Στον έρωτα δεν χωράει Λογική! by nora1!!!

Αφιερωμένη αυτή η συνέχεια με πολλή πολλή αγάπη στην Ειρήνη7!!!!!!!!!


Μετά από την επίσκεψη αυτή, η Νόρα και ο Λουκάς έφυγαν για την Εδέμ. Έφτασαν εκεί λίγο αργότερα, όπου όλη η παρέα τους περίμενε. Μπήκαν μέσα αγκαλιασμένοι.

Μ:Καλώς τα πιτσουνάκια μου!
Νικ:Επιτέλους! Μαύρα μάτια κάναμε να σας δούμε μέχρι να έρθετε! Τι κάνατε τόση ώρα?
Μ:Μην απαντήσετε! Καταλάβαμε!
Ν:Δεν καταλάβατε Μάνο μου! Πίστεψέ με!
Δ:Τι εννοείς?
Λ:Είχαμε κάποιες... Επισκέψεις!
Ε:Ωχ! Η Νταιζάρα...
Μ:Ή ο Μήτσος?
Λ:Και οι δύο! Μας ήρθαν πακετάκι!
Ν:Ναι! Σε συσκευασία δώρου ένα πράγμα!
Ε:Τέτοιο δώρο...
Λ:Αναμενόμενο ήταν εδώ που τα λέμε! Σιγά που δνε θα έκαναν την εμφάνισή τους!
Ε:Και τι σας είπαν?
Λ:Ε, τα γνωστά! Πως δεν ήταν σωστή η συμπεριφορά μας και τέτοια!
Ε:Μίλησε η Νταιζάρα που ό,τι έκανε, το έκανε με απειλές!
Ν:Αν είναι δυνατόν!
Λ:Ό,τι και να λένε πάντως, ούτε που τους δίνω σημασία! Δεν μπορούν να μου κάνουν τίποτα πλέον!
Δ:Τέλος πάντων! Αφήστε τα τώρα αυτά! Θα μας τα πείτε μετά! Ακούμε τα νέα σας!
Ν:Μάλιστα! Ποια νέα μας?
Δ:Έλα που μου κάνεις και την ανήξερη τώρα!
Ν:Λουκά, δεν είχαμε μια υπόθεση στο γραφείο?
Λ:Ωχ! Μας περιμένει ένας πελάτης και πρέπει να φύγουμε!
Δ:Μην τολμήσετε να κάνετε βήμα!
Ν:Μα...
Δ:Μαμαλάκης! Καθίστε στον καναπέ! Δεν θα φύγετε από εδώ αν δεν τα ξεράσετε όλα!
Λ:Μάλιστα! (φοβισμένα)

Κάθονται στον καναπέ, μιας και δεν τους παίρνει να φύγουν!

Δ:Μιλήστε!
Ν:Τι να πούμε? Να σου θυμίσω πως δεν μας έκανες ερώτηση για ν’απαντήσουμε?!
Δ:Νοράκι, άσε τις εξυπνάδες! Πείτε τι έγινε μεταξύ σας!
Λ:Πολλά! Ε, Νοράκι? (πονηρό βλέμμα)
Ν:Πάρα πολλά!
Δ:Ακούμε!
Λ:Α, οι λεπτομέρειες είναι προσωπική μας υπόθεση!
Δ:Δεν εννοώ τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες ρε βλάκα! Καταλαβαίνετε φαντάζομαι!
Ν:Μας παίρνει να πούμε και όχι?
Λ:Κατάλαβα τι εννοείς! Λοιπόν, λατρεύω τη Νόρα, είμαι πάρα πάρα πολύ ερωτευμένος μαζί της και είναι η ζωή μου! Επιχείρησα να φύγω μακριά της και φαντάζομαι μάθατε ποιες ήταν οι συνέπειες τς πράξης μου αυτής! Πήρα το μάθημά μου και δεν πρόκειται ποτέ να μου περάσει από το μυαλό να φύγω μακριά της! Αυτά! Νόρα?
Ν:Τι να πω εγώ τώρα? Συμφωνώ απόλυτα! Σε λατρεύω! Είσαι η ζωή μου ολόκληρη! Για σένα χω και υπάρχω! Μακριά σου δεν ζω με τίποτα!
Λ:Αγάπη μου!
Ν:Μωρό μου!

Φιλιούνται και οι υπόλοιποι αρχίζουν να χειροκροτούν!

Ε:Επιτέλους! Τόσο καιρό περιμέναμε να δούμε αυτή την εικόνα!
Δ:Ναι! Είχα αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου, αλλά να που συμβαίνουν και θαύματα!
Μ:Ναι, ας μην αποφάσιζαν τα χάπατα να παραδεχτούν τον έρωτά τους έστω και αργά και θα σου’λεγα εγώ τι θα σου έκαναν τα θαύματα!
Νικ:Σωστό κι αυτό! Ε, εσείς οι δύο ξεκολλήστε!
Λ:Γιατί φωνάζεις πάλι ρε?
Μ:Έλα μωρέ! Άφησέ τους να χαρούν τον έρωτά τους τώρα που μπορούν!
Ν:Γιατί ρε Μάνο? Μετά δεν θα μπορούμε?
Μ:Ε, ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή! Κι εγώ έτσι έλεγα για μένα και την Εύα και ορίστε πώς καταλήξαμε!
Ε:Να χαρείς Μάνο, μην αρχίζεις πάλι! Κρίμα να χαλάσουμε μια τόσο ωραία μέρα!
Μ:Καλά ντε! Μη βαράς! Σκάω!
Ε:Έτσι μπράβο!
Δ:Καλά! Αφήστε τώρα τις χαζομάρες!
Λ:Ναι! Να σας αφήσουμε κι εμείς τώρα!
Δ:Από τόσο νωρίς? Ούτε μισή ώρα δεν έχετε εδώ!
Ε:Τώρα που είναι μαζί θα μας ξεχάσουν τελείως εμάς!
Νικ:Αυτό δεν είναι και τόσο κακό! Θα κοιμηθώ κι ένα βράδυ σαν άνθρωπος!
Μ:Αμάν ρε Νικόλα! Καθόλου δνε μου έμοιασες αδερφάκι μου! Κρίμα οι προσπάθειές μου τόσα χρόνια!
Λ:Καλά! Συνεχίστε εσείς! Εμείς φεύγουμε!
Δ:Στο καλό!
Ν:Τα λέμε!
Μ:Καλά να περάσετε!
Λ:Να είσαι σίγουρος!


Μόλις βγίνουν έξω...

Ν:Λουκάκο, γιατί φύγαμε από τώρα? Δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα! Σάββατο είναι!
Λ:Το ξέρω αγάπη μου, όμως ήθελα να πάμε μια βόλτα οι δυο μας στην Εδέμ!
Ν:Στην παραλία?
Λ:Ναι! Αν συμφωνείς κι εσύ!
Ν:Εννοείται! Πάμε μωρό μου!

Φεύγουν αγκαλιασμένοι και φτάνουν στην παραλία, όπου κάνουν βόλτες ανάμεσα σε αμέτρητα φιλιά! Μετά από λίγη ώρα, ξαπλώνουν στην άμμο, ενώ είναι πιασμένοι χέρι-χέρι!

Ν:Σ’αγαπώ!
Λ:Κι εγώ μωρό μου! Πολύ! (την φιλάει τρυφερά)
Ν:Πόσα μπορούν ν’αλλάξουν όμως μέσα σε μια μέρα! Μέχρι χθες πίστευα πως θα σ’έχανα για πάντα από τη ζωή μου! Και τώρα είμαι εδώ, μαζί σου!
Λ:Ευτυχώς!
Ν:Και μόνο στη σκέψη πως θα μπορούσα να σε είχα χάσει, τρελαίνομαι! Δεν υπάρχει ζωή μακριά σου για μένα!
Λ:Ούτε για μένα ψηχή μου! (την χαϊδεύει στο πρόσωπο) Ό,τι πήγα να κάνω, θα το έκανα θυσιάζοντας τη ζωή μου! Θα έπρεπε να ζήσω μακριά από τους φίλους μου, τις συνήθειές μου και κυρίως μακριά σου! Ένας εσωτερικός θάνατος!
Ν:Τουλάχιστον τώρα είμαστε μαζί! Και αυτό είναι το καλύτερο πράγμα στη ζωή μου!
Λ:Και στη δική μου! Το σημαντικότερο! Είσαι ό,τι καλύτερο υπάρχει για μένα και δε θέλω να σε χάσω ποτέ!
Ν:Ούτε εγώ αγάπη μου! Ούτε κι εγώ! (φιλιούνται τρυφερά)
Λ:Πάμε τώρα?
Ν:Πού?
Λ:Αρχικά σ’ένα κοντινό ταβερνάκι για φαγητό και μετά βλέπουμε!
Ν:Ωραία! Πάμε!

Φεύγουν από την Εδέμ και λίγο αργότερα βρίσκονται σ’ένα ωραίο ταβερνάκι δίπλα από τη θάλασσα! Και οι δύο, ως γνωστόν, λατρεύουν το υδάτινο στοιχείο!

Ν:Υπέροχα είναι εδώ!
Λ:Ε, μόνο στα καλύτερα φέρνω εγώ το καριτσάκι μου!
Ν:Αυτό ελπίζω να το συνεχίσεις και στο μέλλον!
Λ:Πάντα ψυχή μου! Πάντα!
Ν:Αυτό είναι καλό!
Λ:Πολύ καλό!

Και αλλάζουμε λίγο σκηνικό! Κάπου, σ’ένα μικρό και χαριστωμένο σπιτάκι βρίσκονται η Νταίζη και ο Χρήστος.

Ντ:Κατάλαβες τώρα τι έκαναν τα πουλάκια μου όσο εγώ περίμενα έξω από την εκκλησία!
Χ:Ναι, αλλά αν δε γινόταν αυτό εμείς δεν θα είμασταν εδώ μαζί τώρα! Εκτός βέβαια και αν το μετάνιωσες!
Ντ:Τι λες τώρα? Είσαι τρελός? Το τελευταίο που θα μπορούσα να μετανιώσω στη ζωή μου είναι αυτό!
Χ:Τότε?
Ντ:Απλώς μου τη δίνει όλο αυτό ρε Χρήστο! Όλα τα παιχνιδάκια τους! Δε λέω, έφταιξα κι εγώ! Το παραδέχομαι! Το είχα παρατραβήξει και δεν το αρνούμαι! Αλλά αν ήξεραν πώς νιώθω εγώ πραγματικά, είμαι σίγουρη πως θ’άλλαζαν στάση!
Χ:Νταίζη, είναι καλό που παραδέχεσαι τις ευθύνες σου! Όμως δεν υπάρχει λόγος ν’ασχολείσαι άλλο μωρό μου! Πάει, πέρασε! Άυτό που έγινε δεν ήταν ευχάριστο για κανέναν, όμως πιστεύω πως τ’αποτελέσματα μας ευνόησαν όλους! Σκέψου το λίγο!

Αλλάζουμε και πάλι σκηνικό και βρισκόμαστε έξω από το σπίτι του Λουκά.

Ν:Τι κάνουμε εδώ Λουκάκο?
Λ:Εδώ θα μείνουμε απόψε!
Ν:Γιατί? Σπίτι δεν έχω εγώ?
Λ:Έχεις, αλλά θα μείνεις εδώ, μαζί μου!
Ν:Γιατί?
Λ:Επειδή δεν περνάει η νύχτα μακριά σου αγάπη μου! Εξάλλου, δεν θα περάσεις κι άσχημα!
Ν:Ναι, ε? Τι ακριβώς εννοείς Λουκάκο?
Λ:Θα καταλάβεις πολύ σύντομα!

Πριν η Νόρα προλάβει ν’αντιδράσιε, την φιλάει παθισαμένα. Εκείνη ανταποκρίνεται. Τότε τη σηκώνει στην αγκαλιά του και την οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα, όπου συνεχίζουν πολύ ευχάριστα τη βραδιά τους!

Να συνεχίσουμε όμως και τη συζήτηση που αφήσαμε στη μέση πριν λίγο!

Ντ:Προσπαθώ Χρήστο μου, προσπαθώ! Όμως δεν είναι κι εύκολο!
Χ:Έλα τώρα! Θα τα αφήσουμε όλα πίσω μας και θα κάνουμε μια νέα αρχή! Μαζί!
Ντ:Για να κάνει κανείς νέα αρχή Χρήστο πρέπει να ξεπεράσει το περλθόν του! Κι εγώ δεν ξέρω αν μπορώ να τα καταφέρω!
Χ:Καλά, μην μου πεις τώρα ότι δεν μπορείς να ξεπεράσεις το Λουκά!
Ντ:Μην τρελαθούμε τελείως τώρα! Δεν εννοώ αυτό! Άλλο είναι το θέμα!
Χ:Τι εννοείς?
Ντ:Θα σου πω μια... «ιστορία»! Κάθισε!
Χ:Για πες!

Τι θα πει η Νταίζη στο Χρήστο και ποια θα είναι η αντίδτασή του? Θα περιμένετε μέχρι την επόμενη συνέχεια!

Τέλειο Νοράκι μου!Τι ιστορία είνι αυτή??Αχ το ζευγαράκι μας πάλι στα μέλια!Θα επριμένω συνέχεια!

noraloukas_feggaropetra! έγραψε:Τέλειο Νοράκι μου!Τι ιστορία είνι αυτή??Αχ το ζευγαράκι μας πάλι στα μέλια!Θα επριμένω συνέχεια!

Χαίρομαι που σου άρεσε Ελευθερίτσα μου! Μέσα στα μέλια και πάλι! Η συνέχεια θα δούμε πότε!

αχου, σε ευχαριστω παρα παρα παρα πολυ, μεσα απο την καρδια μου, για την αφιερωση σου, με τιμας ιδιαιτερα, επιφυλασσομαι, για ανταποδοση, πραγματικα ευχαριστω πολυ!!! Οσο για την συνεχεια, απλα καταπληκτικη, τελεια., φανταστικη, πολυ ομορφη γλυκια πολυ πολυ ρομαντικη και ανυπομονω να δω τι θα γινει...Μπραβο σου, για αλλη μια φορα!!! :

ειρηνη7 έγραψε:αχου, σε ευχαριστω παρα παρα παρα πολυ, μεσα απο την καρδια μου, για την αφιερωση σου, με τιμας ιδιαιτερα, επιφυλασσομαι, για ανταποδοση, πραγματικα ευχαριστω πολυ!!! Οσο για την συνεχεια, απλα καταπληκτικη, τελεια., φανταστικη, πολυ ομορφη γλυκια πολυ πολυ ρομαντικη και ανυπομονω να δω τι θα γινει...Μπραβο σου, για αλλη μια φορα!!! :

Τίποτα Ειρηνάκι μου! Σου το είχα υποσχεθεί και το ήθελα πραγματικά να σου την αφιερώσω! Απ'ό,τι κατάλαβα, μάλλον σου άρεσε η συνέχεια που διάλεξα για να σου χαρίσω κι αυτό μ'ευχαριστεί πάρα πάρα πολύ! Σ'ευχαριστώ μέσα απ'την καρδιά μου για τα υπέροχά σου λόγια!

Εννοειται, οτι μου αρεσε, γραφεις καταπληκτικα, και σε ξανα ευχαριστω για την αφιερωση...Εισαι πολυ καλη... :

ειρηνη7 έγραψε:Εννοειται, οτι μου αρεσε, γραφεις καταπληκτικα, και σε ξανα ευχαριστω για την αφιερωση...Εισαι πολυ καλη... :

Δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ χαίρομαι! Αλλά να μην με ξαναευχαριστήσεις! Είσαι πολύ καλός άνθρωπος και σε συμπαθώ πάρα πάρα πολύ!

Κορίτσια μου, έχω τελειώσει ένα μέρος από τη συνέχεια που έρχεται, όχι όλη όμως! Αν θέλετε, θα σας το ποστάρω τώρα! Σας προτείνω να τα βάλω ξεχωριστά, επειδή στην αρχή είναι πολύ δυνατό συναισθηματικά και μετά αλλάζει το πράγμα! Αν θέλετε, σας βάζω τώρα το αρχικό και θα καταλάβαιτε τι εννοούσα!

Βαλτα οπως σε βολευει εσενα, και οποτε μπορεσεις...Εδω ειμαστε...

Βάλτο όπως εσύ θες και το θεωρείς καλύτερο!

Εγώ λέω καλύτερα να σας βάλω πρώτα το ένα μέρος, γιατί είναι εντελώς διαφορετικό από το άλλο! Δεν θα είναι ωραίο να μπουν και τα δυο μαζί! Και όταν ετοιμάσω και το υπόλοιπο θα το ποστάρω! Τι λέτε?

ΟΚ τότε! Πάω να το βάλω!

Και συνεχίζω!

Πάμε και πάλι στην Νταίζη και το Χρήστο...

Ντ:Η μητέρα μου ήταν πολύ καλός άνθρωπος. Όμως είχε παντρευτεί έναν απαίσιο άντρα! Τον αγαπούσε πάρα πολύ και δεν την ένοιαζε όμως! Εκείνος της φερόταν άσχημα, την πονούσε με λόγια, αλλά και σωματικά! Eκείνη όμως και πάλι δεν αντιδρούσε! Εγώ ήμουν μικρή τότε! Ένα μικρό, αθώο και ανυπεράσπιστο κοριτσάκι! Εκείνος όμως το εκμεταλλεύτηκε αυτό! Άρχισε από τότε που ήμουν 13 χρονών! Με βίαζε! Σχεδόν καθημερινά! Από τα 13 μου! Και συνέχισε για πολλά χρόνια! Και όταν με βαριόταν αυτός, με έδινε και στους φίλους του!
Χ:Δηλαδή σε...
Ντ:Όχι Χρήστο! Δεν τον πλήρωναν, όπως θα φαντάστηκες! Για διασκέδαση το έκανε και μόνο! Έπειτα, το ξαναέκανε κι εκείνος! Η μητέρα μου στην αρχή δεν το ήξερε! Ήταν τόσο ερωτευμένη που δεν έβλεπε τίποτα! Μετά από 2-3 χρόνια, το κατάλαβε! Μια μέρα, καθώς εκείνος με βίαζε, την παρατήρησα που τα είχε δει όλα! Όμως, και πάλι δεν έκανε τίποτα! Σαν να μη συνέβη ποτέ! Σαν να μην ήμουν το παιδί της και να μην την έννοιζε! (καθώς τα λέει όλα αυτά, δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της) Στα 18 μου γνώρισα το Λουκά! Ένα παιδί με όνειρα που φαινόταν να με αγαπάει! Ο μοναδικός άνθρωπος μέχρι τότε που φαινόταν να νοιάζεται για μένα, χωρίς να ζητάει αναταλλάγματα ή να μ’εκμεταλλεύεται! Μ’έκανε να ξεχνιέμαι και να περνάω καλά! Τότε πίστευα πως μαζί του θα μπορούσα να ξεφύγω μια για πάντα απ’όλο αυτό! Νόμιζα πως τον αγαπούσα! Αργότερα κατάλαβα πως αυτό δεν ήταν έτσι, αλλά δεν έχει σημασία! Θέλαμε να παντρευτούμε! Κάναμε ετοιμασίες για το γάμο! Ο πατριός μου είχε σταματήσει αυτή του τη συνήθεια τότε για να μην τον καταλάβουν όλοι! Όμως, μια μέρα που ο Λουκάς και η μητέρα μου είχαν βγει για κάτι τελευταία ψώνια,... (παύση) Έκανε αυτό που τόσο καιρό ήλπιζα πως δεν θα ξαναζούσα ποτέ! Δεν είχα άλλη επιλογή, παρά να ενδώσω! Δεν μπορούσα να κάνω το αντίθετο! Φοβόμουν την αντίδρασή του! Όμως, για κακή μου τύχη, έτυχε λίγο πιο μετά να μπουν στο δωμάτιο ο Λουκάς και η μαμά μου! Αυτός τα έχασε με το θέαμα! Πίστεψε πως τον απατούσα ο ηλίθιος! Και η μάνα μου από το σοκ και την ντροπή της έπαθε έμφραγμα και πέθανε! Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως κι εκείνη ήθελε να με ξεφορτωθεί! Ίσως με θεωρούσε εμπόδιο στο δρόμο της! Πως εγώ της είχα πάρει τον σύζηγο! Αν μπορεί κανείς να τον αποκαλέσει έτσι! Μετά από αυτό, έφυγα από το σπίτι! Όμως είχα μείνει έγκυος από το Λουκά! Έτσι, βρήκα τον Οδυσσέα! Την υπόλοιπη ιστοράι την ξέρεις!
Χ:Τι λες τώρα Νταίζη? Σοβαρολογείς?
Ντ:Εσύ τι λες Χρήστο μου? Να σου τα λέω όλα αυτά για πλάκα?
Χ:Δεν το πιστεύω πως υπάρχουν τόσο απίσιοι άνθρωποι! Αν είναι δυνατόν!
Ντ:Δυστυχώς υπάρχουν αγπάπη μου!
Χ:Έλα εδώ ψυχή μου!

Ο Χρήστος τραβάει την Νταίζη στην αγκαλιά του κι εκείνη χώνεται εκεί και τον κρατάει σφιχτά! Τότε ξεσπάει σε δυνατό κλάμα! Εκείνος την κρατάει προστατευτικά και της χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά! Έχει σοκαριστεί και ο ίδιος από τις αποκαλύψεις, αλλά τώρα μπορεί να καταλάβει πολλά στη συμπεριφορά της Νταίζης και νιώθει πολύ περήφανος για τη γυναίκα που έχει δίπλα του! Και δεν διστάζει να της το πει!

Χ:Έλα, μην κλαις άλλο αγάπη μου! Μου σπαράζεις την καρδιά! Ηρέμησε!
Ντ: (συνέρχεται ελαφρώς) Με συγχωρείς! Δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση!
Χ:Τι λες τώρα βρε χαζούλα μου? Χαίρομαι που ήθελες να τα μοιραστείς όλα αυτά μαζί μου και νιώθω πολύ περήφανος για τη γυναίκα που έχω δίπλα μου!
Ντ:Περήφανος? Γιατί το λες αυτό? Δεν καταλαβαίνω!
Χ:Επειδή πέρασες όσα πέρασες και κατάφερες να προχωρήσεις τη ζωή σου και να τα ξεπεράσεις! Ξέρω πως το να το ξεχάσεις εντελώς όλο αυτό είναι πολύ δύσκολο και δεν ξέρω αν είναι εφικτό! Όμως ξέρω πως είμαι πάρα πολύ τυχερός που μια γυναίκα σαν εσένα με αγάπησε!
Ντ:Χρήστο, δεν θέλω να μου τα λες αυτά επειδή με λυπάσαι!
Χ:Μη λες ανοησίες τώρα! Σ’αγαπάω περισσότερο απ’ο,τιδήποτε άλλο πάνω στη Γη! Και αυτό δεν θέλω να το αμφισβητήσεις ποτέ! Και να ξέρεις πως θα είναι δίπλα σου πάντα! Και αυτό που εγώ βλέπω στα μάτια σου δεν είναι κακία, όπως λένε όλοι οι άλλοι! Αυτό που βλέπω είναι μια αγνή, αλλά πληγωμένη ψυχή που το μόνο που θέλει είναι να δείχνει δυνατή για να μη λυγίσει! Και αυτό είναι που μου αρέσει σε σένα! Πως δεν το βάζεις κάτω και κάθε εμπόδιο σε κάνει πιο δυνατή! Όμως δεν χάνεις και τα καλά σου συναισθήματα, τα οποία εκφράζεις μόνο σε αυτούς που πιστεύεις ότι το αξίζουν και νιώθω υπερβολικά ευτυχοσμένος που είμαι κι εγώ ένας από τους λίγους που έχουν δει το καλό σου πρόσωπο!
Ντ:Το αξίζεις αγάπη μου! Και αυτή μου την πλευρά θα συνεχίσεις να βλέπεις! Είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που αγάπησα πραγματικά και που με κάνεις να νιώθω τόσο ωραία! Και αυτή τη φορά δεν είναι ψευδαίσθηση, αλλά πραγματική αγάπη! Και σ’ευχαριστώ πολύ που μου έδωσες την ευκαιρία να νιώσω κάτι τέτοιο!

Ο Χρήστος, χωρίς να μιλήσει άλλο, σκύβει και τη φιλάει τρυφερά. Λίγο πιο μετά το φιλί τους γίνεται όλο και πιο παθιασμένο. Όμως δεν θέλει να την κουράσει άλλο. Τη μεταφέρει στην κρεβατοκάμαρα και την αγκαλιάζει τρυφερά, ενώ τη χαϊδεύει απαλά! Της δίνει ένα γλυκό φιλί στο στόμα. Λίγο πιο μετά, εκείνη έχει ήδη αποκοιμηθεί και ο Χρήστος μένει να την κοιτάει όλη νύχτα! Σαν το φύλακα άγγελο που τόσα χρόνια χρειαζόταν να της εμφανιστεί, όμως άργησε λιγάκι να έρθει! Όπως λέει και ο σοφός λαός όμως, κάλλιω αργά, παρά ποτέ!

Ελπίζω να μην ήταν υπερβολικό και να σας άρεσε, παρά του γεγονότος πως ήταν για Νταίζη-Χρήστο! Οι τουρτίτσες δεκτές μόνο να είναι σοκολατένιες!

Vikoula foka-veneti έγραψε:Εμένα που είμαι Νταιζοφανάκι μου άρεσε... Περιμένω συνέχεια!

Χαίρομαι που έπεσα σε Νταιζοφανάκι και σου άρεσε! Για τους υπόλοιπους δεν ξέρω! Αλλά τεσπά! Το δεύτερο μέρος θα είναι για Νόρα-Λουκά και παρέα, οπότε θ'αρέσει σε περισσότερους! Θα συνεχίσω σε λίγο ή αύριο!

Aπ'ό,τι κατάλαβα, δεν άρεσε και σε όλους η προηγούμενη συνέχεια! Βάζω λοιπόν ένα ακόμη που ελπίζω να σας αρέσει περισσότερο!

Και μετά από αυτό το ψυχοπλακωτικό μέρος, να πάμε σε κάτι πιο light! Μην σας αποτελειώσω κιόλας βραδιάτικα! Περνάμε στο επόμενο πρωί λοιπόν και, συγκεκριμένα, στη Νόρα και στο Λουκά, οι οποίοι ξυπνούν αγκαλίτσα στο σπίτι του!

Η Νόρα ξυπνάει και βλέπει το Λουκά να την κοιτάζει με λατρεία και αγάπη.

Λ:Καλημερίζω την πριγκίπισσά μου!
Ν:Καλημέρα πρίγκηπά μου! (φιλιούνται) Έχεις ώρα ξύπνιος?
Λ:Ε, όχι πολλή!
Ν:Και γιατί κάθεσαι εδώ?
Λ:Μου αρέσει να σε χαζεύω όταν κοιμάσαι! Με ηρεμεί η εικόνα αυτή! Είσαι πολύ γλυκιά!
Ν:Κι εσύ είσαι πολύ γλυκός αγάπη μου! Και τρυφερός! Πάρα πολύ! Και αυτό με τρελαίνει πάνω σου! (τον φιλάει) Όμως πρέπει να σηκωθούμε!
Λ:Γιατί? Κυριακή είναι!
Ν:Ναι, αλλά μην ξεχνάς πως πρέπει να μαζευτούμε όλοι στην Εδέμ σήμερα!
Λ:Μέχρι τότε έχουμε χρόνο!
Ν:Για τι πράγμα?
Λ:Για να κάνουμε τα δικά μας! Ξέρεις εσύ τώρα!
Ν:Λουκά σοβαρέψου!
Λ:Δεν μπορώ μωρό μου! Όταν έχω εσένα δίπλα μου, χάνω το μυαλό μου!
Ν:Ναι, ε? Ενώ τις άλλες φορές το έχεις!
Λ:Νόρα!
Ν:Άντε, σήκω!
Λ:Έλα! Λίγο!
Ν:Μην το παίρνεις αυτό το βλεμματάκι τώρα! Ξέρεις πως δεν μπορώ ν’αντισταθώ!
Λ:Το ξέρω και το εκμεταλλεύομαι! (αρχίζει να τη φιλάει)
Ν:Ρε Λουκά...
Λ:Σσσς!!!!!!

Της κλείνει το στόμα μ’ένα φιλί και συνεχίζουν εκεί το πρωινό τους!

Αργότερα, στην Εδέμ, είναι όλοι καθισμένοι στο γνωστό τραπέζι και συζητούν τα δικά τους!

Δ:Για πείτε παιδιά! Έχετε κανένα νέο?
Ν:Μπα, τίποτα! Εσείς?
Νικ:Πώς το πάθατε και δεν έχετε νέα εσείς? Συνήθως κάνατε την τρίχα τριχιά για να έχετε κάτι ν’ασχολείστε!
Λ:Με την καλή κουβέντα στο στόμα είσαι όμως Νικόλα μου!
Νικ:Το κόλλησα από σένα φαίνεται!
Ε:Ε, σταματήστε!
Δ:Καλά σας λέει ρε! Αηδία καταντήσατε πια!
Λ:Σ’αυτόν να το πείτε!
Ε:Κι εσύ Λουκάκο δεν είσαι άγιος! Τον προκαλείς εδώ που τα λέμε!
Δ:Και ο δικός μου μη χάσει ευκαιρία, αμέσως ν’απαντήσει!
Ν:Μη μου το μαλώνετε τώρα το μωρό μου και μου το στεναχωρείτε!
Μ:Ναι μωρέ! Σου τον θείξαμε!
Ν:Έλα, λίγα τα λόγια σας!
Λ:Καλά ρε Νικόλα, εσύ μας γράφεις τελείως και το έχεις ρίξει στο φαγητό?
Νικ:Τι να κάνω ρε βλάκες? Να καθίσω και ν’ακούω τις βλακείες σας? Το φαγητό της Δαφνούλας μου έχει περισσότερο ενδιαφέρον!
Λ:Αυτό Δάφνη μου είναι κακό! Να το προσέξεις!
Δ:Είναι κακό που του αρέσει το φαγητό μου?
Λ:Είναι κακό που προτιμάει το φαγητό σου και όχι εσένα!
Νικ:Είπα εγώ κάτι τέτοιο?
Λ:Το υποννόησες λέγοντας πως προτιμάς να φας το φαγητό της Δάφνης, παρά να συμμετάσχεις στην κουβέντα που συμμετάσχει και η γυναίκα σου! Άρα, προτιμάς το φαγητό της γυναίκας σου από τη γυναίκα σου!
Νικ:Τι είναι αυτά που λες ρε?
Λ:Η αλήθεια! Ο καθένας θα μπορούσε να βγάλει αυτό το συμπέρασμα!
Δ:Νικολάκη, δεν μας τα’χες πει αυτά!
Νικ:Μην ακούς τον ηλίθιο Δάφνη μου! Χαζομάρες λέει!
Μ:Πάντως εγώ συμφωνώ μαζί με το Λουκά!
Δ:Όλο και περισσότεροι από το μέρος του Λουκά Νικολάκη!
Νικ:Ρε ‘σεις, επίτηδες το κάνετε?
Λ:Εμείς? Εμείς λέμε μόνο την αλήθεια!

Η Δάφνη κοιτάει με απειλητικό βλέμμα το Νικόλα, ο οποίος έχει γίνει τούρμπο από τις βλακείς που είπαν στη Δάφνη και τη φούντωσαν, έτσι ώστε αυτός να βρει τον μπελά του, ενώ οι υπόλοιποι το διασκέδαζαν!

Νικ:Είστε πολύ βλάκες τελικά!
Δ:Πάντως Νικόλα αυτό δεν το περίμενα από εσένα!
Νικ:Βρε αγάπη μου, μη τους δίνεις σημασία! Για να μου σπάσουν τα νεύρα το κάνουν! Είναι δυνατόν να τους πιστεύεις?
Λ:Νικόλα, ας πρόσεχες!
Νικ:Εσένα θα σε σφάξω ρε! Μου δημιούργησες προβλήματα από εκεί που ήμουν μια χαρά!
Λ:Ας πρόσεχες Νικολάκη! Καλά να πάθεις τώρα!
Νικ:Ε!!!!!!! Να! (και του πετάει τη σαλάτα, με αποτέλεσμα ο Λουκάκος να γίνει πράσινος!
Λ:Έτσι είσαι? Ορίστε λοιπόν! (του πετάει την ταραμοσαλάτα)

Σιγά-σιγά όλοι αρχίζουν να περιλούζουν με φαγητά τους πάντε και πολύ γρήγορα έχουν γίνει χάλια! Όμως το έχουν διασκεδάσει πάρα πολύ! Και η μέρα τους ήταν μια υπέροχη μέρα!

Υ.γ.Ελπίζω να σας άρεσε περισσότερο από το προηγούμενο!

Vikoula foka-veneti έγραψε:Αχ τέλειο πολύ τέλειο!!!!!!!Περιμένω συνέχεια!

Xαίρομαι που σου άρεσε Βικάκυ μου! Η συνέχεια όταν μου έρθει έμπνευση! Προς το παρόν, τίποτα! Καμιά ιδέα! Όποιος μπορεί, ας βοηθήσει!

νορακι μου ειναι καταπληκτικο!πολυ γλυκο και ρομαντικο!!και με αρκετη πλακα!μπραβο νορακι!

Και οι δυο τελευταιες συνεχειες ηταν πολυ καλες, φυσικα δεν ειμαι φαν της νταιζης, αλλα παρολα αυτα, τα περιεγραψες τοσο ωραια που με συγκινησες, δεν σχολιασα χθες, γιατι ημουν λιγο ασχημα ψυχολογικα, παντως και τα δυο μου αρεσαν , αλλα ειδικα αυτη η συνεχεια με νορα λουκα, ηταν τελεια πολυ γλυκεια ρομαντικη τρυφερη, ενω και η συνεχεια με την παρεα, καταπληκτικη, με ατακες φοβερες, και πολυ ωραια περιγραφη πολλα μπραβο σου!!!

ΑΝΝΑ έγραψε:νορακι μου ειναι καταπληκτικο!πολυ γλυκο και ρομαντικο!!και με αρκετη πλακα!μπραβο νορακι!

Σ'ευχαριστώ πολύ!

ειρηνη7 έγραψε:Και οι δυο τελευταιες συνεχειες ηταν πολυ καλες, φυσικα δεν ειμαι φαν της νταιζης, αλλα παρολα αυτα, τα περιεγραψες τοσο ωραια που με συγκινησες, δεν σχολιασα χθες, γιατι ημουν λιγο ασχημα ψυχολογικα, παντως και τα δυο μου αρεσαν , αλλα ειδικα αυτη η συνεχεια με νορα λουκα, ηταν τελεια πολυ γλυκεια ρομαντικη τρυφερη, ενω και η συνεχεια με την παρεα, καταπληκτικη, με ατακες φοβερες, και πολυ ωραια περιγραφη πολλα μπραβο σου!!!

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ Ειρηνάκι μου για τα καλά σου σχόλια! Χαίρομαι πραγματικά που σου άρεσαν οι συνέχειες! Πολλοί δεν είναι φαν της Νταίζης, αλλά στη σειρά! Στο σενάριό μου μπορεί να γίνετε μ'εμένα που μπλέξατε! Σ'ευχαριστώ και πάλι!!!