Νόρα&Λουκάς - Μια μοιραία συνάντηση.

ΑΝΝΑ έγραψε:ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΜΠΡΑΒΟ!!!

Χαίρομαι που σου αρέσει Άννα μου!!!!!!!

Ο καιρός είχε κυλήσει πολύ γρήγορα. Είχαν περάσει κιόλας δύο μήνες. Η σχέση της Νόρα και του Λουκά είχε γίνει πιο στενή. Δεν περνούσε μέρα που να μην βρεθούν. Φανταστείτε κάτι σαν τη φιλία που είδαμε σε πρώτο και δεύτερο κύκλο μυστικών.

Ήταν μεσημέρι. Η Νόρα είχε κανονίσει να βγει με το Λουκά το βράδυ. Όμως δεν ένιωθε καλά. Αποφάσισε να το ακυρώσει.

Τον παίρνει τηλέφωνο, ενώ είναι τυλιγμένη με κουβέρτες στο κρεβάτι της.

Λ:Έλα, Νοράκι, τι έγινε?
Ν:Λουκά, φοβάμαι ότι θα πρέπει να ακυρώσουμε το αποψινό. (με αδύναμη φωνή)
Λ:Γιατί, έγινε κάτι? Δεν ακούγεσαι καλά!
Ν:Τίποτα, μην ανησυχείς. Απλώς δεν νιώθω πολύ καλά.
Λ:Περίμενε. Σε λίγο θα είμαι εκεί.
Ν:Δεν χρειάζεται Λουκάκο.
Λ:Τι λες παιδί μου που δεν χρειάζεται? Εσύ ακούγεσαι χάλια! Έρχομαι!
Ν:Καλά!

Σε λίγο ώρα, η Νόρα άκουσε το κουδούνι να χτυπάει. Ήξερε πως είναι ο Λουκάς. Μάζεψε όσες δυνάμεις της απέμειναν και πήγε ν'ανοίξει. Ο Λουκάς αντίκρισε μια Νόρα κατάχλωμη και χάλια! Δεν την είχε ξαναδεί έτσι.

Λ:Νοράκι? Χάλια φαίνεσαι!
Ν:Ευχαριστώ πολύ!
Λ:Έχεις πυρετό?
Ν:Δεν ξέρω.
Λ:Για να δούμε! (την φιλάει στο μέτωπο για να πάρει τη θερμοκρασία της) Παιδί μου εσύ καις!
Ν:Ναι ε?
Λ:Ναι! Τρέξε γρήγορα στο κρεβάτι και σου φέρνω το θερμόμετρο.
Ν:Καλά. Είναι στο ράφι.
Λ:ΟΚ.

Λίγο μετά, μπαίνει μέσα στο δωμάτιο με το θερμόμετρο, ένα ποτήρι νερό κι ένα αντιπυρετικό.

Λ:Ορίστε. Βάλ'το να δούμε πόσο έχεις.
Νμόλις το βγάζει) Ορίστε μαμά!
Λ:Έλα, κόψε τις βλακείες!
Ν:Καλά! Πόσο έχω?
Λ:Ο Χριστός και η Παναγία!
Ν:Τι έγινε καλέ?
Λ:Έγινε ότι αρρώστησες για τα καλά! 39,4!
Ν:Πλάκα κάνεις!
Λ:Όχι δυστυχώς! Έλα, πάρε το χάπι.
Ν:Πού το βρήκες? Αφού δεν έχω αντιπυρετικά!
Λ:Το φαντάστηκα ότι θα έχεις αρπάξει κρύωμα και πέρασα από το φαρμακείο απέναντι.
Ν:Προνοητικός όπως πάντα!
Λ:Μάλιστα. Πιες το νερό τώρα.
Ν:Ό,τι πεις!
Λ:Μπράβο. Τώρα κάτω από τα σκεπάσματα! Πάω μέσα ν'αφήσω το θερμόμετρο και το ποτήρι. Εσύ ξάπλωσε!
Ν:Καλά!
Λ:Καλάμια!

Όταν γυρίζει...

Λ:Ακολούθησες τη συμβουλή μου βλέπω!
Ν:Ας μην κρύωνα και θα σου 'λεγα εγώ!
Λ:Ακόμα και άρρωστη, εσύ την γκρίνια σου δεν την αποχωρίζεσαι!
Ν:Όπως κι εσύ δεν αποχωρίζεσαι το ηλίθιο χιούμορ!
Λ:Γελάσαμε πάλι!
Ν:Εγώ έχω έξυπνο χιούμορ βλέπεις, αντίθετα με σένα!
Λ:Α, εγώ φταίω που ήρθα!
Ν:Δεν σε κρατάει κανένας!
Λ:Ωραία λοιπόν, φεύγω!
Ν:Και θα με παρτήσεις μόνη και άρρωστη? Δεν με λυπάσαι? Με 40 πυρετό! Φίλος σου λέει μετά!
Λ:Ε, εσύ δεν τρώγεσαι με τίποτα!
Ν:Όχι, εκτός αν είσαι ανθρωποφάγος!
Λ:Νόρα!
Ν:Τι? Δεν έκανα τίποτα! Λοιπόν, πάρε μια απόφαση! Θα καθίσεις ή θα φύγεις?
Λ:Θα καθίσω. Θα μου αρρωστήσεις χειρότερα και θα μου ρίξεις και ευθύνες στο τέλος, αν φύγω!
Ν:Είδες? Δεν σε συμφέρει. Τώρα θα καθίσεις να μου κάνεις παρέα!
Λ:Τι να κάνω? Μία σ'έχω! Προσπάθησε να κοιμηθείς. Εγώ θα πάω μέσα για να μην σ'ενοχλώ.
Ν:Μην φύγεις. Κάτσε μαζί μου.
Λ:Νοράκι, πρέπει να κοιμηθείς για να ξεκουραστείς.
Ν:Μόνη μου?
Λ:Γιατί, θέλεις και παρέα στον ύπνο?
Ν:Δεν μπορείς να με πάρεις μια αγκαλίτσα? Έτσι κάνουν στα άρρωστα παιδάκια.
Λ:Κι εσύ είσαι παιδάκι ε? Ολόκληρη γυναίκα!
Ν:Όλοι παιδιά είμαστε κατά βάθος!
Λ:Εσύ δεν είσαι και σε πολύ μεγάλο βάθος να φανταστώ ε?
Ν:Όχι, δεν έχω και πολύ καιρό από τότε που ενηλικιώθηκα!
Λ:Αυτά σ'αυτούς που δεν ξέρουν την ηλικία σου, όχι σε μένα!
Ν:Αν είναι να πετάς εξυπνάδες, πήγαινε μέσα!
Λ:Έλα 'δω ρε χαζούλα! (την αγκαλιάζει γλυκά κι εκείνη κλείνει τα μάτια της) Αφού το ξέρες ότι σε πειράζω! Σ'αγαπάω όμως!
Ν:Κι εγώ!

Κι έτσι την πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του. Εκείνος έμεινε να την κοιτάζει και να την χαϊδεύει απαλά στα μαλλιά.

Όμως κάποια στιγμή ακούγεται το κινητό της Νόρας. Ο Λουκάς το παίρνει γρήγορα και μόλις βλέπει πως είναι η Δάφνη, το σηκώνει.

Λ:Έλα Δάφνη.(ψιθυριστά)
Δ:Λουκά, εσένα πήρα? Ήθελα να πάρω τη Νόρα.
Λ:Τη Νόρα πήρες.
Δ:Και γιατί το σήκωσες εσύ?
Λ:Επειδή κοιμάται.
Δ:Πού κοιμάται?
Λ:Στο κρεβάτι της.
Δ:Κι εσύ τι δουλειά έχεις να είσαι στο σπίτι της όταν αυτή κοιμάται?
Λ:Ήταν άρρωστη και την επισκέφθηκα.
Δ:Είπες να της κάνες το γιατρό ε?
Λ:Δάφνη σοβαρέψου!
Δ:Και γιατί μιλάς ψιθυριστά?
Λ:Γιατί είναι δίπλα μου και θα ξυπνήσει αν φωνάζω!
Δ:Τι, μαζί κοιμηθήκατε?
Λ:Απλώς είμαι δίπλα της στο κρεβάτι. Μην σου μπαίνουν ιδέες!
Δ:Σίγουρα Λουκάκο?
Λ:Δάφνη!
Δ:Μην φωνάζεις! Θα την ξυπνήσεις!
Λ:Γεια σου Δάφνη!
Δ:Γεια σου Λουκάκο! Και όνειρα γλυκά! (γελάει και κλείνει το τηλέφωνο)
Ν:Λουκά, τι έγινε?
Λ:Νοράκι ξύπνησες?
Ν:Μμμμ! Σε ποιον μιλούσες?
Λ:Σε πήρε τηλέφωνο η Δάφνη και το σήκωσα για να μη σε ξυπνήσω, αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα!
Ν:Δεν πειράζει. Και πολύ κοιμήθηκα. Σ'άφησα και σένα μόνο σου!
Λ:Σιγά το πράγμα!
Ν:Τι ήθελε η Δάφνη?
Λ:Τίποτα. Κουβέντα μόνο.
Ν:Α, ωραία!
Λ:Θα βάλεις θερμόμετρο?
Ν:Με σένα δίπλα μου, δεν παίζει να μην βάλω!
Λ:Έλα τώρα!
Ν:Φέρ'το!
Λ:Ορίστε!

Κι έτσι συνεχίστηκε η μέρα. Ο Λουκάς φρόντιζε τη Νόρα, της έβαζε θερμόμετρο, της έδινε αντιπυρετικό και της μαγείρεψε και σούπα! Τι άλλο να ήθελε το Νοράκι που δεν σταμάτησε να τον πειράζει! Έτσι έφτασε και το βράδυ...

Και το βράδυ έφτασε...

Λ:Ωραία, έπεσε ο πυρτετός!
Ν:Πόσο έχω?
Λ:37,9.
Ν:Δεν έπεσε κι εντελώς δηλαδή!
Λ:Από το 39, μια χαρά είναι και το 37,9!
Ν:Άλλο το ένα, άλλο το άλλο!
Λ:Καλά, καλά! Να φεύγω κι εγώ τώρα!
Ν:Πού να πας?
Λ:Στο σπιτάκι μου!
Ν:Τι, θα με αφήσεις μόνη μου?
Λ:Αφού είσαι μια χαρά! Να μην με δει κι εμένα λίγο το σπιτάκι μου?
Ν:Όχι!
Λ:Τι όχι παιδί μου?
Ν:Δεν θέλω να μείνω μόνη μου!
Λ:Γιατί Νόρα μου? Θα έρθει ο κλέφτης να σε πάρει?
Ν:Ποτέ δεν ξέρεις!
Λ:Νοράκι σοβαρέψου!
Ν:Δεν μπορείς να μείνεις μαζί μου απόψε?
Λ:Πού μαζί σου?
Ν:Στον καναπέ! Ή και στο κρεβάτι αν θέλεις. Δεν θα σ'ενοχλήσω!
Λ:Γιατί όλη αυτή η επιμονή ξαφνικά?
Ν:Ε να...
Λ:Τι?
Ν:Όταν είμαι άρρωστη, συνήθως έχω εφιάλτες. Από μικρή το πάθαινα αυτό! Ανάγκαζα τη μαμά μου να κοιμάται μαζί μου! Αλλά το παθαίνω μέχρι σήμερα!
Λ:Πλάκα κάνεις, έτσι?
Ν:Όχι... Σε παρακαλώ! Μείνε! Μόνο γι'απόψε!
Λ:Άντε καλά! Τι να κάνω που δεν μπορώ να σου αντισταθώ όταν παίρνεις αυτό το αθώο βλεμματάκι!
Ν:Σ'ευχαριστώ!
Λ:Μην το ξανακούσω αυτό! Κάνε μου χώρο!
Ν:Ό,τι πεις! (πηγαίνει πιο μέσα στο κρεβάτι)
Λ:Ωραία!

Ο Λουκάς ξαπλώνει και παίρνει αγκαλιά τη Νόρα. Εκείνη κλείνει τα μάτια της και νιώθει ασφάλεια. Ο Λουκάς αρχίζει να της χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά.

Λ:Καλύτερα τώρα?
Ν:Πολύ. Νιώθω απίστευτη ασφάλεια κοντά σου!
Λ:Χαίρομαι! Κλείσε τώρα τα ματάκια σου και προσπάθησε να κοιμηθείς και να ξεκουραστείς. Μέχρι αύριο θα σου έχει πέσει ο πυρετός!
Ν:Καληνύχτα Λουκάκο!
Λ:Καληνύχτα γλυκούλα μου!

Η νύχτα πέρασε πολύ ήρεμα. Η Νόρα είχε ένα γλυκό ύπνο. Ο Λουκάς κοιμήθηκε αργά τα ξημερώματα. Από τη μία ήθελε να ελέγχει τον πυρετό της Νόρας και από την άλλη την παρακολουθούσε που ήταν τόσο ήρεμη και δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω της.

Η επόμενη μέρα βρήκε τη Νόρα να κοιμάται μόνη της στο κρεβάτι. Τρόμαξε στην ιδέα ότι ο Λουκάς έφυγε, όταν δεν τον βρήκε δίπλα της. ΄Αρχισε να φωνάζει το όνομά του.

Ν:Λουκά! Λουκά πού είσαι! Λουκά? Έφυγες?

Τότε η φωνή του Λουκά ακούγεται από την κουζίνα.

Λ:Νοράκι τι έπαθες? Γιατί φωνάζεις?
Ν:Εδώ είσαι?
Λ:Πού να είμαι ρε Νοράκι?
Ν:Μπορεί να είχες φύγει!
Λ:Μπορώ εγώ μακριά σου?
Ν:Μπορείς?
Λ:Όχι βέβαια! Έλα εδώ χαζούλα! (την τραβάει στην αγκαλιά του)
Ν:Φοβήθηκα ότι έφυγες!
Λ:Πρωινό ήθελα να σου φτιάξω! Δεν ήξερα ότι θα τρόμαζες!
Ν:Ευχαριστώ!
Λ:Τίποτα! Για να δούμε! Έχεις πυρετό?
Ν:Δεν νομίζω! Αισθάνομαι πολύ καλύτερα!
Λ:Χαίρομαι! Βάλε όμως το θερμόμετρο για να σιγουρευτούμε!
Ν:Πού είναι?
Λ:Πάνω στο αριστερό κομωδίνο. Εκεί έμεινε από χθες το βράδυ!
Ν:Πάω να το βρω!

Λίγο αργότερα...

Λ:36,6. Φυσιολογικότατη σε βρίσκω!
Ν:Καιρός ήταν!
Λ:Φάε τώρα το πρωινό για να μην πάρεις το φάρμακο με άδειο στομάχι!
Ν:Γιατί να πάρω το φάρμακο? Αφού δεν έχω πυρετό!
Λ:Και για να συνεχίσεις να είσαι έτσι θα το πάρεις!
Ν:Καλά!
Λ:Καλάμια! Τρώγε τώρα!
Ν:Αφού το λες εσύ!
Λ:Έτσι μπράβο!!!

Και η ώρα πέρασε. Ήταν μεσημέρι όταν το κουδούνι ακούστηκε. Η Νόρα ήταν στο κρεβάτι και ο Λουκάς δίπλα της και μιλούσαν.

Ν:Ποιος είναι?
Λ:Δεν ξέρω. Πάω ν'ανοίξω!

Στην πόρτα...

Δ:Λουκά? Εκτελείς και χρέη πορτιέρη?
Λ:Χα, χα, χα! Γελάσαμε πάλι!
Δ:Γι'αυτό το είπα κι εγώ!
Λ:Πώς και μας θυμήθηκες?
Δ:Πέρασα να δω τι κάνει το Νοράκι.
Λ:Μια χαρά είναι.
Δ:Ωραία! Στο κρεβάτι είναι?
Λ:Ναι. Πάμε!

Στη Νόρα...

Δ:Νοράκι μου, πώς είσαι?
Ν:Καλά Δαφνούλα μου!
Λ:Έπεσε ο πυρετός ευτυχώς!
Δ:Ωραία! Άρα πέρασαν όλα!
Λ:Όχι ακόμη! Πρέπει να μείνει στο κρεβάτι για σήμερα!
Ν:Εντάξει Λουκά! Το πήρα απόφαση πια τόσες φορές που το άκουσα!!!
Δ:Αυτά της λες από το πρωί?
Λ:Ναι, για να ξέρει πως δεν έχει επιλογή να αρνηθεί!
Ν:Έχω και νοσοκόμα!
Λ:Νόρα!
Ν:Καλά, καλά! Πλάκα κάνω!
Δ:Όλη μέρα πλακώνεστε εσείς οι δύο ακόμα και με πυρετό?
Ν-Λ:Εννοείται!
Δγελάει) Δεν παίζεστε!
Ν:Έλα!!! Τι μας είπες!
Δ:Τουλάχιστον το παρδέχεστε!
Λ:Δεν το έχουμε κρυφό!
Δ:Πάλι καλά!
Ν:Εσύ Δάφνη μου τι κάνεις?
Δ:Καλά! Τα συνηθισμένα. Τα ξέρεις!
Λ:Ο Νικόλας καλά είναι?
Δ:Μια χαρά!
Ν:Πες μας όλα τα νέα σου αναλυτικά!
Λ:Δαφνούλα, μιας κι έχετε να πείτε πολλά, δεν κάθεσαι εδώ να πάω εγώ στο σπίτι να κάνω ένα μπανάκι, ν'αλλάξω και να 'ρθω μετά?
Δ:Γιατί, δεν μπορούσες να τα κάνεις αυτά χθες?
Λ:Όχι, γιατί την έβγαλα εδώ!
Δ:Μπα? Δεν μου τα είπατε αυτά!
Λ:Λοιπόν, εγώ φεύγω! Θα σου τα πει η Νόρα!
Ν:Γεια σου Λουκάκο!
Λ:Γεια σας!

Τα κορίτσια συνέχισαν το κουτσομπολιό -κοινωνικό ενδιαφέρον ήθελα να πω- και συζήτησαν για τα πάντα φυσικά! Η μέρα λοιπόν συνεχίστηκε ευχάριστα...

Αδερφούλα τι να πω?!Δεν έχω λόγια!Απίστευτο!Το έχω διαβάσει όλο σχεδόν!Αλλά το ξαναδιαβάζω το ξαναδιαβάζω και δεν το χορτένω!!!Θέλω συνέχεια τώρα για εμένα!Σε παρακαλώ!please!

*Όταν λέω το έχω διαβάσει σχεδόν όλο εννοω ότι έχω διαβάσει λίγα κεφάλαια πριν το τέλος!

norakiloukakos4ever έγραψε:Αδερφούλα τι να πω?!Δεν έχω λόγια!Απίστευτο!Το έχω διαβάσει όλο σχεδόν!Αλλά το ξαναδιαβάζω το ξαναδιαβάζω και δεν το χορτένω!!!Θέλω συνέχεια τώρα για εμένα!Σε παρακαλώ!please!

*Όταν λέω το έχω διαβάσει σχεδόν όλο εννοω ότι έχω διαβάσει λίγα κεφάλαια πριν το τέλος!

Χαίρομαι που σου άρεσαν!!!! Η συνέχεια δεν ξέρω πότε θα μπει!!!!!!!

nora1 έγραψε:

norakiloukakos4ever έγραψε:Αδερφούλα τι να πω?!Δεν έχω λόγια!Απίστευτο!Το έχω διαβάσει όλο σχεδόν!Αλλά το ξαναδιαβάζω το ξαναδιαβάζω και δεν το χορτένω!!!Θέλω συνέχεια τώρα για εμένα!Σε παρακαλώ!please!

*Όταν λέω το έχω διαβάσει σχεδόν όλο εννοω ότι έχω διαβάσει λίγα κεφάλαια πριν το τέλος!

Χαίρομαι που σου άρεσαν!!!! Η συνέχεια δεν ξέρω πότε θα μπει!!!!!!!

Καλά δεν πειράζει!!!!!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ

(σας το συστήνω ανεπιφύλαχτα)


Ένα φιλί που περίμεναν τόσο καιρό είχε κάνει την εμφάνισή του.Όλο το πάθος τόσων χρόνων εκδηλώθηκε σε αυτό το φιλί.Τα συναισθήματα που προσπαθούσαν να κρύψουν τόσο καιρό βγήκαν επιτέλους στην επιφάνεια και έκαναν στην άκρη κάθε δισταγμό και κάθε θυμό που υπήρχε μέχρι πριν λίγα δευτερόλεπτα.
Και οι δύο το ήθελαν τόσο πολύ και κανείς τους δεν μπορούσε πλέον να το σταματήσει. Η καρδιά είχε επιτέλους νικήσει τη λογική και τώρα δεν τη σταματούσε τίποτα. Εκείνη θα έκανε ό,τι ήθελε από 'δω και πέρα.Εκείνο το βράδυ έκαναν έρωτα για πρώτη φορά. Ήταν σίγουρα το πιο μαγευτικό βράδυ της ζωής τους.
Τελικά αυτό που λένε ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, δεν ισχύει στη δική τους περίπτωση.Ξεκίνησαν με καβγά και βρέθηκαν να γυρίζουν στα σεντόνια αγκαλιασμένοι. Όμως ο έρωτας δεν έχει λογική και αυτό έχει αποδειχτεί εδώ και πολλά χρόνια.Ούτε ακολουθεί ποτέ στερεότυπα.
Πολύ συχνά σταματούσε να τη φιλάει όπου μπορούσε να φανταστεί, για να της ψιθυρίσει μια και μόνο φράση: ''Σ'αγαπώ''. Κάθε φορά που το άκουγε, η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή. Δεν μπορούσε να είναι άλλη η απάντησή της από ένα ''κι εγώ σ'άγαπώ, πάρα πολύ''.Περίμενε τόσα χρόνια για να ακούσει αυτά τα λόγια και τώρα που το όνειρό της γινόταν πραγματικότητα, δεν μπορούσε να το πιστέψει. Σε κάθε του άγγιγμα και χάδι, ένιωθε πως πετούσε στον ουρανό.
Κάθε φορά που την άκουγε να του ανταποδίδει το ''σ'αγαπώ'', κάθε στιγμή που την είχε στην αγκαλιά του και την ένιωθε δική του, νόμιζε πως ζούσε ένα όνειρο και το παράλογο ήταν πως δεν ήθελε να ξυπνήσει ποτέ. Την κρατούσε στα χέρια του και ήταν σαν να είχε αγγίξει την ψυχή του ο Θεός. Κι όντως έτσι ήταν. Αυτή ήταν για εκείνον η Νόρα: ο Θεός του, το πιο πολύτιμο πράγμα που υπάρχει πάνω στη Γη. Δεν μπορούσε και δεν ήθελε να σκέφτεται τίποτ' άλλο παρά μόνο το πόσο τυχερός ήταν που έπεσε στη ζωή του ένας άγγελος σαν εκείνη και, το πιο απίστευτο απ'όλα: τον είχε ερωτευτεί. Και μόνο στη σκέψη αυτή σε συνδυασμό με τα γλυκά της χάδια, ένιωθε πως ζούσε στον Παράδεισο.Δεν ήθελε να τελειώσει ποτέ αυτή η στιγμή.Το μόνο που ήθελε ήταν να την έχει συνεχώς στην αγκαλιά του και να τη φιλάει ασταμάτητα. Να νιώθει την ανάσα της πάνω του, το κορμί της κολλημένο πάνω στο δικό του, τα χέρια της γύρω του να τον κρατούν σφιχτά λες και φοβάται ότι θα φύγει και προσπαθεί να το αποτρέψει.
Δεν υπήρχε όμως περίπτωση να φύγει.Ούτε τώρα, ούτε ποτέ. Έκανε μια φορά το λάθος αυτό και το πλήρωνε ακριβά επί δύο ολόκληρα χρόνια. Από τα λάθη μας μαθαίνουμε όμως.Και αν κάτι έμαθε ο Λουκάς από αυτό το λάθος, είναι πως δεν μπορεί να ζήσει μακριά από τη Νόρα ούτε ώρα παραπάνω πλέον. Ήταν σίγουρος τώρα γι'αυτό καθώς το παραδεχόταν στον εαυτό του κάθε λεπτό που ήταν μακριά της. Ήλπιζε να μπορούσε να τη δει έστω και για μία τελευταία φορά. Τώρα που του δώθηκε η ευκαιρία που περίμενε, δεν σκόπευε να χάσει ούτε λεπτό παραπάνω. Κατά ένα περίεργο τρόπο, πέρα από το θυμό και την αντιπάθεια, ένα κομμάτι του ένιωθε ευγνωμοσύνη στον Σταμάτη. Αν δεν είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για τη Νόρα, αν δεν την είχε καλέσει στο σπίτι του με αποτέλεσμα να μαλώσει μαζί της διότι ζήλεψε, τώρα δεν θα είχε γίνει τίποτα απ'όσα ζούσε αυτή τη στιγμή. Όμως, μέσα από αυτή τους τη διαφωνία, έφτασε εκεί όπου πραγματικά ήθελε να είναι με όλη του την καρδιά:μέσα στην αγκαλιά της!

Μετά από ώρες γεμάτες αναστεναγμούς, φιλιά και όρκους αγάπης, βρίσκονταν αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι. Τα δάχτυλα του ενός χεριού του Λουκά ήταν μπλεγμένα με της Νόρας. Το άλλο του χέρι ταξίδευε στην πλάτη της, χαϊδεύοντας κάθε εκατοστό της περιοχής εκείνης. Δεν αναζητούσε να εξερευνήσει το κορμί της. Είχε καιρό στο μέλλον για κάτι τέτοιο.Το μόνο που ήθελε εκείνη τη στιγμή ήταν το ίδιο με αυτό που ήθελε και η Νόρα:ένα ακόμα χάδι. Κανείς από τους δύο δεν είχε μιλήσει. Από τη μία δεν ήθελαν να χαλάσουν αυτήν την τόσο ξεχωριστή και μαγευτική στιγμή. Από την άλλη, δεν ήξεραν τι να πουν. Ένιωθαν αμηχανία. Ό,τι έγινε ήταν κάτι που το ήθελαν κι οι δυο όσο τίποτα άλλο αλλά αυτό δεν άλλαζε κατά πολύ τα πράγματα. Υπήρχαν τόσα συναισθήματα μεταξύ τους που έμεναν κρυμμένα για 20 χρόνια και βγήκαν στο φως πριν μόλις λίγα λεπτά. Πώς να μιλήσεις για είκοσι ολόκληρα χρόνια λοιπόν, πώς μπορείς να βρεις τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσεις σωστά ό,τι συνέβη μέσα σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα?
Την σιωπή αποφάσισε να σπάσει η Νόρα. Μπορεί να μην ήταν σίγουρη για το τι ακριβώς θα πει αλλά στον έρωτα δεν έχει τόση σημασία το να πεις αυτό που θέλεις με τα απολύτως σωστά λόγια, πολύ απλά επειδή στον έρωτα δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ο άλλος μπορεί να καταλάβει περισσότερα από ένα σου και μόνο βλεμμα απ'όσα μπορεί να καταλάβει ακόμα και αν του επεξηγείς κάτι για ολόκληρα χρόνια. Αυτές οι σκέψεις της έδιναν θάρρος για να συνεχίσει.Ανασήκωσε λοιπόν το κεφάλι της αποφασιστικά έτοιμη να του πει όσα έκρυβε μέχρι τώρα.

Ν:Λουκά?
Λ:Μμμμ (την κοιτάει με ένα περίεργο βλέμμα)
Ν:Θα μιμηθείς κι άλλα ζώα?
Λ:Παρακαλώ?
Ν:Μετά το μούγκρισμα της αγελάδας εννοώ.
Λ:Με δουλεύεις τώρα?
Ν:Τι να κάνω? Εγώ πάω να σου μιλήσω κι εσύ μου απαντάς μουγκρίζοντας. Φταίω?
Λ:ΟΚ.Έχεις δίκιο.Λοιπόν, τι ήθελες?
Ν:Σχετικά με ό,τι έγινε πριν...
Λ:Ναι?
Ν:Δεν ξέρω τι ένιωσες εσύ για ό,τι συνέβη αλλά για μένα ήταν...
Λ:Σαν να περιπλανιόμουν όλα αυτά τα χρόνια μέσα στη θάλασσα...
Ν-Λ:Κι επιτέλους πάτησα το πόδι μου στην ξηρά.(ένα τρυφερό χαμόγελο σχηματίζεται στα πρόσωπά τους το οποίο διαδέχεται ένα ακόμα πιο τρυφερό φιλί)
Ν:Λουκά?
Λ:Τι είναι πάλι?
Ν:Τι απάντηση είναι αυτή τώρα?Τι έγινε?Με βαρέθηκες κιόλας?
Λ:Ποτέ μωρό μου, ποτέ.
Ν:Μωρό μου?
Λ:Ναι, γιατί?Δεν σου αρέσει?
Ν:Το μετάνιωσα. Δεν θέλω να μιλήσω τελικά. Προτιμώ ν'ακούω εσένα να μου λες τέτοια και να μου φτιάχνεις τη διάθεση.
Λ:Εγώ πάλι προτιμώ να σε φιλάω. Τόσα χρόνια που μιλούσαμε τι καταλάβαμε? Λοιπόν , ξέρεις κάτι?
Ν:Τι?
Λ:Οι πράξεις είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από τα λόγια.
Ν:Το διαπίστωσα πριν κάτι λεπτά.
Λ:Εγώ να δεις!
Ν:Λουκά!(προσπαθώντας να δείξει σοβαρή και να μη βάλει τα γέλια)
Λ:Γιατί?Αμφιβάλλεις?
Ν:Τώρα που το σκέφτομαι...Δεν είμαι και απολύτως σίγουρη τελικά.
Λ:Έτσι ε?
Ν:Έτσι, τι να κάνουμε!
Λ:Ξέρεις τι πιστεύω εγώ?
Ν:Τι πιστεύεις?
Λ:Πως αν έχεις αμφιβολίες, θα πρέπει να τις λύσουμε όσο είναι καιρός.
Ν:Έχεις καμία αποτελεσματική λύση στο μυαλό σου?
Λ:Αποτελέσματικότατη.
Ν:Θα μου την πεις κι εμένα?
Λ:Εσένα λέω να σου τη δείξω εμπράκτως!
Ν:Πρακαλώ?
Λ:Σε λίγο θα γίνει κι αυτό.
Ν:Μπα? Το ήξερα ότι είμαι θερμή γυναίκα αλλά που να φανταστώ ότι μπορώ να σου προκαλέσω και παραισθήσεις!
Λ:Πάρ'το πίσω αυτό τώρα!
Ν:Θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά πρώτα για να κάνω κάτι τέτοιο.
Λ:Είσαι σίγουρη γι'αυτό?
Ν:Μπορείς να κάνεις κάτι για να μου αλλάξεις γνώμη?(με προκλητικό βλέμμα)
Λ:Θα βάλω τα δυνατά μου.Να είσαι σίγουρη.
Ν:Θα καταφέρεις όμως κάτι?
Λ:Πολλά.
Ν:Πώς είσαι σίγουρος?
Λ:Δεν είμαι.Αλλά μπορώ να φανταστώ.
Ν:Να μου το αποδείξεις μπορείς γιατί στα λόγια καλός είσαι αλλά...(πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση της, την άρπαξε και τη φίλησε με πάθος)
Ν:Λουκά.Σ'αγαπάω.
Λ:Το ξέρω.
Ν:Εσύ?Μ'αγαπάς καθόλου?
Λ:Καθόλου.
Ν:Τι?
Λ:Σε λατρεύω.(Η Νόρα χαμογέλασε και ο Λουκάς τη φίλησε πιο γλυκά από ποτέ)




Η νύχτα τους συνεχίστηκε ποικιλοτρόπως. Οι αγκαλιές και τα φιλιά δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό. Δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν ο ένας από τον άλλον. Το ξημέρωμα τους βρήκε αγκαλιασμένους να κοιτούν την ανατολή του ηλίου. Την πρώτη ανατολή που πέρασαν από τότε που πήραν την απόφαση -άσχετα με το πώς- να είναι μαζί. Και δεν θα είναι αυτή η τελευταία. Θα υπάρξουν πολλές ακόμα.

Ν:Ξημέρωσε.
Λ:Ναι ε? Πότε κιόλας?
Ν:Είδες? Η ώρα περνάει γρήγορα όταν δεν θέλεις.
Λ:Εσύ δεν ήθελες δηλαδή να περάσει γρήγορα?
Ν:Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να μείνω στην αγκαλιά σου για λίγο ακόμα.
Λ:Κι εγώ, όσο σκέφτομαι ότι σε λίγο θα πρέπει να πάμε στο γραφείο...
Ν:Δεν έχουμε κι άλλη επιλογή όμως.
Λ:Μην το λες. Μπορεί και να έχουμε.
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Τι θα ΄λεγες αν σήμερα κάναμε μια μικρή κοπάνα από το γραφείο και περνούσαμε το πρωί μας στο κρεβάτι?
Ν:Ωραίο μου ακούγεται. Και μετά? Για συνέχισε τη σκέψη σου.
Λ:Μετά, θα σηκωθούμε, θα ντυθούμε και θα πάρουμε τηλέφωνο τα παιδιά για να συναντηθούμε.
Ν:Γιατί να συναντηθούμε? Θέλεις να τους πούμε για την εξέλιξη στη σχέση μας?
Λ:Όχι ακόμη. Άσ'τους λίγο καιρό στο σκοτάδι.
Ν:Σαν παράνομο ζευγάρι?
Λ:Μ'αρέσει. Ωραίο ακούγεται!
Ν:Λουκά σοβαρέψου!
Λ:Αργότερα, τώρα δεν έχω όρεξη.
Ν:Λες να το καταλάβουν?
Λ:Σιγά μην το καταλάβουν τα χάπατα που έχουμε για φίλους. Αυτοί θα συνεχίζουν να μας λένε να είμαστε μαζί χωρίς να ξέρουν πως εμείς το έχουμε δρομολογήσει ήδη. Γι'αυτό σου λέω, άσε να γελάσουμε λίγο και μετά να τους έρθει η κεραμμύδα να το ευχαριστηθούμε!
Ν:Τώρα γίνεσαι κακός!
Λ:Εγώ? Εγώ απλώς θέλω να σπάσω τα νεύρα του Νικόλα.
Ν:Γιατί?
Λ:Για να έχω κάτι να γελάω.
Ν:Αν σ'άκουγε τώρα...
Λ:Ευτυχώς μένει μακριά.
Ν:Για το Νικόλα θα μιλάμε τώρα? Σε λίγες ώρες θα τον συναντήσουμε.
Λ:Και τι λες να κάνουμε μέχρι τότε?
Ν:Λέω να με πάρεις μια αγκαλιά...
Λ:Ναι.
Ν:Να μου δώσεις ένα φιλάκι...
Λ:Ναι.
Ν:Τι ναι ρε Λουκά? Θα τα κάνεις ή θα το παίζεις απλός ακροατής?
Λ:Έχεις δίκιο.(τη φιλάει κι εξαφανίζονται κάτω απ'τα σκεπάσματα)


Και οι δυο είχαν περάσει σίγουρα την πιο όμορφη νύχτα της ζωής τους. Και θα υπάρξουν πολλές ακόμα.Τα όνειρά τους πραγματοποιήθηκαν εκείνο το βράδυ και οι ζωές του ενώθηκαν για πάντα, αυτό δεν θ'αλλαξει ποτέ πια...


ΤΕΛΟΣ ΕΝΑΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ


Μερικές ώρες αργότερα όλη η παρέα ήταν μαζεμένη στην Εδέμ. Ματιές ερωτικές που πετούσαν σπίθες μεταφέρονταν από τη Νόρα στο Λουκά και το αντίστροφο αλλά κανείς δεν ήταν σε θέση να το καταλάβει. Ποιος έδινε σημασία άλλωστε σ'αυτούς τους δύο?

ΝΙΚ:Πώς και μαζευτήκαμε μεσημέρι?Συνήθως κάνετε επιδρομές το βράδυ.
Λ:Αλλάζουν οι συνήθειες. Έχουμε και καλύτερα πράγματα να κάνουμε κάθε βράδυ από το να ερχόμαστε εδώ.
Δ:Ναι ε? Όπως το να κοιμάστε αγκαλιά?
Λ-Ν:Παρακαλώ?
Δ:Έτσι δεν είπατε το Σάββατο? Πώς κοιμάστε στο ίδιο κρεβάτι?
Λ:Α, αυτό εννοείς.
Ε:Γιατί? Συνέβη και κάτι άλλο?
Ν: Όχι βέβαια. Τι άλλο να συνέβη?
Ε:Τίποτα, έτσι ρωτάω γιατί αντιδράσατε κάπως περίεργα.
Ν:Περίεργα? Μπα, σου φάνηκε.
Ε:Μπορεί. Τέλος πάντων, δεν υπάρχει λόγος ν'ασχοληθούμε περισσότερο αυτή τη στιγμή.
Λ:Συμφωνώ απόλυτα.
Ν:Εγώ να δεις!
Δ:Καλά, μην σκοτώνεστε. Να και μια φορά που συμφωνείται σε κάτι.
Λ:Είδες? Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά.
Ν:Απ'το στόμα μου το πήρες.
Ε:Έχει γίνει κάτι?
Ν:Τι εννοείς?
Ε:Πρώτον, γιατί μας φωνάξατε εδώ χωρίς αν υπάρχει ουσιαστικός λόγος.Δεύτερον, έχει γίνει κάτι που δεν ξέρουμε. Τόσες ώρες και ακόμα να πλακωθείτε ως συνήθως. Και τρίτον, είστε λίγο στην τσίτα ή μου φαίνεται?
Δ:Συμφωνώ απόλυτα με τα ερωτήματα της Εύας.
Ν:Ένα ένα ρε παιδιά να συννεννοηθούμε. Από πού να ξεκινήσω ν΄απαντάω δηλαδή?
Ε:Γιατί μαζευτηκαμε εδώ?
Ν:Επειδή...Επειδή του λείψατε του Λουκά όλα αυτά τα χρόνια και τώρα θέλει να περνάει χρόνο μαζί σας για ν'αναπληρώσει το χαμένο καιρό.
Λ:Πάλι εγώ θα το βγάλω το φίδι από την τρύπα?(χαμηλόφωνα προς τη Νόρα για να μην ακουσουν οι άλλοι)
Ν:Έχεις κάτι καλύτερο ν'αντιπροτείνεις?(προς το Λουκά εξίσου χαμηλόφωνα)
Ε:Τι ψιθυρίζετε πάλι εκεί?
Ν:Για τη δουλειά λέγαμε. Για έναν πελάτη.
Ε:Έρχομαι λοιπόν στο δεύτερο ερώτημα.Έχει γίνει κάτι που δεν ξέρουμε? Τόσες ώρες και ακόμα να πλακωθείτε ως συνήθως.
Λ:Τσακωθήκαμε πολύ χτες. Τόσο που φτάνει και για σήμερα.Ε Νόρα?(την κοιτά με δολοφονικό βλέμμα καθώς θυμάται τον λόγο για τον οποιο μάλωσαν)
Δ:Γιατί ρωτάς τη Νόρα μ'αυτόν τον τρόπο?
Λ:Ξέρει αυτή.
Ν:Τελείωσε αυτό το θέμα Λουκά!
Λ:Ας το ελπίσουμε.
Ε:Τι έγινε παιδιά? Γιατί μαλώσατε τόσο άσχημα χθες? Γι'αυτό που συζητάτε?
ΝΙΚ:Θα σου πω εγώ το λόγο Εύα μου. Έχουν ένα πελάτη ο οποίος την πέφτει στη Νόρα και ο Λουκάς βγάζει καπνούς κάθε φορά που τον βλέπει. Ατμόπλοιο γίνεται και λίγα λέω. Μιλάω εκ πείρας εγώ!

Η Εύα με τη Δάφνη και το Νικόλα γελάνε. Ένα γελάκι ξεφεύγει και από τη Νόρα το οποίο δεν περνάει απαρατήρητο από το Λουκά.

Λ:Γελάς κι εσύ?
Ν:Τι να κάνω?Θέλεις να κλάψω?
Λ:Δεν είπα αυτό.
Ν:Μέχρι και ο Νικόλας σε κοροϊδεύει. Κοίτα που φτάσαμε!
Λ:Ο Νικόλας καλά θα κάνει να κοιτάξει τη δουλειά του και να μην ασχολείται με τους άλλους.(κοιτώντας το Νικόλα. Μόλις εκείνος τον βλέπει γελάει ακόμα πιο δυνατά)Τον βλέπεις? Γελάει το γαϊδούρι, γελάει.
Ν:Έχει χιούμορ. Όχι σαν μερικούς μερικούς.
Λ:Υποννοείς κάτι?
Ν:Το λέω καθαρά: μου σπάει τα νεύρα το κρύο χιούμορ σου.
Λ:Δηλαδή δεν σου αρέσουν τα αστεία μου?
Ν:Τα περισσότερα όχι.
Λ:Έτσι ε?Ε,λοιπόν, εγώ φεύγω τώρα και πάω στο γραφείο. Εσύ κάτσε εδώ να γελάσεις με τα αστεία του Νικόλα.
Ν:Ρε Λουκά, μην παρεξηγείσαι. Μια πλάκα σου έκανα.
Λ:Ναι, καλά. Παιδιά, εγώ φεύγω.
Δ:Κάτσε παιδί μου, πού πας?
Λ:Στο γραφείο, δε με σηκώνει το κλίμα εδώ.
Ν:Ρε Λουκά...
Λ:Τα λέμε κυρία Φωκά.(φεύγει)
Ε:Τι έπαθε τώρα αυτός?Παρεξηγήθηκε επειδή γελάσαμε?
Νσηκώνεται γρήγορα)Όχι, δεν φταίτε εσείς. Εγώ κάτι του είπα στην πλάκα και αυτός το παρεξήγησε.
ΝΙΚ:Τα γνωστά δηλαδή!
Ν:Φευγώ. Πάω να τον προλάβω. Τα λέμε.

Μόλις φεύγει...

Ε:Πρέπει να τους τα φτιάξουμε όπωσδήποτε. Μόνο έτσι θα ησυχάσουμε ομαδικώς.
Δ:Δικιο έχεις.
ΝΙΚ:Αυτοί δεν θα ησυχάσουν ό,τι και να γίνει.
Ε:Δεν έχεις κι άδικο.

Την ίδια ώρα, έξω από το αυτοκίνητο του Λουκά, μόλις που τον προλαβαίνει η Νόρα.

Ν:Ρε Λουκά, πού πας τώρα?
Λ:Στο γραφείο, δεν σου είπα?
Ν:Ε, είσαι πολύ ηλίθιος τελικά. Εμένα λες ξανθιά αλλά εσύ εισαι ακόμα περισσότερο ξαθός.
Λ:Παρακαλώ?Ξαναπέσ'το γιατί δεν το'πιασα.
Ν:Ήμουν σίγουρη!
Λ:Νόρα!
Ν:Ρε Λουκά, ακόμα δεν τα φτιάξαμε και θα μαλώσουμε για μια βλακεία που πέταξα?
Λ:Βλακεία?
Ν:Εντάξει, λες χαζομάρες ώρες ώρες αλλά μέχρι κι αυτό αγαπάω σ'εσένα. Δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου, δεν το καταλαβαίνεις? Γιατί νομίζεις πως δεν παντρεύτηκα τον Δημήτρη? Λες να είχα κανένα παράπονο? Το μόνο που είχα ήταν εσένα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Δεν άντεχα να σκέφτομαι άλλον άντρα δίπλα μου εκτός από εσένα.
Λ:Αλήθεια μωρό μου?
Ν:Εννοείται ρε ηλίθιε!
Λ:Χαζούλα μου.
Ν:Βλάκα.
Λ:Αγάπη μου.
Ν:Ψυχή μου.(φιλιούνται)Μου κρατάς ακόμη μούτρα?(ναζιάρικα)
Λ:Όχι πλέον.
Ν:Ωραία γιατί έχω μια ιδέα.
Λ:Τι ιδέα?
Ν:Τι θα 'λεγες να πηγαίναμε μια βόλτα? Γιατί όλο αυτό στου Νικόλα δεν θεωρείται έξοδος.
Λ:Εννοείται. Έξοδος για σένα είναι ένα κυριλέ εστιατόριο.
Ν:Βασικά, σκεφτόμουν κανένα ταβερνάκι δίπλα απ'το κύμα. Τι λες?
Λ:Δεν είναι κακή ιδέα. Δεν μπορούμε άλλωστε να ξαναγυρισουμε στο Νικόλα.
Ν:Δεν θα κλάψω κιόλας! Παραλίγο να καρφωθούμε.
Λ:Άσ'τους λίγο ακόμα να ψήνονται.(το κινητό της Νόρας χτυπάει)Ποιος είναι τώρα?

https://www.youtube.com/watch?v=9fylF6s_Ljg (ακούστε το όπως δήποτε!!!)
Ν:Ο Φωτίου.
Λ:Τι θέλει πάλι? Ούτε στο ρεπό μας δεν θα ησυχάσουμε από αυτόν?
Ν:Να σου θυμήσω πως όλη η Ελλάδα δουλεύει εκτός από εμάς?(σηκώνει το τηλέφωνο)Παρακαλώ?...Έλα Σταμάτη μου...Μια χαρά, εσυ?...Έγινε κάτι και με πήρες?...Δεν είμαστε στο γραφείο σήμερα...Για προσωπικούς λόγους Σταμάτη...Αύριο μπορώ...Εντάξει, τα λέμε τότε...Γεια σου.(το κλείνει)
Λ:Σταμάτη μου??? Τι ήταν αυτό το ΜΟΥ? Και μην μου πεις αγελάδα γιατί δεν θα σε πιστέψω!
Ν:Άρχισες πάλι τη γκρίνια?
Λ:Πειράζει που δεν θέλω ο άνθρωπος με τον οποίο είμαι μαζί να φωνάζει έναν άσχετο Σταμάτη ΜΟΥ?
Ν:Τώρα υπερβάλλεις.
Λ:Δεν νομίζω.
Ν:Ρε ζηλιάρη μου, αφού το ξέρεις ότι δεν έχω μάτια γι'άλλον εκτός από σένα.
Λ:Όχι και ζηλιάρης!
Ν:Λίγο.
Λ:Πολύ λίγο.
Ν:Έστω. Μαζί σου είμαι εγώ, ο Σταμάτης είναι πελάτης και μόνο. Τίποτα παραπάνω. Δεν άκουσες πώς τον απέτρψα από το να συναντηθούμε σήμερα κι ας ήταν ανάγκη? Η μέρα είναι αφιερωμένη σ'εμάς και δεν θέλω να υπάρχει κανένας Σταμάτης. Εντάξει?
Λ:Μπορώ να σου αρνηθώ?
Ν:Ελπίζω πως όχι. Πάμε τώρα?
Λ:Φιλί πρώτα.(φιλιούνται)
Ναποτραβιέται φανερά χωρίς να θέλει)Πάμε μέσα πριν μας δει κανείς.

Όμως κάποιος τους είχε δει και δεν ήταν κανείς από την παρέα...

Η Νόρα και ο Λουκάς πήγαν τελικά σε μια ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα, καθώς οι δύο λάτρευαν το αλμυρό υδάτινο στοιχείο. Ήταν πολύ ερωτευμένοι και δεν το έκρυβαν. Το έδειχναν ελεύθερα. Ο ένας τάιζε τον άλλο στο στόμα ανάμεσα σε αμέτρητα φιλιά. Η μέρα εκείνη πέρασε πολύ όμορφα. Πόσα μπορούν τελικά ν'αλλάξουν μόνο μέσα σε λίγες ώρες!


ΤΕΛΟΣ ΔΕΚΑΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ


Η επόμενη μέρα ξημέρωσε και βρήκε τη Νόρα να κοιμάται στη αγκαλιά του Λουκά. Το ξυπνητήρι όμως δεν άργησε να χτυπήσει.

Λκλείνει το ξυπνητηρι) Τι ώρα είναι?(κοιτάει το ρολόι) Νόρα. Νοράκι μου, αγάπη μου, ξύπνα!(τη χαϊδεύει στα μαλλιά)
Ντον φιλάει απαλά στο λαιμό κι έπειτα ανοίγει τα μάτια της) Καλημέρα μωράκι μου.
Λ:Καλημέρα! (φιλιούνται στο στόμα) Πρέπει να σηκωνόμαστε σιγά-σιγά. Είναι καιρός να πάμε στη δουλειά. Αρκετά πια με τις κοπάνες.
Ν:Δίκιο έχεις. Τι ώρα είναι?
Λ:7.30.
Ν:Έχουμε καιρό δηλαδή.
Λ:Για ποιο πράγμα?
Ν:Να... Έλεγα να με πάρεις αγκαλίτσα και να κοιμηθούμε λίγο ακόμη.
Λ:Είσαι υπναρού τελικά!
Ν:Έλα Λουκάκο μου! Αφού κοιμηθήκαμε αργά χθες το βράδυ.
Λ:Να σου θυμησω ποια είχε ορέξεις στις 4 τα ξημερώματα?
Ν:Άλλο που δεν ήθελες!
Λ:Άλλο αυτό! Εγώ δεν άρχισα να χουζουρεύω ξέρεις!
Ν:Πωπω! Τελικά είσαι πολύ γκρινιάρης αγόρι μου!
Λ:Γιατί το λες αυτό κορίτσι μου?
Ν:Τι σου ζήτησα μπορείς να μου πεις? Να με πάρεις μια αγκαλιά και να μείνουμε στο κρεβάτι δέκα λεπτά παραπάνω! Δε σου ζήτησα τίποτα παράλογο!
Λ:Έλα 'δω ρε χαζό! Που έχεις και παράπονο! Δε σε πήγα χθες όπου ήθελες?
Ν:Ε, μια φορά έκανες κάτι κι εσύ...
Λ:Μια φορά? Τόσα χρόνια που με ξέρεις σου χάλασα ποτέ χατίρι?
Ν:Για να σκεφτώ... Μια φορά σου ζήτησα να μου αγοράσεις ένα φόρεμα επειδή δεν είχα λεφτά πάνω μου κι εσύ μου αρνήθηκες...
Λ:Σιγά μην έδινα τα λεφτά μου για να πάρεις εσύ φόρεμα - ο Θεός να το κάνει τόσα λίγα που κάλυπτε- για να σε θαυμάζει ο ηλίθιος ο Γιωργάκης και να του τρέχουν τα σάλια!
Ν:Μπα? Ζήλευες?
Λ:Μπορείς να το πεις κι έτσι!
Ν:Αυτός είχε το θάρρος να μου πει καθαρά πως του αρέσω. Όχι σαν μερικούς μερικούς, ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε!
Λ:Να σου θυμήσω πώς έκανες με την Αγάπη? Που της έριξες κατά λάθος -λέμε τώρα- πιπέρι στον καφέ?
Ν:Της άξιζε! Σου είπα πως θα σε παρατούσε για τον άλλο!
Λ:Δεν με παράτησε γι'αυτόν, ψέμματα σου είπα για να μην στενοχωρηθείς.
Ν:Τότε γιατί σε παράτησε?
Λ:Επειδή βαρέθηκε να ανέχεται την τρελλή μου φίλη και τις προσπάθειές της να την ξεπαστρέψει, όπως είπε!
Ν:Δεν το πιστεύω! Είδες που είχα δίκιο? Σου είχα πει πως δεν είναι κατάλληλη για σένα. Ούτε την κολλητή σου δεν μπορούσε ν'ανεχτεί, θα άντεχε εσένα?
Λ:Νόρα, το παρατραβάς!
Ν:Και τι θα κάνεις για να με σταματήσεις?
Λ:Έχω κάτι στο μυαλό μου!
Ν:Τι?

Ο Λουκάς σηκώνεται από το κρεβάτι και παίρνει το σακάκι του που είναι πεταγμένο στο πάτωμα. Από την τσέπη βγάζει ένα πακέτο και το ανοίγει. Στο χέρι του κρατάει μια πιπίλα μωρού.

Λ:Μωρό μου, κοίτα τι σου έχω!(της δείχνει αυτό που κρατάει)
Ν:Τι είναι αυτό? Πιπίλα?
Λ:Ακριβώς!
Ν:Πώς βρέθηκε στην τσέπη σου?
Λ:Μου ζήτησε η Εύα να της πάρω για τον Άγγελο αλλά εσύ τη χρειάζεσαι περισσότερο!
Ν:Βενέτη, αυτό ήταν! Ήρθε το τέλος σου!

Τρέχει πάνω του, παίρνει την πιπίλα από τα χέρια του και τη βάζει στο στόμα του πριν προλάβει ν'αντιδράσει.

Λφτύνει την πιπίλα) Πας καλά παιδί μου?
Ν:Βεβαίως! Γιατί την έβγαλες? Γλυκούλης ήσουν!
Λ:Ναι?
Ν:Ναι. Σε έκανε να δείχνεις και μικρότερος. Δε σε συμφαίρει άλλωστε να φανεί η πραγματική σου ηλικία!
Λ:Μήπως να πήγαινες μόνη σου στο γραφείο σήμερα Νοράκι?
Ν:Ακόμα δεν ήρθες και θέλεις να φύγεις Λουκάκο?
Λ:Δεν θέλω να φύγω ποτέ ξανά αλλά θα με κάνεις ν'αλλάξω γνώμη μου φαίνεται.
Ν:Είσαι ηλίθιος Βενέτη.
Λ:Κι εσύ είσαι χαζή!
Ν:Είμαι?
Λ:1000%!
Ν:Άη στο διάολο Λουκά!
Λ:Έλα εδώ ρε χαζούλα μου!(την τραβάει στην αγκαλιά του και τη φιλάει γλυκά) Ντύσου όμως σιγά-σιγά.
Ν:Δεν σου αρέσω με τις πιζάμες?
Λ:Και χωρίς αυτές ακόμα περισσότερο αλλά δεν μπορείς αν κυκλοφορείς έτσι!
Ν:Καλά!

Λίγο αργότερα, στο ατελιέ, ο Νικόλας ατοιμάζεται να φύγει όταν μπάινει ο Ηλίας.

Ν:Δαφνούλα μου εγώ φεύγω.
Δ:Γεια σου αγάπη μου. Καλή δουλειά.
Ημπαίνει μέσα) Νικόλα μου φεύγεις?
Ν:Ναι. Πρέπει να πάω στο ιατρείο. Εσύ πώς κι από δω πρωί-πρωί?
Η:Είδα χθες τη Νόρα να φιλιέται με το Λουκά και ξέχασα να σας ρωτήσω τι έγινε γιατί μάλλον έχω μείνει πολύ πίσω.
Ν-Δ:Τι έκαναν?
Η:Τι? Δεν το ξέρατε? Μάλλον κι εσείς μείνατε πίσω.
Δ:Σίγουρα ήταν αυτοί?
Η:Ναι. Η Νόρα είχε ένα κόκκινο φόρεμα και ο Λουκάς μια μπλε μπλούζα κι ένα τζιν.
Ν:Όντως αυτοί ήταν.
Δ:Κι εμάς δεν μας είπαν τίποτα!
Ν:Κοίτα τα λαμόγια!
Δ:Τι να έγινε?
Ν:Θα πάρω το Λουκά να έρθει από το ιατρείο και θα προσπαθήσω να τον ψαρέψω.
Δ:Αυτό θα κάνω κι εγώ με τη Νόρα.

Λίγο αργότερα, η Νόρα κλείνει το κινητό της.

Λ:Τι έγινε? Τι σε ήθελε η Δάφνη?
Ν:Θα συναντηθούμε με την Εύα αργότερα.
Λ:Θέλεις να σε πάω εγώ?
Ν:Θα πάω μόνη μου. Φύγε εσύ, να μην σε καθυστερώ.
Λ:Εσύ αγάπη μου? Ποτέ.
Ν:Καλά. Πήγαινε όμως στο γραφείο τώρα και σε δυο ώρες το πολύ θα είμαι κι εγώ εκεί. (ακούγεται ένα μήνυμα από το κινητό του Λουκά)Τι έγινε? Ποιος σου έστειλε μήνυμα?
Λ:Περίμενε να δω! (το διαβάζει) Ο Νικόλας. Θέλει να συναντηθούμε σε λίγο.
Ν:Ο Νικόλας? Ποιος φούρνος γκρεμίστηκε?
Λ:Αυτό λέω κι εγώ. Οικογενειακώς έχουν συννεννοηθεί?
Ν:Πάμε να δούμε τι έγινε γιατί σίγουρα δεν είναι τυχαίο όλο αυτό.
Λ:Συμφωνώ. Πάμε μωρό μου.
Ν:Πάμε.

Λίγη ώρα αργότερα, η Εύα και η Δάφνη συζητούν στο ατελιέ και η Δάφνη της λέει ό,τι τους είπε ο Ηλίας το πρωί.

Ε:Τι είδε?
Δ:Αυτό που άκουσες!
Ε:Σίγουρα? Μεγάλος άνθρωπος είναι, μπορει να παρεξήγησε κάποια σκηνή. Για τη Νόρα και το Λουκά μιλάμε, ξέρεις πόσο τρυφεροί είναι ο ένας με τον άλλο.
Δ:Αυτό είπα κι εγώ στον μπαμπά μου, αλλά εκείνος ήταν κάθετος.
Ε:Λες να έγινε κάτι και να μην μας το είπαν?
Δ:Αυτό είναι σίγουρο. Το γιατί δεν ξέρω.
Ε:Θα το μάθουμε, να είσαι σίγουρη!

Η Νόρα μπαίνει μέσα εκείνη τη στιγμή.

Ν:Γεια σας κορίτσια.
Δ:Γεια σου Νόρα.
Ε:Καλημέρα Νοράκι μου, τι κάνεις?
Ν:Καλά, μια χαρά. Έγινε κάτι και με φωνάξατε πρωινιάτικα εδώ?
Ε:Έπρεπε να γίνει κάτι για να συναντηθούμε?
Ν:Όχι, αλλά δεν είχαμε συμφωνήσει κάτι τέτοιο και νόμιζα πως συνέβη κάτι.
Ε:Εσύ θα μας πεις.
Ν:Τι να σας πω εγώ?
Δ:Θέλαμε να σε ρωτήσουμε πώς πάει με το Λουκά.
Ν:Με το Λουκά? Πώς σας ήρθε αυτό?
Δ:Πώς πάει η συγκατοίκηση? Το έβαλες τελικά το σέξυ νυχτικό?
Ν:Μια χαρά πάει η συγκατοίκηση. Όσο για το νυχτικό, το έβαλα.
Ε:Και? Τι έγινε?
Ν:Στην αρχή κόμπλαρε λίγο, αλλά όταν ξαπλώσαμε στο κρεβάτι μ'αγκάλισε και κοιμηθήκαμε όπως παλιά.
Δ:Αυτό μόνο?
Ν:Τι άλλο?
Δ:Δεν έγινε τίποτα άλλο, ε?
Ν:Τίποτα το αξιοσημείωτο.
Ε:Τότε πώς θα μας εξηγήσεις ένα παθιασμένο φιλί που αντάλλαξες με το Λουκά χθες, πριν φύγετε?
Ν:Και του είπα ότι θα μας δουν!
Δ:Δεν θέλατε να σας δούμε?
Ν:Ε...
Ε:Τι έγινε Νόρα? Θα μας πεις επιτέλους?
Ν:Ναι. (τους διηγείται όλη την ιστορία)Καταλάβατε τώρα?
Δ:Καταλάβαμε, δεν είμαστε χαζές.
Ν:Γι'αυτό ήθελε ο Νικόλας να μιλήσει με το Λουκά?
Δ:Υπήρχε περίπτωση να ζητήσει ο Νικόλας από το Λουκά τέτοιο πράγμα χωρίς σοβαρό λόγο?
Ν:Αυτό σκεφτήκαμε κι εμείς και παραξενευτήκαμε. Πώς να πάει το μυαλό μας ότι τα καταλάβατε όλα?
Ε:Δεν έχετε και τόσο μεγάλη φαντασία εδώ που τα λέμε.
Ν:Ποτέ δεν ξέρεις αλλά τέλος πάντων.
Δ:Άσε τώρα τις ανοησίες και πες τα μας όλα με λεπτομέρειες!

Την ίδια ώρα, στο ιατρείο του Νικόλα. Ο Λουκάς μπαίνει μέσα.

Λ:Καλημέρα ταρίφα. Τι έγινε? Πώς και με φώναξες εδώ?
Ν:Επιτέλους ρε ηλίθιε! Τόση ώρα σε περίμενα!
Λ:Να' μαι. Γιατί? Τι ήθελες να μάθεις τόσο πολύ? Μην μου πεις πως σου' λειψα, δε θα σε πιστέψω!
Ν:Και πολύ καλά θα κάνεις.
Λ:Τότε? Συνέβη κάτι?
Ν:Αυτό ήθελα να σε ρωτήσω κι εγώ. Συνέβη κάτι με τη Νόρα?
Λ:Τι εννοείς? Τι θες να συνέβη?
Ν:Ήρθε το πρωί ο Ηλίας στο σπίτι μας και μας είπε πως σε είδε να φιλιέσαι με τη Νόρα. Έγινε όντως κάτι τέτοιο?
Λ:Ε...
Ν:Θέλω μια απλή απάντηση, όχι ένα φωνήεν!
Λ:Κάτι έγινε...
Ν:Και γιατί δε μας είπατε τίποτα ρε?
Λ:Θέλαμε να το κρατήσουμε κρυφό στην αρχή, αλλά μπλέξαμε με τον Πουαρό και την παρέα του σε νέες περιπέτειες!
Ν:Γελάσαμε πάλι.
Λ:Γι'αυτό το είπα κι εγώ!
Ν:Σοβαρά τώρα.
Λ:Ένα θα σου πω: είναι θεϊκή, είναι θάνατος! Η καλύτερη που έχω γνωρίσει ποτέ, σε όλους τους τομείς...
Ν:Αν τα ήξερα αυτά νωρίτερα δεν θα την άφηνα σε σένα!
Λ:Σκάρε ρε βλάκα και άκου!
Ν:Καλά! Εγώ φταίω που σε κάλεσα, λες και δεν ήξερα τι θα τραβήξω πάλι!

Κι έτσι, το μυστικό της Νόρας και του Λουκά αποκαλύφθηκε! Πολλές λεπτομέρειες βγήκαν στο φως και οι φίλοι τους είδαν πόσο καλύτερα είναι μαζί και πόσο ευτυχισμένοι...


ΤΕΛΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟΥ ΚΑΦΑΛΑΙΟΥ

Τέλειο Νοράκι μου!Θέλωωω συνέχεια!

noraloukas_feggaropetra! έγραψε:Τέλειο Νοράκι μου!Θέλωωω συνέχεια!

Χαίρομαι που σου άρεσε! Συνέχεια δεν ξέρω πότε!

νορακι μου ειναι καταπληκτικο!!

ΑΝΝΑ έγραψε:νορακι μου ειναι καταπληκτικο!!

Σ'ευχαριστώ πολύ!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ

Η επόμενη μέρα ήρθε. Ήταν Χριστούγεννα. Ο Λουκάς ξύπνησε πριν από τη Νόρα, την φίλησε απαλά στα χείλη και πήγε στην κουζίνα για να φτιάξει πρωινό. Έπειτα το πήγε στο κρεβάτι, κάθισε δίπλα της και την χάζευε που κοιμόταν τόσο ήρεμα. Κάποια στιγμή άνοιξε κι εκείνη τα μάτια της. Μόλις αντίκρισε το Λουκά δίπλα της, ένα γλυκό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό της.

Ν:Τελικά δεν είναι όνειρο!
Λ:Ευτυχώς όχι αγάπη μου! (την φιλάει γλυκά στα χείλη)
Ν:Ωχ!
Λ:Τι έγινε?
Ν:Είμαι χάλια το πρωί!
Λ:Τι λες παιδί μου? Εσύ είσαι θεα!
Ν:Ναι, καλά!
Λ:Δεν θέλω να με αμφισβητείς! Το πρωί είσαι τόσο όμορφη που καθόμουν να σε χαζεύω για μισή ώρα τουλάχιστον!
Ν:Και δεν τρόμαξες?
Λ:Καθόλου! Σκέφτηκα "τι γυναικάρα έχω δίπλα μου"!!!
Ν:Είσαι σίγουρος?
Λ:Απόλυτα! (την ξαναφιλάει) Καλά Χριστούγεννα μωρό μου!
Ν:Καλά Χριστούγεννα! (φιλιούνται)
Λ: Σου έφτιαξα πρωινό!
Ν:Το βλέπω! Τι έχεις κάνει παιδί μου? Πόσοι θα φάνε?
Λ:Εμείς οι δύο!
Ν:Τόσα πολλά?
Λ:Το πρωινό είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας! Πρέπει να έχουμε δυνάμεις!
Ν:Για ποιο πράγμα?
Λ:Για το υπόλοιπο της ημέρας! Πιστεψέ με, ξέρω τι σου λέω!
Ν:Τι έχεις στο μυαλό σου Λουκάκο?
Λ:Όλα στην ώρα τους! Τρώγε τώρα!
Ν:Καλά!!!!

Ο ένας αρχίζει να ταΐζει τον άλλον. Αγκαλιές και φιλιά αμέτρητα.

Ν:Επιτέλους τελείωσαν όλα αυτά! Πήγαινέ τα μέσα τώρα!
Λ:Μπα? Διατάζουμε κιόλας?
Ν:Αν χρειάζεται!
Λ:Δεν μας τα'χες πει αυτά Νοράκι!
Ν:Σου τα λέω τώρα Λουκάκο!
Λ:Καλά! Πάω!
Ν:Έτσι? Χωρίς ένα φιλί?
Λ:Θέλεις και φιλί?
Ν:Καλά, δεν σε πιέζω! Αν εσύ δεν θέλεις...

Ο Λουκάς την αρπάζει και τη φιλάει παθιασμιένα!

Ν:Ξέρεις τι λέω? (φιλί)
Λ:Τι? (φιλί)
Ν:Να μην (φιλί) σηκωθούμε (φιλί) από τώρα!
Λ: (φιλί) Συμφωνώ!

Ξαναφιλιούνται και ξαπλώνουν και πάλι στο κρεβάτι.

Λίγο αργότερα τους βλέπουμε να κάνουν βόλτες στους στολισμένους δρόμους αγκαλιασμένοι. Από τον ουρανό πέφτει ένα σιγανό χιόνι.

Ν:Λουκά κοίτα! Ένας Άγιος Βασίλης!
Λ:Και πού είναι το περίεργο? Πρώτη φορά βλέπεις?
Ν:Λουκάκο?
Λ:Θέλεις να βγάλεις φωτογραφία μαζί του, σωστά?
Ν:Πώς το ξέρεις?
Λ:Έχω μαντικές ικανότητες!
Ν:Να βγάλω? (ναζιάρικα)
Λ:Μπορώ να σου πω όχι?
Ν:Όχι!
Λ:Άντε, πήγαινε!
Ν:Σ'αγαπώ!
Λ:Κι εγώ! Φιλί πρώτα!
Ν: (τον φιλάει) Πάω!

Βγάζει φωτογραφία αγκαλιά με τον Άη-Βασίλη.

Α-Β:Καλά Χριστούγεννα!
Ν:Θα είναι σίγουρα!
Α-Β:Το βλέπω!
Ν:Καλά Χριστούγεννα και σ'εσάς!
Α-Β:Ευχαριστώ!
Λ:Μωρό μου, τελείωσες?
Ν:Ναι! Ωραία δεν είναι η φωτογραφία?
Λ:Την ομορφαίνεις εσύ αγάπη μου!
Ν:Υπερβολές! Γεια σας!(προς Άη-Βασίλη)
Α-Β:Στο καλό!

Αφού απομακρύνονται...

Λ:Ευχαριστημένη τώρα?
Ν:Απόλυτα! Όχι όμως λόγω της φωτογραφίας!
Λ:Αλλά...?
Ν:Επειδή είσαι εσύ δίπλα μου!
Λ: (φιλιούνται) Αυτά θα είναι τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μας!
Ν:Σίγουρα!!! Δεν υπάρχει αμφιβολία! (φιλιούνται και πάλι) Το βράδυ έχουμε και το τραπέζι στης Δάφνης!
Λ:Θα τους πούμε για μας απόψε?
Ν:Δεν θέλω να το παρεξηγήσεις αυτό που θα σου πω, αλλά προτιμώ να μην τους το αποκαλύψουμε ακόμη!
Λ:Γιατί? Μήπως το μετάνιωσες?
Ν:Όχι βέβαια! Ούτε και πρόκειται! Απλώς θέλω αρχικά να το ζήσουμε οι δυο μας! Αργότερα θα τους το πούμε! Δεν σε πειράζει, έτσι?
Λ:Όχι, καθόλου! Νομίζω μάλιστα ότι έχεις δίκιο!
Ν:Ευτυχώς! Αν έχεις όμως κάποια αντίρρηση, θα τη δεχτώ!
Λ:Καμία αγάπη μου! Έχω εσένα δίπλα μου και μου φτάνει!
Ν:Κι εμένα! (φιλιούνται)


Όμως άρχισε να χιονίζει πιο δυνατά απ'ότι πριν.

Λ:Δεν πάμε σε καμιά καφετέρια να σε κεράσω μια ζεστή σοκολάτα? Θα κρυώσεις με τέτοιο χιόνι!
Ν:Σιγά ρε Λουκά! Δεν θα λιώσω!
Λ:Μην το λες! Είσαι γλυκιά σαν ζάχαρη!
Ν:Πάμε Λουκά!
Λ:Πάμε! (την αγκαλιάζει πιο σφιχτά και μπαίνουν σ'ένα ωραίο μαγαζί)

Μέσα στο μαγαζί...

Λ:Νοράκι, υπάρχει κάτι που θέλω να σου πω εδώ και πολύ καιρό.
Ν:Τι?
Λ:Σε λίγους μήνες θα πάρεις το πτυχίο σου στη Νομική, σωστά?
Ν:Σωστα!
Λ:Και πάντα ήθελες να δουλέψεις στα γραφεία του Ρούσσου, έτσι?
Ν:Έτσι. Λουκά, πού το πας?
Λ:Κατάλαβα τι ταλεντάρα είσαι και του μίλησα!
Ν:Στον Ρούσσο?
Λ:Ναι. Του είπα τι χαρακτήρας είσαι και πόσο καλή και ικανή και μου είπε πως θέλει να σε γνωρίσει.
Ν:Τι?
Λ:Αυτό που άκουσες!
Ν:Λουκά, χαίρομαι πραγματικά, αλλά δεν θέλω να ξανακάνεις κάτι τέτοιο!
Λ:Τι έγινε τώρα? Γιατί σε πείραξε?
Ν:Γιατί δεν θέλω η προσωπική μας σχέση να επηρεάσει τα επαγγελματικά μου! Θέλω να τα καταφέρω μόνη μου!
Λ:Νόρα, νομίζω τα παρεξήγησες τα πράγματα! Πρώτον, του μίλησα πολύ καιρό πριν γίνει το ο,τιδήποτε μεταξύ μας και, δεύτερον, δεν του είπα να σε προσλάβει, απλώς του ανέφερα πως είσαι πάρα πολύ καλή επειδή έψαχνε κάποιον κατάλληλο για μια θέση που έμεινε κενή! Δεν θα σε προσέβαλλα σε καμία περίπτωση! Απορρώ πώς σκέφτηκες κάτι τέτοιο!
Ν:Δίκιο έχεις! Συγγνώμη, αλλά ξέρεις πως ό,τι έχω καταφέρει, το έχω καταφέρει μόνη μου! Δεν θέλω να αλλάξει κάτι τώρα!
Λ:Δεν είπα κάτι τέτοιο! Καταλαβαίνω την αντίδρασή σου. Ξέρεις όμως πως δεν θα έκανα κάτι τέτοιο ποτέ! Απλώς ξέρω τι αξίζεις!
Ν:Σ'ευχαριστώ, αλλά πώς θα πάω? Αφού δεν έχω τελειώσει!
Λ:Έλα τώρα! 2 μαθήματα σου μένουν! Εξάλλου, δεν ψάχνουμε για αριστούχο! Αρχικά, θα δουλέψεις σαν βοηθός και, όταν πάρεις το πτυχίο σου, σαν ασκούμενη!
Ν:Και πόσο πιθανό είναι να πάρω αυτή τη θέση!
Λ:Σίγουρα θα την πάρεις! Είσαι αστέρι, δεν σε φοβάμαι!
Ν:Ναι, καλά!
Λ:Νόρα, θέλω να με εμπιστεύεσαι! Ξέρω τι σου λέω!
Ν:Το ελπίζω, αλλά δεν θέλω να είμαι σχεδόν σίγουρη και μετά να αποτύχω!
Λ:Δεν πρόκειται! Με την έναρξη του νέου χρόνου θα το διαπιστώσεις!
Ν:Λες?
Λ:Είμαι σίγουρος! (την φιλάει) Ας αλλάξουμε θέμα τώρα! Πού θα πάμε την Πρωτοχρονιά?
Ν:Θα πάμε κάπου?
Λ:Στο σπίτι θα μείνουμε?
Ν:Μπορεί να μαζευτούμε όλοι μαζί.
Λ:Μπα, θέλω να πάμε κάπου οι δυο μας!
Ν:Οι δυο μας?
Λ:Ναι, δεν θέλεις?
Ν:Δεν μου ακούγεται και άσχημο! Οι δυο μας!
Λ:Χαίρομαι που συμφωνείς!
Ν:Και πού λες να πάμε?
Λ:Κάπου με χιόνι!
Ν:Αράχωβα?
Λ:Συνηθισμένο!
Ν:Περτούλι?
Λ:Όχι, δεν μου αρέσει και πολύ! Ξέρεις πού πήγαινα παλιά?
Ν:Πού?
Λ:Στην Καστοριά! Ήταν παγωμένη η λίμνη το χειμώνα και πανέμορφη! Όλο το τοπίο άσπρο από το χιόνι κι εγώ έπαιζα χιονοπόλεμο με τους γονείς μου ή τους φίλους μου! Και κάθε βράδυ καθόμασταν δίπλα από το τζάκι και λέγαμε ιστορίες!
Ν:Τέλειο ακούγεται!
Λ:Τι λες? Πάμε εκεί?
Ν:Ναι! Σ'εμπιστεύομαι! Είμαι σίγουρη πως δεν θα με απογοητεύσεις!
Λ:Και θα σιγουρευτείς ακόμη περισσότερο σε δύο μέρες που φεύγουμε!
Ν:Και πώς θα το δικαιολογήσουμε στα παιδιά?
Λ:Θα πούμε ότι έχω μια υπόθεση και πρέπει να πάω και σου πρότεινα να έρθεις μαζί μου για να μην είμαι μόνος μου! Εσύ φυσικά συμφώνησες μιας και δεν έχεις ξαναπάει. Πώς σου φαίνεται?
Ν:Έξυπνο! Τελικά έχεις λύσεις για όλα!
Λ:Τις περισσότερες φορές!
Ν:Και για πόσο θα μείνουμε?
Λ:4-5 μέρες!
Ν:Τέλεια! Τέσσερις μέρες οι δυο μας!
Λ:Μεθαύριο αναχωρούμε!
Ν:Ανυπομονώ! Λουκά...
Λ:Τι είναι αγάπη μου?
Ν:Σ'αγαπάω!
Λ:Εγώ να δεις! (φιλιούνται γλυκά και τρυφερά)

Και συνέχισαν τη μέρα τους το ίδιο ήρεμα και ωραία! Όμως μην ξεχνάμε και τη βραδινή συνάντηση! Τι θα γίνει??? Θα μείνετε με την απορία για λίγο!

ΤΕΛΟΣ ΔΩΔΕΚΑΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ


Και το βράδυ έφτασε! Ο Λουκάς ήταν στο σπίτι της Νόρας και την περίμενε να ετοιμαστεί. Θα πήγαιναν στης Δάφνης που τους είχε καλεσμένους λόγω Χριστουγέννων.


Λ:Άντε ρε Νοράκι! Τι κάνεις τόση ώρα?
Ν:Τώρα τελειώνω! Έλα λίγο!
Λ:Τι έγινε?
Ν:Έλα και θα σου πω!

Στο δωμάτιό της...

Λ:Ώπα! Τι έξαλλο φόρεμα είναι αυτό? Επίτηδες το κάνεις? Δεν θέλεις να πάμε στου Νικόλα, ε?
Ν:Έλα ρε Λουκά με τις υπερβολλές σου! Μια χαρά φορεματάκι είναι! Και καθόλου έξαλλο!
Λ:Ναι, έτσι λες εσύ!
Ν:Λουκά σοβαρέψου και κούμπωσε το φερμουάρ!
Λ:Καλά! Ό,τι πεις!

Της ανεβάζει το φερμουάρ και μετά αρχίζει να τη φιλάει απαλά στο λαιμό.

Ν:Ρε Λουκά...

Γυρίζει προς το μέρος του και ανταλλάσσουν ένα παθιασμένο φιλί.

Ν:Λουκάκο μου πρέπει να φύγουμε!
Λ:Έχουμε χρόνο! Στις 9 είναι το τραπέζι και τώρα είναι 7.30! (ενώ συνεχίζει να τη φιλάει)
Ν:Πρέπει να φύγουμε! Δεν είναι και δίπλα το σπίτι τους!
Λ:Δεν παιράζει! Θ'αργήσουμε λίγο. Δεν θα είναι και η πρώτη φορά!
Ν:Ρε Λουκά...
Λ:Σσσσςςς...... Μην μιλάς για λίγο!!!!......

Την ξαναφιλάει παθιασμένα, αυτή τη φορά χωρίς καν να την αφήσει να πει λέξη! Τη ρίχνει στο κρεβάτι και συνεχίζουν από εκεί που το άφησαν!


Λίγες ώρες μετά, είναι όλοι μαζεμένοι στην Εδέμ. Τρώνε στο τραπέζι και οι ματιές που αναταλλάσσουν η Νόρα και ο Λουκάς είναι γεμάτες πάθος. Ευτυχώς γι'αυτούς δεν το παρατηρούν οι υπόλοιποι.

Δ:Χρόνο θ'αλλάξουμε όλοι μαζι παιδιά?
Λ:Εσείς μπορεί, εγώ και η Νόρα όμως δεν θα μπορέσουμε να είμαστε μαζί σας!
Ε:Γιατί?
Λ:Έχουμε κανονίσει!
Νικ:Όπα! Τι έγινε? Ρομαντικό ταξιδάκι?
Ν:Νικόλα είπαμε! Μόνο φίλοι είμαστε με το Λουκά!
Λ:Ακριβώς!
Δ:Και πού θα πάτε?
Λ:Στην Καστοριά! Είναι πολύ όμορφα εκεί αυτήν την εποχή!
Ε:Και πώς αποφασίσατε κάτι τέτοιο?
Λ:Είχα μια επαγγελματική υποχρέωση εκεί και είπα να το συνδυάσω με τις διακοπές της Πρωτοχρονιάς.
Νικ:Και η Νόρα?
Ν:Μου πρότεινε να έρθω μαζί του. Δεν είχα τίποτα άλλο να κάνω κι έτσι δέχτηκα! Εξάλλου δεν έχω πάει ποτέ εκεί!
Μ:Σιγά μην έχανες ευκαιρία!
Λ:Έλα, σοβαρευτείτε!
Μ:Μαζί μας δεν περνάς καλά Νοράκι?
Ν:Ναι, αλλά δεν θέλω να σας γίνομαι φόρτωμα!
Ε:Τι φόρτωμα παιδί μου? Φίλη μας είσαι!
Ν:Ναι, αλλά εσείς Εύα μου έχετε τις οικογένειές σας! Εγώ πού κολλάω?
Δ:Μα εσύ είσαι η καλύτερή μας φίλη!
Ν:Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να περνάτε όλες τις γιορτές μαζί μου! Δεν υπάρχει όμως λόγος να το συζητάμε άλλο! Θα πάω με το Λουκά!
Μ:Ανακοίνωση! Θα πάει με το Λουκά! Το αποφάσισε!
Ν:Στην Καστοριά Μάνο! Όμως συνεχώς στο πονηρό το μυαλό σου!
Λ:Μάνο μαζέψου και λίγα τα λόγια σου για το Νοράκι! Δεν θέλεις να τα παρω!
Μ:Ώπα και σωματοφύλακας ο Λουκάκος!
Λ:Μάνο!
Μ:Καλά! Πάντως να προσέχετε εκεί που θα πάτε ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ!
Ν:Ρε Μάνο! Έλεος!
Μ:Δεν έχω και άδικο! Θα είστε στο ίδιο δωμάτιο?
Λ:Ναι! Και κάθε βράδυ θα κοιμόμαστε αγκαλιά, όταν κοιμόμαστε! Θα κάνουμε κι άλλα, καταλαβαίνεις τι εννοώ!
Ν:Ρε Λουκά!
Λ:Αυτό θέλει να ακούσει, αυτό του λέω για να ησυχάσουμε!
Δ:Ρε Μάνο, τώρα έχουν δίκιο! Τους ζάλισες με τις χαζομάρες σου!
Μ:Καλά, μη βαράτε!
Λ:Σε λίγο αυτό! Όχι ακόμα!
Ν:Λουκά, κι εσύ μαζέψου!
Μ:Ώπα το Νοράκι διαταγές!
Ν:Ρε Μάνο!
Μ:Καλά, σκάω! Προς το παρόν!
Ν:Και προς το μέλλον ελπίζω!
Μ:Θα δούμε!
Δ:Αλλάζω θέμα! Να μαζέψω τα πιάτα και να φέρω το γλυκό?
Νικ:Ναι Δάφνη μου!
Ν:Κάθισε να ξεκουραστείς Δαφνούλα! Τόσες ετοιμασίες έκανες σήμερα! Θα τα μαζέψω εγώ!
Δ:Τι λες παιδί μου? Σε κάλεσα στο σπίτι μου για να κάνεις δουλειές?
Ν:Σίγα μωρέ! Λίγα πιάτα θα μαζέψω!
Λ:Ναι, θα βοηθήσω κι εγώ!
Ν:Είδες Δάφνη? Κάθισε εσύ γιατί σε βλέπω λίγο χάλια σήμερα.
Δ:Η αλήθεια είναι πως ζαλίζομαι από το πρωί!
Ν:Καλά το κατάλαβα δηλαδή!
Δ:Ναι. Δεν είναι τίποτα σοβαρό όμως! Θα μου περάσει!
Ν:Χρειάζεσαι ξεκούραση όμως! Πάμε εμείς στην κουζίνα!

Η Νόρα και ο Λουκάς μαζεύουν τα πιάτα και βρίσκονται στην κουζίνα. Ο Λουκάς τότε κλείνει την πόρτα και αρπάζει τη Νόρα και τη φιλάει!

Ν:Λουκά τι κάνεις? Αν μπει κανείς και μας δει?
Λ:Δεν με νοιάζει! Μου έλλειψες! Τόση ώρα έχω να σε φιλήσω!
Ν:Ναι, κατάλαβα πόσο σου έλλειψα από τον τρόπο που με χάιδευες κάτω από το τραπέζι!
Λ:Αυτό σου λέω!
Ν:Ναι, αλλά από στιγμή σε στιγμή μπορεί κάποιος ν'ανοίξει την πόρτα!
Λ:Το ξέρω! Αλλά είναι λίγο απίθανο! Ποιος σηκώνεται τώρα από το τραπέζι?
Ν:Ποτέ δεν ξέρεις!
Λ:Καλά! Άλλο ένα φιλάκι όμως για να αντέξω!
Ν:Άντε καλά!
Λ:Γιατί το λες έτσι? Αγγαρεία σε βάζω να κάνεις?
Ν:Αυτή είναι η πιο γλυκιά αγγαρεία του κόσμου μάτια μου! (του χαμογελάει γλυκά και φιλιούνται)
Λ:Άντε να βάλουμε το γλυκό τώρα και να πάμε πάλι μέσα.
Ν:Άλλο ένα πρώτα!
Λ:Μπα? Εσύ που το έπαιζες βαρύ πεπόνι?
Ν:Ναι, εγώ! Φίλα με λοιπόν τώρα που με έχεις!
Λ:Τώρα και για πάντα αγάπη μου!
Ν:Θα δούμε!
Λ:Δεν υπάρχει θα δούμε στην περίπτωσή μας! Δεν θα σε αφήσω ποτέ να μου φύγεις!
Ν:Το καλό που σου θέλω Βενέτη! Δώσε τώρα το φιλί!
Λ:Αμέσως! (την φιλάει γλυκά)

Λίγο αργότερα, επέστρεψαν και πάλι στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Συνέχισαν να συζητούν για διάφορα θέματα. Η ατμόσφαιρα ήταν χαρούμενη και γλυκιά καθ'όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Αποχαιρετίστηκαν μετά από πολλή ώρα.

Αλλάζουμε σκηνικό και βλέπουμε τη Νόρα και ο Λουκά να μπαίνουν στο σπίτι της πρώτης, ενώ ο Λουκάς τη φιλάει απαλά στο λαιμό. Η Νόρα γυρίζει και μπαίνει στην αγκαλιά του. Ανταλλάσσουν ένα γλυκό φιλί.

Ν:Πάμε πιο μέσα μωρό μου για να κλείσουμε την πόρτα.
Λ:Δίκιο έχεις. (Μπαίνουν και κλείνουν την πόρτα πίσω τους. Ο Λουκάς συνεχίζει να τη φιλάει)
Ν:Ρε Λουκά, περίμενε τουλάχιστον να πάμε μέσα!
Λ:Θα πάμε μέσα?
Ν:Θέλεις?
Λ:Σαν τρελός! Το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να βρεθείς στην αγκαλιά μου!
Ν:Κι εγώ αυτό θέλω!
Λ:Τέλεια! (ο Λουκάς τη σηκώνει στην αγκαλιά του και κατευθύνεται προς την κρεβατοκάμαρα)
Ν:Ρε Λουκά τι κάνεις? Έχω πόδια!
Λ:Δεν χρειάζεται να τα χρησιμοποιείς ακόμα και όταν δεν πρέπει! Δε θέλω να μου κουράζεσαι!
Ν:Σοβαρέψου!
Λ:Πώς? Αφού μου πήρες τα μυαλά!
Ν:Ναι ε? Αυτό θέλω να το διαπιστώσω!
Λ:Αμέσως! (την φιλάει παθιασμένα και την ακουμπά στο κρεβάτι)

Αργότερα, βρίσκονται αγκαλιασμένοι. Ο Λουκάς την χαϊδεύει γλυκά και τρυφερά.

Ν:Λουκάκο μου, σ'αγαπάω!
Λ:Κι εγώ μάτια μου! Πάρα πολύ!
Ν:Μακάρι να μπορούσα να περάσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου μέσα στην αγκαλιά σου!
Λ:'Ετσι θα την περάσεις ψυχή μου! Με κάποια μικρά διαλείμματα διότι έχουμε και μια δουλειά!
Ν:Πώς είσαι σίγουρος πως θα συνεχίσουμε να είμαστε μαζί?
Λ:Δεν πρόκειται να σε αφήσω να απομακρυνθείς από μένα! Είσαι ό,τι πιο σημαντικό και ωραίο μου έχει συμβεί ποτέ! Ήρθες σαν το Χριστουγεννιάτικο δώρο μου!
Ν:Και για μένα έτσι ήρθες και σκοπέυω να σε κρατήσω!
Λ:Και ποιος μ'έφερε σε σένα?
Ν:Ο Άγιος Βασίλης που όσο πάει, τον λατρεύω όλο και περισσότερο!
Λ:Ν'αρχίσω να ζηλεύω δηλαδή?
Ν:Δεν υπάρχει λόγος! Τίποτα δεν ξεπερνά την αγάπη που σου έχω!
Λ:Θέλω αποδείξεις!
Ν:Είμαι απόλυτα πρόθυμη να σου τις δώσω!
Λ:Υπέροχα!

Φιλιούνται και η νύχτα συνεχίζεται με πολύ πάθος και πάρα πολλή αγάπη! Τα ξημερώματα κοιμούνται αγκαλιασμένοι και με χαμόγελα στα χείλη τους.


ΤΕΛΟΣ ΔΕΚΑΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ


Ο καιρός κύλησε γρήγορα και η μέρα της αναχώρησης της Νόρας και του Λουκά δεν άργησε να έρθει.

Στο σπίτι, λίγο πριν φύγουν...

Ν:Έτοιμη!
Λ:Τα πήρες όλα, έτσι? Δεν ξεχάσαμε τίποτα!
Ν:Όχι μωρό μου. Είμαστε απολύτως έτοιμοι να φύγουμε!
Λ:Τέλεια!
Ν:Πάμε! (πάει να σηκώσει τη βαλίτσα της)
Λ:Άφησε κάτω τη βαλίτσα!
Ν:Γιατί?
Λ:Δεν σ'έχω για να είσαι κουβαλητής! Εγώ θα πάρω τα πράγματα! Εσύ πάρε μόνο την τσάντα σου και το νεσεσέρ!
Ν:Γιατί ρε Λουκά?
Λ:Δεν θέλω να μου κουράζεσαι!
Ν:Τι άντρα έχω εγώ τζέντλεμαν?
Λ:Είδες?
Ν:Αγάπη μου! (τον φιλάει) Πάμε όμως γιατί θ'αργήσουμε!
Λ:Ναι, δίκιο έχεις! Πάμε!


Λίγες ώρες αργότερα, ήταν ήδη στο ξενοδοχείο.


Λ:Αγάπη μου, πώς σου φαίνεται?
Ν:Αγάπη μου? Τι είναι αυτά Λουκά? Φίλη σου είμαι! Για να σου κάνω παρέα ήρθα! Και για να πούμε και κάτι σχετικό, πότε είπαμε ότι θα συναντήσεις αυτόν τον πελάτη για τον οποίο ήρθαμε?
Λ:Πότε θα τον συναντήσω? Ποτέ!
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Ψέμμα ήταν! Το είπα για να σε φέρω εδώ και να σ'έχω δίπλα μου! (την πλησιάζει)
Ν:Έχεις σκοπό να με αποπλανήσεις Βενέτη?
Λ:Κάτι τέτοιο!
Ν:Σαν δε ντρέπεσαι!
Λ:Καθόλου! (την φιλάει)
Ν:Τι κάνεις εκεί ρε?
Λ:Σε φιλάω! Και ακόμα δνε έχεις δει τίποτα!
Ν:Δεν σου έδωσα το δικάιωμα!
Λ:Το πήρα μόνος μου!
Ν: (γελάει) Μπορείς να μου πεις πού τις βρίσκεις τέτοιες ατάκες?
Λ:Σ'ένα μαγαζί εδώ κοντά!
Ν:Να μου το συστήσεις!
Λ:Οπωσδήποτε! (την φιλάει) Αργότερα όμως! (φιλί)
Ν:Γιατί, τώρα τι θα κάνουμε? (φιλί)
Λ:Τώρα? Μην μου είσαι βιαστική! Θα δεις! (την φιλάει και πέφτουν αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι)

Έξω το τοπίο είναι λευκό από το χιόνι, ενώ νιφάδες συνεχίζουν να πέφτουν.

Λίγο αργότερα, κάνουν βόλτα αγκαλιασμένοι δίπλα από τη λίμνη.

Ν:Είναι πάρα πολύ ωραία όλα!
Λ:Σ'αρέσει αγάπη μου?
Ν:Πάρα πολύ! Αν και περισσότερο μου ερέσει που έχω εσένα δίπλα μου!
Λ:Τέσσερις ολόκληρες μέρες οι δυο μας! Υπέροχο ακούγεται!
Ν:Ελπίζω να είναι κιόλας!
Λ:Θα είναι! Να είσαι σίγουρη!

Σταματούν σ'ένα σημείο και ο Λουκάς την αγκαλιάζει τρυφερά. Μένουν έτσι για λίγο, με κλειστά μάτια και χωρίς να πουν λέξη, απολαμβάνοντας τη στιγμή. Ο Λουκάς τη φιλάει απαλά στα μαλλιά.

Ν:Σ'αγαπάω!
Λ:Εγώ να δεις!
Ν:Λουκά, δεν καθόμαστε κάπου να φάμε?
Λ:Πείνασες ψυχή μου?
Ν:Και πείνασα και κρύωσα! Στο τέλος θα φύγω με πυρετό!
Λ:Πάμε κάπου! Δεν θα μου αρρωστήσει το κορίτσι μου!


Αργότερα, τους βλέπουμε σ'ένα παραδοσιακό ταβερνάκι της περιοχής να ταΐζουν ο ένας τον άλλο ανάμεσα σε φιλιά και αγκαλιές.

Έπειτα τους βλέπουμε στο δωμάτιό τους, αγκαλιασμένους δίπλα από το τζάκι. Το χιόνι έξω έχει δυναμώσει, όμως μέσα από το παράθυρό τους, στην ατμόσφαιρα αιωρείται μια ζεστασιά.

Ν:Για πες μου κι άλλα για τα παιδικά σου χρόνια!
Λ:Τι άλλο να σου πω? Όλα τα έμαθες!
Ν:Και λέγατε ιστορίες δίπλα από τη φωτιά?
Λ:Ναι! Περνούσαμε πάρα πολύ ωραία!
Ν:Μαζί μου δεν περνάς καλά?
Λ:Καλύτερα από κάθε άλλη φορά μάτια μου!
Ν:Αλήθεια μου λες?
Λ:Δεν θα σου έλεγα ψέματα!
Ν:Ποτέ?
Λ:Ποτέ! (την φιλάει απαλά) Δεν κρυώνεις, έτσι?
Ν:Όχι, αφού είμαι στην αγκαλιά σου!
Λ:Μωρό μου! (την ξαναφιλάει)

Τότε όμως ακούγεται το κινητό της Νόρας.

Ν:Ποιος είναι τώρα?
Λ:Κάποιος από τους φίλους μας!
Ν:Η Εύα!
Λ:Δίκιο είχα τελικά!
Ν:Ναι?... Έλα Εύα μου, τι κάνεις?... Κι εγώ καλά είμαι... Πολύ ωραία περνάμε... Εδώ, μαζί μου... Το ήξερα ότι δεν θα το άφηνες ασχολίαστο!... Είχαμε μια συζήτηση, ανάκριση θα μου κάνεις? Τι να έκανα? Να καθόμουν μόνη μου?... Αύριο έχει ραντεβού με τον πελάτη... Σε τέσσερις μέρες μάλλον... Εντάξει, τα λέμε... Δεν προσπαθώ να σε ξεφορτωθώ! Τι είναι αυτά που λες? Απλώς δεν είναι σωστό να μιλάμε στο τηλέφωνο, ενώ έχω καλέσει το Λουκά στο δωμάτιό μου!... Εύα, η πολλή παρέα με το Μάνο σε χαλάει!... Γεια σου Εύα!
Λ:Τι έγινε μωρό μου? Τι σου έλεγε?
Ν:Δεν φαντάζεσαι? Το πήρε στην πλάκα!
Λ:Πού να φανταζόταν!
Ν:Μια χαρά είμαστε προς το παρόν οι δυο μας!
Λ:Δίκιο έχεις! Έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε!
Ν:Ναι ε?
Λ:Ναι! (την φιλάει αισθησιακά) Καταλαβαίνεις τι εννοώ!
Ν:Απόλυτα! (τον φιλάει όπως τη φίλησε κι εκείνος)

Αγκαλιάζονται και ξαπλώνουν στο χαλί, δίπλα από τη φωτιά. Και η νύχτα τους περνάει με αγκαλιές και φιλιά...


ΤΕΛΟΣ ΔΕΚΑΤΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ


Και η επόμενη μέρα έφτασε! Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Η Νόρα κοιμόταν ακόμη, ενώ ο Λουκάς ήταν ξύπνιος και τη χάζευε ή τη χάιδευε. Η Νόρα όμως άρχισε να ξυπνάει.

Ν:Λουκά?
Λ:Μωρό μου, σε ξύπνησα?
Ν:Όχι.
Λ:Ξανακοιμήσου. Πέρασες κουραστική νύχτα!
Ν:Λουκά σοβαρέψου! Δεν έσκαβα!
Λ:Καλά, ό,τι πεις! Εγώ απλώς θέλω να μου είσαι ξεκούραστη για το βράδυ!
Ν:Αλήθεια, πού θα πάμε?
Λ:Πουθενά! Εδώ θα μείνουμε!
Ν:Τι λες ρε Λουκά? Μέσα θα μείνουμε παραμονή Πρωτοχρονιάς? Πού θα κάνουμε ρεβεγιόν?
Λ:Εδώ! Μαζί και αγκαλίτσα!
Ν:Γιατί?
Λ:Γιατί θέλω να είμαστε οι δυο μας! Θα παραγγείλουμε σαμπάνια, φαγητό, γλυκό και θα είμαστε μαζί, με την ησυχία μας!
Ν:Και γιατί αυτό είναι καλό?
Λ:Επειδή ο κόσμος αλλάζει χρόνο παρέα με οικογένεια και φίλους, όχι με ένα μαγαζί γεμάτο αγνώστους!
Ν:Εγώ όμως δεν είμαι ούτε συγγενής, ούτε φίλος σου!
Λ:Ε, και? Σε λίγους μήνες θα γίνεις γυναίκα μου!
Ν:Τι θα γίνω?
Λ:Τι, δεν θα με αποκαταστήσεις? Θα με εκθέσεις!
Ν:Πρώτη φορά συναντάω άντρα που να μιλάει από τον πρώτο καιρό της σχέσης για γάμο!
Λ:Κι εμένα πρώτη φορά μου βγαίνει κάτι τέτοιο! Όσες σχέσεις και να είχα, σε καμία δεν σκέφτηκα να παντρευτώ! Μόνο μαζί σου μου συνβαίνει! Εκτός βέβαια να διαφωνείς!
Ν:Δεν είπα αυτό, απλώς είμαστε ακόμα στην αρχή και δεν ξέρω αν θα εξακολουθούμε να νιώθουμε τα ίδια πράγματα ο ενας για τον άλλο και μετά από καιρό!
Λ:Μωρό μου, σ'αγαπάω! Αυτό δεν μπορεί ν'αλλάξει ποτέ κια με τίποτα! Όσο για το ότι είναι νωρίς, δεν σου έκανα και πρόταση γάμου! Απλώς θέλω να ξέρεις τις προθέσεις μου και το πώς νιώθω! Αν έχεις διαφορετική απόψη, νομίζω πως πρέπει να μου την πεις!
Ν:Όχι, δεν έχω! Όμως αυτό μπορεί ν'αλλάξει! Δεν κάνεις κάτι για να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν?
Λ:Τι μου προτείνεις?
Ν:Λέω ν'αρχίσεις από ένα φιλί, μιας κι έχεις να με φιλήσεις από... τα ξημερώματα!
Λ:Δίκιο έχεις! (την φιλάει) Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι σε έπεισα!
Ν:Τότε πρέπει να κάνεις κάποια καλύτερη προσπάθεια! Τι? Μόνο ένα μικρό φιλάκι?
Λ: (την φιλάει παθιασμένα) Τώρα?
Ν:Τσου!
Λ: (την ξαναφιλάει) Ούτε τώρα να φανταστώ!!
Ν:Μέσα έπεσες!
Λ:Τότε πρέπει να κάνω πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια!
Ν:Σίγουρα!

Ο Λουκάς τη φιλάει παθιασμένα και το πρωινό τους περνάει στο κρεβάτι!
Λίγο αργότερα, τους βλέπουμε αγκαλιασμένους.

Ν:Όλη μέρα μέσα θα μείνουμε? Για το βράδυ μ'έπεισες, αλλά δεν θέλω να περάσω όλη μου την ώρα εδώ!
Λ:Γιατί, δεν περνάς καλά?
Ν:Το ξέρεις ότι περνάω τέλεια όταν βρίσκομαι στην αγκαλιά σου, αλλά θέλω να πάμε καμιά βόλτα! Να με ξεναγήσεις στο μέρος και μετά να με πας σε κάποιο ωραίο και ήσυχο ταβερνάκι.
Λ:Δίκιο έχεις! Δεν είναι σωστό που σ'έφερα εδώ και σ'έκλεισα μέσα!
Ν:Εντάξει, δεν κακοπέρασα!
Λ:Συγγνώμη, δεν έφταιγα εγώ! Αυτός ο πελάτης είναι πολύ δύσκολος!
Ν:Ναι, ε? Τουλάχιστον ξεμπερδέψαμε μ'αυτόν?
Λ:Με τον πελάτη? Ναι! Μαζί σου δεν ξέρω τι θα κάνω!
Ν:Τι θα κάνεις?
Λ:Πολλά! Θα τα μάθεις όμως στην πορεία!
Ν:Τώρα τι θα κάνουμε?
Λ:Τώρα θα μου δώσεις ένα φιλάκι και μετά θα σηκωθούμε και θα ετοιμαστούμε για να πάμε έξω!
Ν:Πού θα με πας?
Λ:Θα σου πω μια ιδέα που μου ήρθε πριν λίγο!
Ν:Ακούω!
Λ:Κάπου κοντά μένει μια θεία μου την οποία έχω να δω πολλά χρόνια. Κάθε φορά που μιλάμε στο τηλέφωνο, μου ζητάει να την επισκεφτώ. Τώρα που είμαστε τόσο κοντά, κρίμα είναι να μην την επισκεφθούμε! Βέβαια, αν νιώθεις άβολα, μπορώ να πάω μόνος μου ή να μην πάω καθόλου!
Ν:Μην λες ανοησίες! Φυσικά και θέλω να πάμε! Θα γνωρίσω και κάποιον δικό σου!
Λ:Χαίρομαι που συμφωνείς!
Ν:Ωραία! Τηλεφώνησέ της για να την ενημερώσεις κι εγώ πάω να ντυθώ!
Λ:Φιλί πρώτα!
Ν:Δίκιο έχεις! (τον φιλάει γλυκά) Πάω!
Λ:Κοίτα ενθουσιασμός!
Ν:Σ'αγαπώ!
Λ:Λίγο άσχετο δεν ήταν αυτό που πέταξες?
Ν:Πάντα είναι σχετικό κάτι τέτοιο!
Λ:Δίκιο έχεις αγάπη μου!
Ν:Εσύ μ'αγαπάς καθόλου?
Λ:Πάρα πολύ! Είσαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου! (τη φιλάει τρυφερά)
Ν:Και για μένα! Πρέπει όμως να πάμε και σ'αυτή τη θεία επιτέλους!
Λ:Δίκιο έχεις! Ντύσου ζεστά κι εγώ παίρνω τηλέφωνο!
Ν:Καλά!


Λίγη ώρα αργότερα, η Νόρα και ο Λουκάς είχαν ήδη φτάσει στο σπίτι της θείας Χαρίκλειας. Αυτή έδειχνε να έχει συμπαθήσει τη Νόρα από την πρώτη στιγμή, όπως και η Νόρα εκείνη, αλλά ήταν πάρα πολύ αμήχανη. Ο Λουκάς από την άλλη, χαιρόταν, αφού τις έβλεπε να τα πηγαίνουν τόσο καλά!

Χ:Παιδιά, να τα μαζέψω τα πιατάκια?
Λ:Ναι θεία, φυσικά!
Ν:Αφήστε, μην κουράζεστε! Θα τα πάω εγώ μέσα!
Χ:Δεν είναι σωστό να σε βάλω να κάνεις δουλειές, ενώ είσαι καλεσμένη μου!
Ν:Δεν είναι κόπος! Είναι χαρά μου να σας ξεκουράσω! Τόση ώρα μας περιποιείστε!
Λ:Καλά, αγάπη μου, αφού επιμένεις, δεν θα σου χαλάσουμε χατίρι! Ξέρω εγώ τι ξεροκέφαλη είσαι!
Ν:Ρε Λουκά!
Χ:Τι είναι αυτά που λες στην κοπέλα? Μια χαρά κορίτσι είναι!
Ν:Δεν πειράζει, αφήστε τον! Εγώ πάω τα πράγματα μέσα!
Χ:Εντάξει, αλλά είναι η πρώτη και η τελευταία φορά!

Η Νόρα μαζεύει τα πιατάκια του γλυκού από το τραπεζάκι και ο Λουκάς μένει μόνος του με τη θεία του.

Λ:Λοιπόν, πώς σου φαίνεται η Νόρα?
Χ:Πάρα πολύ γλυκιά και πάρα πολύ καλό κορίτσι! Ευγενική και μαζεμένη, χωρίς υπερβολές! Άσε που σε λατρεύει!
Λ:Πώς το ξέρεις?
Χ:Φαίνεται από τον τρόπο που σε κοιτάζει! Λάμπουν τα μάτια της από αγάπη! Κι εσύ όμως δεν πας πίσω!
Λ:Η αλήθεια είναι πως είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί της! Δεν είναι όμως μόνο έρωτας! Είναι βαθιά και ουσιαστική αγάπη κυρίως!
Χ:Το έχω καταλάβει!

Τότε μπαίνει στο δωμάτιο και πάλι η Νόρα.

Λ:Εντάξει Νόρα μου?
Ν:Ναι, μια χαρά! Εσείς κυρία Χαρίκλεια με ποιον θα περάσετε την Πρωτοχρονιά?
Χ:Θα έρθουν κάποιοι συγγνενείς μου γλυκιά μου. Γιατί ρωτάς όμως?
Ν:Έλεγα, αν δεν είχατε παρέα, να μέναμε εμείς!
Χ:Όχι, ούτε που να το σκέφτεστε!
Ν:Τόσο κακή παρέα είμαστε?
Χ:Αντιθέτως! Είστε υπέροχη παρέα, αλλά είστε νέο ζευγαράκι και πρέπει να περνάτε χρόνο οι δυο σας! Εγώ δεν έχω θέση σ'όλο αυτό!
Ν:Μα τι λέτε? Είναι χαρά μας!
Χ:Το ξέρω ότι το λες με απόλυτη καλοσύνη κι έχεις διάθεση για να το κάνεις, αλλά ξέρω τι σου λέω! Εξάλλου, δεν θα είμαι μόνη μου!
Ν:Εντάξει, αφού το λέτε εσείς!
Λ:Μήπως όμως να φεύγαμε σιγά-σιγά? Τόση ώρα, σε ζαλίσαμε κι εσένα θεία!
Χ:Κάθε άλλο! Γεμίσατε τη μέρα! Τι θα έκανα μόνη μου?
Λ:Καλά τότε! Χαιρόμαστε, αλλά πρέπει να φύγουμε! Έχω υποσχεθεί κάτι στη Νόρα!
Ν:Σιγά ρε Λουκά! Δεν είναι και αναγκαίο! Πάντως, μάλλον πρέπει να φύγουμε για να σας αφήσουμε να ξεκουραστείτε και να ετοιμαστείτε για το βράδυ που περιμένετε κόσμο!
Λ:Δίκιο έχει η Νόρα!
Χ:Εντάξει! Να πηγαίνετε! Δεν ήρθατε εδώ εξάλλου για να περάσετε όλο το χρόνο σας μαζί μου! Πηγαίνετε να ξεκουραστείτε ή όπου σου έχει υποσχεθεί ο Λουκάς Νόρα μου και καλή χρονιά!
Ν:Καλή χρονιά!
Λ:Καλή χρονιά θεία μου!

Η Νόρα και ο Λουκάς φεύγουν. Έπειτα, πηγαίνουν σ'ένα χιονοδρομικό κέντρο όπου κάνουν σκι, παίζουν χιοοπόλεμο και μετά πίνουν τον καφέ τους σ'ένα κοντινό σαλέ!

Γύρισαν στο ξενοδοχείο αργά το απόγευμα...

Ν:Λουκάκο, πάω να κάνω ένα μπανάκι.
Λ:Θέλεις παρέα? (Πλησιάζοντάς την μ'ένα πονηρό χαμόγελο)
Ν:Αν είναι καλή!
Λ:Εγώ είμαι καλή παρέα?
Ν:Μόνο καλή? Τέλεια!
Λ:Άρα είμαι ευπρόσδεκτος?
Ν:Πάντα!
Λ:Περίμενέ με τότε! (την φιλάει, την παίρνει αγκαλιά και κατευθύνονται στο μπάνιο, το οποίο μύριζε υπέροχα από τα αιθέρια έλαια που είχε βάλει η Νόρα)

Έπειτα από αυτό, ντύθηκαν, ετοιμάστηκαν και παρήγγειλαν τα απαραίτητα για τη βραδιά από το room service.

Βρισκόμαστε λίγα δευτερόλεπτα πριν από το νέο χρόνο...

Ν-Λ:Δέκα, εννιά, οκτώ, εφτά, έξι, πέντε, τέσσερα, τρια, δύο, ένα! Καλή χρονιά! (φιλιούνται γλυκά στο στόμα)
Λ:Καλή χρονιά ψυχή μου!
Ν:Ελπίζω να μας πάει καλά ο νέος χρόνος αγάπη μου!
Λ:Αν είμαστε μαζί, σίγουρα θα πάει καλά!
Ν:Δίκιο έχεις! Ελπίζω τότε να είμαστε μαζί!
Λ:Θα είμαστε! Δεν θα σε αφήσω να μου φύγεις!
Ν:Το καλό που σου θέλω Βενέτη! Στην υγειά σου! (πίνει σαμπάνια)
Λ:Στην υγειά σου αγάπη μου! (πίνει κι εκείνος) Όμως πολύ ήπιαμε!
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Έχουμε και καλύτερα πράγματα να κάνουμε! (την πλησιάζει, την αγκαλιάζει και τη φιλάει απαλά)
Ν:Ελπίζω να συνεχίσεις να το λες αυτό και μετά από μήνες!
Λ:Και μετά από μήνες, και μετά από χρόνια και μετά από πολλές, πολλές ζωές!
Ν:Είσαι σίγουρος?
Λ:Θα το διαπιστώσεις!

Φιλιούνται γλυκά και περνούν την πρώτη νύχτα του νέου χρόνου αγκαλιασμένοι, απολαβμάνοντας τον έρωτά τους!


ΤΕΛΟΣ ΔΕΚΑΤΟΥ ΠΕΜΠΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Τέλειο μπράβο Νοράκι!Θέλω συνέχεια!

Νομιαζω το εχω ξαναπει οτι ειναι τελειο!

Αχχχχχχχχ
Υπεροχο σεναριο!

noraloukas_feggaropetra! έγραψε:Τέλειο μπράβο Νοράκι!Θέλω συνέχεια!

Σ'ευχαριστώ πολύ!

Vikoula foka-veneti έγραψε:Νομιαζω το εχω ξαναπει οτι ειναι τελειο!

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ Βίκυ μου!

loykitsa έγραψε:Αχχχχχχχχ
Υπεροχο σεναριο!

Tnx!!!!

Κορίτσια ποφάσισα να βάλω συνέχεια! Μπορεί να μην το πιστεύετε μιας κι έχω να συνεχίσω κάτι αιώνες, αλλά τώρα που έχω όρεξη θ'ανεβάσω πολλές συνέχειες!!!!!!!!!! Ελπίζω μόνο να μη σας κουράσω!

Και η επόμενη μέρα έφτασε! Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Η Νόρα κοιμόταν ακόμη, ενώ ο Λουκάς ήταν ξύπνιος και τη χάζευε ή τη χάιδευε. Η Νόρα όμως άρχισε να ξυπνάει.

Ν:Λουκά?
Λ:Μωρό μου, σε ξύπνησα?
Ν:Όχι.
Λ:Ξανακοιμήσου. Πέρασες κουραστική νύχτα!
Ν:Λουκά σοβαρέψου! Δεν έσκαβα!
Λ:Καλά, ό,τι πεις! Εγώ απλώς θέλω να μου είσαι ξεκούραστη για το βράδυ!
Ν:Αλήθεια, πού θα πάμε?
Λ:Πουθενά! Εδώ θα μείνουμε!
Ν:Τι λες ρε Λουκά? Μέσα θα μείνουμε παραμονή Πρωτοχρονιάς? Πού θα κάνουμε ρεβεγιόν?
Λ:Εδώ! Μαζί και αγκαλίτσα!
Ν:Γιατί?
Λ:Γιατί θέλω να είμαστε οι δυο μας! Θα παραγγείλουμε σαμπάνια, φαγητό, γλυκό και θα είμαστε μαζί, με την ησυχία μας!
Ν:Και γιατί αυτό είναι καλό?
Λ:Επειδή ο κόσμος αλλάζει χρόνο παρέα με οικογένεια και φίλους, όχι με ένα μαγαζί γεμάτο αγνώστους!
Ν:Εγώ όμως δεν είμαι ούτε συγγενής, ούτε φίλος σου!
Λ:Ε, και? Σε λίγους μήνες θα γίνεις γυναίκα μου!
Ν:Τι θα γίνω?
Λ:Τι, δεν θα με αποκαταστήσεις? Θα με εκθέσεις!
Ν:Πρώτη φορά συναντάω άντρα που να μιλάει από τον πρώτο καιρό της σχέσης για γάμο!
Λ:Κι εμένα πρώτη φορά μου βγαίνει κάτι τέτοιο! Όσες σχέσεις και να είχα, σε καμία δεν σκέφτηκα να παντρευτώ! Μόνο μαζί σου μου συνβαίνει! Εκτός βέβαια να διαφωνείς!
Ν:Δεν είπα αυτό, απλώς είμαστε ακόμα στην αρχή και δεν ξέρω αν θα εξακολουθούμε να νιώθουμε τα ίδια πράγματα ο ενας για τον άλλο και μετά από καιρό!
Λ:Μωρό μου, σ'αγαπάω! Αυτό δεν μπορεί ν'αλλάξει ποτέ κια με τίποτα! Όσο για το ότι είναι νωρίς, δεν σου έκανα και πρόταση γάμου! Απλώς θέλω να ξέρεις τις προθέσεις μου και το πώς νιώθω! Αν έχεις διαφορετική απόψη, νομίζω πως πρέπει να μου την πεις!
Ν:Όχι, δεν έχω! Όμως αυτό μπορεί ν'αλλάξει! Δεν κάνεις κάτι για να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν?
Λ:Τι μου προτείνεις?
Ν:Λέω ν'αρχίσεις από ένα φιλί, μιας κι έχεις να με φιλήσεις από... τα ξημερώματα!
Λ:Δίκιο έχεις! (την φιλάει) Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι σε έπεισα!
Ν:Τότε πρέπει να κάνεις κάποια καλύτερη προσπάθεια! Τι? Μόνο ένα μικρό φιλάκι?
Λ: (την φιλάει παθιασμένα) Τώρα?
Ν:Τσου!
Λ: (την ξαναφιλάει) Ούτε τώρα να φανταστώ!!
Ν:Μέσα έπεσες!
Λ:Τότε πρέπει να κάνω πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια!
Ν:Σίγουρα!

Ο Λουκάς τη φιλάει παθιασμένα και το πρωινό τους περνάει στο κρεβάτι!
Λίγο αργότερα, τους βλέπουμε αγκαλιασμένους.

Ν:Όλη μέρα μέσα θα μείνουμε? Για το βράδυ μ'έπεισες, αλλά δεν θέλω να περάσω όλη μου την ώρα εδώ!
Λ:Γιατί, δεν περνάς καλά?
Ν:Το ξέρεις ότι περνάω τέλεια όταν βρίσκομαι στην αγκαλιά σου, αλλά θέλω να πάμε καμιά βόλτα! Να με ξεναγήσεις στο μέρος και μετά να με πας σε κάποιο ωραίο και ήσυχο ταβερνάκι.
Λ:Δίκιο έχεις! Δεν είναι σωστό που σ'έφερα εδώ και σ'έκλεισα μέσα!
Ν:Εντάξει, δεν κακοπέρασα!
Λ:Συγγνώμη, δεν έφταιγα εγώ! Αυτός ο πελάτης είναι πολύ δύσκολος!
Ν:Ναι, ε? Τουλάχιστον ξεμπερδέψαμε μ'αυτόν?
Λ:Με τον πελάτη? Ναι! Μαζί σου δεν ξέρω τι θα κάνω!
Ν:Τι θα κάνεις?
Λ:Πολλά! Θα τα μάθεις όμως στην πορεία!
Ν:Τώρα τι θα κάνουμε?
Λ:Τώρα θα μου δώσεις ένα φιλάκι και μετά θα σηκωθούμε και θα ετοιμαστούμε για να πάμε έξω!
Ν:Πού θα με πας?
Λ:Θα σου πω μια ιδέα που μου ήρθε πριν λίγο!
Ν:Ακούω!
Λ:Κάπου κοντά μένει μια θεία μου την οποία έχω να δω πολλά χρόνια. Κάθε φορά που μιλάμε στο τηλέφωνο, μου ζητάει να την επισκεφτώ. Τώρα που είμαστε τόσο κοντά, κρίμα είναι να μην την επισκεφθούμε! Βέβαια, αν νιώθεις άβολα, μπορώ να πάω μόνος μου ή να μην πάω καθόλου!
Ν:Μην λες ανοησίες! Φυσικά και θέλω να πάμε! Θα γνωρίσω και κάποιον δικό σου!
Λ:Χαίρομαι που συμφωνείς!
Ν:Ωραία! Τηλεφώνησέ της για να την ενημερώσεις κι εγώ πάω να ντυθώ!
Λ:Φιλί πρώτα!
Ν:Δίκιο έχεις! (τον φιλάει γλυκά) Πάω!
Λ:Κοίτα ενθουσιασμός!
Ν:Σ'αγαπώ!
Λ:Λίγο άσχετο δεν ήταν αυτό που πέταξες?
Ν:Πάντα είναι σχετικό κάτι τέτοιο!
Λ:Δίκιο έχεις αγάπη μου!
Ν:Εσύ μ'αγαπάς καθόλου?
Λ:Πάρα πολύ! Είσαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου! (τη φιλάει τρυφερά)
Ν:Και για μένα! Πρέπει όμως να πάμε και σ'αυτή τη θεία επιτέλους!
Λ:Δίκιο έχεις! Ντύσου ζεστά κι εγώ παίρνω τηλέφωνο!
Ν:Καλά!


Λίγη ώρα αργότερα, η Νόρα και ο Λουκάς είχαν ήδη φτάσει στο σπίτι της θείας Χαρίκλειας. Αυτή έδειχνε να έχει συμπαθήσει τη Νόρα από την πρώτη στιγμή, όπως και η Νόρα εκείνη, αλλά ήταν πάρα πολύ αμήχανη. Ο Λουκάς από την άλλη, χαιρόταν, αφού τις έβλεπε να τα πηγαίνουν τόσο καλά!

Χ:Παιδιά, να τα μαζέψω τα πιατάκια?
Λ:Ναι θεία, φυσικά!
Ν:Αφήστε, μην κουράζεστε! Θα τα πάω εγώ μέσα!
Χ:Δεν είναι σωστό να σε βάλω να κάνεις δουλειές, ενώ είσαι καλεσμένη μου!
Ν:Δεν είναι κόπος! Είναι χαρά μου να σας ξεκουράσω! Τόση ώρα μας περιποιείστε!
Λ:Καλά, αγάπη μου, αφού επιμένεις, δεν θα σου χαλάσουμε χατίρι! Ξέρω εγώ τι ξεροκέφαλη είσαι!
Ν:Ρε Λουκά!
Χ:Τι είναι αυτά που λες στην κοπέλα? Μια χαρά κορίτσι είναι!
Ν:Δεν πειράζει, αφήστε τον! Εγώ πάω τα πράγματα μέσα!
Χ:Εντάξει, αλλά είναι η πρώτη και η τελευταία φορά!

Η Νόρα μαζεύει τα πιατάκια του γλυκού από το τραπεζάκι και ο Λουκάς μένει μόνος του με τη θεία του.

Λ:Λοιπόν, πώς σου φαίνεται η Νόρα?
Χ:Πάρα πολύ γλυκιά και πάρα πολύ καλό κορίτσι! Ευγενική και μαζεμένη, χωρίς υπερβολές! Άσε που σε λατρεύει!
Λ:Πώς το ξέρεις?
Χ:Φαίνεται από τον τρόπο που σε κοιτάζει! Λάμπουν τα μάτια της από αγάπη! Κι εσύ όμως δεν πας πίσω!
Λ:Η αλήθεια είναι πως είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί της! Δεν είναι όμως μόνο έρωτας! Είναι βαθιά και ουσιαστική αγάπη κυρίως!
Χ:Το έχω καταλάβει!

Τότε μπαίνει στο δωμάτιο και πάλι η Νόρα.

Λ:Εντάξει Νόρα μου?
Ν:Ναι, μια χαρά! Εσείς κυρία Χαρίκλεια με ποιον θα περάσετε την Πρωτοχρονιά?
Χ:Θα έρθουν κάποιοι συγγνενείς μου γλυκιά μου. Γιατί ρωτάς όμως?
Ν:Έλεγα, αν δεν είχατε παρέα, να μέναμε εμείς!
Χ:Όχι, ούτε που να το σκέφτεστε!
Ν:Τόσο κακή παρέα είμαστε?
Χ:Αντιθέτως! Είστε υπέροχη παρέα, αλλά είστε νέο ζευγαράκι και πρέπει να περνάτε χρόνο οι δυο σας! Εγώ δεν έχω θέση σ'όλο αυτό!
Ν:Μα τι λέτε? Είναι χαρά μας!
Χ:Το ξέρω ότι το λες με απόλυτη καλοσύνη κι έχεις διάθεση για να το κάνεις, αλλά ξέρω τι σου λέω! Εξάλλου, δεν θα είμαι μόνη μου!
Ν:Εντάξει, αφού το λέτε εσείς!
Λ:Μήπως όμως να φεύγαμε σιγά-σιγά? Τόση ώρα, σε ζαλίσαμε κι εσένα θεία!
Χ:Κάθε άλλο! Γεμίσατε τη μέρα! Τι θα έκανα μόνη μου?
Λ:Καλά τότε! Χαιρόμαστε, αλλά πρέπει να φύγουμε! Έχω υποσχεθεί κάτι στη Νόρα!
Ν:Σιγά ρε Λουκά! Δεν είναι και αναγκαίο! Πάντως, μάλλον πρέπει να φύγουμε για να σας αφήσουμε να ξεκουραστείτε και να ετοιμαστείτε για το βράδυ που περιμένετε κόσμο!
Λ:Δίκιο έχει η Νόρα!
Χ:Εντάξει! Να πηγαίνετε! Δεν ήρθατε εδώ εξάλλου για να περάσετε όλο το χρόνο σας μαζί μου! Πηγαίνετε να ξεκουραστείτε ή όπου σου έχει υποσχεθεί ο Λουκάς Νόρα μου και καλή χρονιά!
Ν:Καλή χρονιά!
Λ:Καλή χρονιά θεία μου!

Η Νόρα και ο Λουκάς φεύγουν. Έπειτα, πηγαίνουν σ'ένα χιονοδρομικό κέντρο όπου κάνουν σκι, παίζουν χιοοπόλεμο και μετά πίνουν τον καφέ τους σ'ένα κοντινό σαλέ!

Γύρισαν στο ξενοδοχείο αργά το απόγευμα...

Ν:Λουκάκο, πάω να κάνω ένα μπανάκι.
Λ:Θέλεις παρέα? (Πλησιάζοντάς την μ'ένα πονηρό χαμόγελο)
Ν:Αν είναι καλή!
Λ:Εγώ είμαι καλή παρέα?
Ν:Μόνο καλή? Τέλεια!
Λ:Άρα είμαι ευπρόσδεκτος?
Ν:Πάντα!
Λ:Περίμενέ με τότε! (την φιλάει, την παίρνει αγκαλιά και κατευθύνονται στο μπάνιο, το οποίο μύριζε υπέροχα από τα αιθέρια έλαια που είχε βάλει η Νόρα)

Έπειτα από αυτό, ντύθηκαν, ετοιμάστηκαν και παρήγγειλαν τα απαραίτητα για τη βραδιά από το room service.

Βρισκόμαστε λίγα δευτερόλεπτα πριν από το νέο χρόνο...

Νόρα:

Ν-Λ:Δέκα, εννιά, οκτώ, εφτά, έξι, πέντε, τέσσερα, τρια, δύο, ένα! Καλή χρονιά! (φιλιούνται γλυκά στο στόμα)
Λ:Καλή χρονιά ψυχή μου!
Ν:Ελπίζω να μας πάει καλά ο νέος χρόνος αγάπη μου!
Λ:Αν είμαστε μαζί, σίγουρα θα πάει καλά!
Ν:Δίκιο έχεις! Ελπίζω τότε να είμαστε μαζί!
Λ:Θα είμαστε! Δεν θα σε αφήσω να μου φύγεις!
Ν:Το καλό που σου θέλω Βενέτη! Στην υγειά σου! (πίνει σαμπάνια)
Λ:Στην υγειά σου αγάπη μου! (πίνει κι εκείνος) Όμως πολύ ήπιαμε!
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Έχουμε και καλύτερα πράγματα να κάνουμε! (την πλησιάζει, την αγκαλιάζει και τη φιλάει απαλά)
Ν:Ελπίζω να συνεχίσεις να το λες αυτό και μετά από μήνες!
Λ:Και μετά από μήνες, και μετά από χρόνια και μετά από πολλές, πολλές ζωές!
Ν:Είσαι σίγουρος?
Λ:Θα το διαπιστώσεις!

Φιλιούνται γλυκά και περνούν την πρώτη νύχτα του νέου χρόνου αγκαλιασμένοι, απολαβμάνοντας τον έρωτά τους!