ:Εσύ ευθύνεσαι γι'αυτό!
Ν:Πάρε με αγκαλιά!
Λ:Έλα εδώ ψυχή μου! (την αγκαλιάζει και τη φιλάει απαλά στα μαλλιά) Σ'αγαπάω! Σ'αγαπάω πάρα πολύ!
Ν:Κι εγώ μωρό μου! Κι εγώ! Πάρα πολύ!
Λ:Δεν θα ήθελες να μέναμε έτσι εδώ για πάντα?
Ν:Πάρα πολύ θα το ήθελα Λουκάκο μου, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται! Από αύριο θα πρέπει να επιστρέψουμε στη δουλειά!
Λ:Από τη Δευτέρα, όχι από αύριο!
Ν:Έστω! Αυτό είναι το θέμα μας?
Λ:Ε, πώς? Δυο μέρες έχουμε κι εμείς αποκλειστικά δικές μας!
Ν:Δίκιο έχεις! Όμως το καλό είναι πως και στη δουλειά είμαστε μαζί!
Λ:Ναι, όντως! Σε βλέπω που είσαι απέναντί μου και παίρνω δύναμη για να συνεχίσω να δουλεύω και να μην σε απράξω και φύγουμε! Είσαι ένα κίνητρο για να συνεχίσω μέχρι να τελειώσω και να φύγουμε!
Ν:Δεν μου τα'χες πει αυτά Λουκάκο!
Λ:Σου τα λέω τώρα λοιπόν! Δεν ξέρεις πόσο θέλω κάποιες φορές ένα φιλί!
Ν:Ε, να σου δώδω ένα τώρα που μπορώ λοιπόν! (τον φιλάει)
Λ:Μόνο ένα? (συνεχίζει να τη φιλάει)
Ν:Πόσα θέλεις? (φιλώντας τον κι αυτή)
Λ:Πολλά! Πάρα πολλά! Όσα περισσότερα γίνεται! (τη φιλάει πιο έντονα ακόμα)
Ν:Θα δω τι μπορώ να κάνω! (ανάμεσα σε φιλιά)
Λ:Πολλά!

Συνεχίζουν να φιλιούνται και οδηγούνται γυμνοί κάτω από τα σκεπάσματα.
Από την άλλη, στο ατελιέ της Δάφνης...

Ε:Δεν απαντάει κανείς από τους δύο!
Νικ:Ε, βέβαια! Σιγά μην απαντούσε ο ηλίθιος! Τολμάει να το σηκώσει?
Δ:Ναι, αλλά η Νόρα?
Μ:Μάλλον δεν θέλει να το συζητήσει! Αν ήταν τόσο χάλια στο τηλέωφνο όσο μας είπες, μάλλον δεν έχει όρεξη για τηλέφωνα!
Ε:Μήπως να πηγαίναμε από εκεί? Φοβάμαι να τη σκέφτομαι μόνη της! Δεν ξέρω τι τρέλα είναι ικανή να κάνει!
Δ:Μη μου τα λες αυτά τώρα και με φοβίζεις περισσότερο!
Μ:Δεν έχει και άδικο όμως!
Νικ:Όντως! Δεν ξέρετε πώς θ'αντιδράσει! Καλύτερα να πάτε!
Δ:Δίκιο έχεις μωρό μου! Καθίστε εσείς εδώ με τα παιδιά. Πάω να πάρω το παλτό μου και φύγαμε Εύα μου!

Λίγο πιο μετά ξεκινάνε. Όμως δεν φαντάζονται τι τους περιμένει!

Περίπου μία ώρα αργότερα, χτυπούν το κουδούνι της Νόρας. Η Νόρα από την άλλη, είναι στο κερβάτι με το Λουκά!

Λ:Γαμώτο, ποιος μας διακόπτει τώρα?
Ν:Δεν ξέρω, αλλά πρέπει να είναι πολύ ενοχλητικός!
Λ:Λες να είναι τα κορίτσια?
Ν:Ωχ! Λες να φοβήθηκαν και να ήρθαν?
Δ:Νοράκι άνοιξε!
Ν:Βενέτη, θα σε σκίσω!
Λ:Τι φταίω εγώ?
Ν:Εσύ και οι ιδέες σου! Ορίστε τώρα! Να δω πώς θα τους το εξηγήσουμε!
Ε:Νοράκι, είσαι καλά?
Ν:Ε, ναι! Μισό λεπτό, έρχομαι!
Λ:Δεν πας?
Ν:Λουκά, μην μιλάς γιατί δεν θα'χεις καλά ξεμπερδέματα! Το βλέπω!
Λ:Έλα μωρό μου, ασε τα νευράκια τώρα! (τη φιλάει γλυκά) Πήγαινε να τους ανοίξεις!
Ν:Και τι θα πούμε? Σας κάναμε πλάκα και τζάμπα κουβαληθήκατε μέχρι εδώ?
Λ:Αυτό είναι ένα θέμα!
Ν:Μεγάλο!
Λ:Μην τους πεις τίποτα! Συνέχισέ το! Εγώ θα ντυθώ και θα εμφανιστώ μετά! Να μάθουν να έχουν τέτοια εντύπωση για μένα!
Ν: (γελάει) Καλά! Πάω!
Λ:Ε, πού πας? Φιλί πρώτα!
Ν:Όσα θέλεις! (τον φιλάει και αρχίζει να ντύνεται)
Δ:Άντε ρε Νόρα!
Ν:Μισό ρε κορίτσια!

Έπειτα από λίγο, ανοίγει την πόρτα...

Ε:Επιτέλους! Τόσηη ώρα περιμένουμε!
Δ:Τέλος πάντων! Πώς είσαι Νοράκι?
Ν:Πώς λέτε να είμαι?
Ε:Πάντως μια χαρά δείχνεις! Αν δεν ξέραμε τι έχεις, θα νομίζαμε ότι μας κάνεις πλάκα! Ούτε καν μαύρους κύκολους δεν έχεις!
Ν:Ναι, έκανα μια ωραία μάσκα! Έπρεπε να πάω στο γραφείο και δεν ήθελα να δώσω αφορμές για σχόλια! Καταλαβαίνετε!
Δ:Ναι Νοράκι! Μα καλά, γιατί δεν μας το είπες κι εσύ πιο πριν! Αν δε σε παίρναμε τηλέφωνο, ακόμα δεν θα το ξέραμε!
Ε:Άλλο περιμέναμε βέβαια ν'ακούσουμε στο τηλέφωνο, αλλά...
Δ:Τέλος πάντων! Γιατί όμως δεν μας το είπες?
Ν:Ε, δεν ήθελα να σας χαλάσω τη διάθεση! Αφήστε που έπρεπε πρώτα να κατανοήσω εγώ όλα αυτά που έγιναν!
Δ:Ναι, σωστό κι αυτό! Θα σου ήταν πολύ δύσκολα όλα αυτά!
Ν:Ναι, όντως! Καθόλου δεν κοιμήθηκα το βράδυ!

Ξαφνικά πετάγεται ο Λουκάς από μέσα!

Λ:Μωρό μου, αυτά μεταξύ μας! Δεν είναι ανάγκη να ξέρουν τα κορίτσια τι...κάναμε όλο το βράδυ! (την αγκαλιάζει και φιλιούνται)

Η Εύα και η Δάφνη είναι σοκαρισμένες, καθώς τους βλέπουν να φιλιούνται!

Ε:Φιλιούνται ή είναι ιδέα μου?
Δ:Δεν είναι ιδέα σου! Και αν κρίνω από αυτά που είπαν και από αυτά που φοράει ο Λουκάς, μάλλον από χθες το βράδυ εδώ είναι!
Ε:Αν σκεφτείς και το παντελόνι του που είναι πεταμένο πίσω από τον καναπέ!
Δ:Ναι, όντως! Πώς δεν το είδαμε πιο πριν?!
Ε:Ε, ξεκολλήστε εσείς και πείτα μας τι συμβαίνει!
Λ:Τρίτη φορά που μας διακόπτετε σήμερα! Να το προσέξετε αυτό!
Δ:Ναι, βέβεια! Δεν θα παραλείψουμε! Ας μας εξηγήσει όμως κάποιος τι ακριβώς έχει γίνει!
Λ:Τίποτα! Η Νόρα είναι εγκυος κι εγώ είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στο κόσμο!
Ε:Άλλα μας έλεγε η Νόρα!
Λ:Κι εσείς την πιστεύατε! Λες κι εγώ σας είμαι άγνωστος, δεν ξέρετε τι άνθρωπος είμαι!
Ε:Ε, ρε Λουκά... Να...
Δ:Συγγνώμη, θ'απολογηθούμε κιόλας! Δεν φτάνει που μας κατατρομάξατε! Με τόσα που άκουσα στο τηλέφωνο, απορώ πώς το γλίτωσα το έμφραγμα!
Λ:Και θερίζουν στην ηλικία σου!
Δ:Άη στο διάολο Λουκά!
Λ:Πριν μας διακόψετε ήμουν στον Παράδεισο! Ξεκουβαλάτε τώρα, γιατί μόνο εκεί θέλω να πάω!
Ε:Άσε, το πιάσαμε! Πάμε Δαφνούλα!
Δ:Τι, έτσι?
Λ:Θέλεις να βάλουμε και κόκκινο χαλί Δαφνούλα?
Δ:Λουκά, σκάσε γιατί σου τα έχω πολλά μαζεμένα!
Ν:Πέρα από την πλάκα, πηγαίνετε τώρα, γιατί σας ξεσηκώσαμε! Μην σας τρώμε και το χρόνο! Πηγαίνετε στις οικογένειές σας!
Λ:Καλά λέει το μωρό μου! Θέλω κι εγώ να μείνω με τη δική μου οικογένεια!
Δ:Πότε πρόλαβες να την κάνεις την οικογένεια ρε Λουκά?
Λ:Δεν κατάλαβα? Ορίστε η γυναίκα μου, ορίστε και το παιδί μου!
Ε:Με τη Νόρα δεν είσαι παντρεμένος, οπότε δεν είναι γυναίκα σου και το παιδί σου είναι ακόμα έμβρυο!
Λ:Η Νόρα σε λίγο καιρό θα γίνει κι επίσημα γυναίκα μου και η κόρη μας θα γεννηθεί σε λίγους μήνες!
Δ:Το δεύτερο να το δεχτώ, αυτό για το γάμο όμως δεν μας το είχατε πει!
Λ:Ε, σας το λέμε τώρα! Πειράζει?
Ν:Μην παρεξηγείστε κορίτσια! Κι εγώ τώρα το μαθαίνω!
Ε:Τ εννοείς?
Ν:Λουκάκο μου, από πότε παντρευόμαστε και δεν το ξέρω?
Λ:Ε, δεν είναι καιρός να παντρευτούμε κι εμείς? Εκτός του ότι το παιδί δεν είναι σωστό να γεννηθεί εκτός γάμου, θέλω να δέσω τη ζωή μου με τη δική σου για πάντα! Κακό είναι?
Ν:Όχι ψυχή μου, δεν είναι κακό, αλλά δεν θα ήταν κακό να μ'ενημερώνεις πού και πού!
Λ:Ήθελα να σου το πω, αλλά δεν πρόλαβα! Μας διέκοψαν!
Ε:Εμείς να φεύγουμε Δαφνούλα!
Δ:Ναι, πάμε, γιατί όσο είμαι εδώ τα παίρνω! Μας κατηγορούν κι επειδή νοιαστήκαμε! Σαν δεν ντρέπεστε με αυτά που μας παραμυθιάζατε! Πάμε Εύα μου!
Λ:Καιρός ήταν!
Δ:Λουκά!
Λ:Γεια σου Δάφνη μου και χάρηκα που τα είπαμε!

Ο Λουκάς διώχνει τη Δάφνη και κολλάει τη Νόρα στην πόρτα. Έπειτα τη φιλάει.

Ν:Γιατί την έδιωξες έτσι?
Λ:Δεν έντεξα μακριά σου! Μας έτρωγαν το χρόνο! Αυτές σκέφτηκαν πως αφού ήρθαν, θα μπορούσαν να πιάσουν την κουβέντα και να φύγουν το βράδυ. Να κάνουν και τη βόλτα τους!

Η Νόρα γελάει και συενχίζουν να φιλιούνται. Έπειτα οδηγούνται στη κρεβατοκάμαρα, όπου περνούν σχεδόν την υπόλοιπη μέρα τους!


ΤΕΛΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΕΚΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ