Οι δρακοι του ερωτα!!!!

Τινάκι συγχαρητηρια γράφεις απίθανα!Και οι 2 συνεχειες τελειες!Ελπιζω το οτι ο Λουκάς εχει αναγκη τη νταιζη να μη το εννοουσες.Και πάλι συγχαρητηρια ...ανυπομονώ για τη συνέχεια

Σε λιγα λεπτα θα ξεκινησω την επομενη γιατι τωρα επεξεργαζομαι ενα βιντεακι κοριτσια μου. Και η επομενη ειναι αφιερωμνενη σε ολες γιατι ειναι η πρωτη σκηνη που σκεφτηκα οταν αρχισα αυτο το σεναριο και ανυπομονουσα να γραψω!!!

Τέλειο!!! Περιμένω συνέχεια!!!

οκ θα περιμενουμε με ανυπομονισια!!!

τινακι μου πολυ ωραιες οι συνεχειουλες σου!!!!!!
τελειες!συνεχισε πολυ γρηγορα!ανυπομονουμε!

(Λοιπον για να εχετε μια πληρη εικονα της παρακατω σκηνης σας λεω οτι ακουγετεαι η παραπανω μουσικη υποκρουση πισω απο τις ομιλιες και οτι ο χωρος του γραφειου ειναι ιδιος με το γραφειο του Λουκα οταν δουλευε στο γραφειο του Ρουσου αλλα πιο μεγαλος γιατι τα δυο γραφεια ειναι απεναντι. Μπροστα απο τα γραφεια οπως συνηθως υπαρχουν 2 καρεκλες. Ο Λουκας τωρα εχει τραβηξει αυτες τις καρεκλες και καθεται στο πατωμα με την πλατη στο γραφειο. Ελπιζω να καταλαβατε και να πηρατε μια γευση . Δινω τοση βαση γιατι οπως ειπα ειναι η αγαπημενη μου σκηνη μεχρι τωρα και ελπιζω να γινει και δικη σας!!!! Παμε να τη δουμε)

Ν:Λουκα?
Λ: (την κοιταει)Δεν εφυγες?
Ν:Εβγαζα κατι φωτοτυπιες στης Ευας. (πλησιαζει την μια καρεκλα και αφηνει τη τσαντα της και ενα φακελο που κρατουσε)Εσυ τι κανεις εδω?
Λ:Τιποτα. Να μη σε νοιαζει.
Ν:Τι εγινε ρε Λουκα? Μπορω να βοηθησω?
Λ: (με ενα ειρωνικο χαμογελο γεματο πικρα)Να βοηθησεις?Εσυ? Εσυ μονο να καταστρεφεις ξερεις!
Ν:Οριστε?
Λ:Τι οριστε ρε? Τι οριστε? Που απο τη μερα που πατησες το ποδι σου εδω μεσα η ζωη μου παει απο το κακο στο χειροτερο.
Ν:Δεν ξερω τι εχει συμβει αλλα σιγουρα δεν φταιω εγω.
Λ:Για ολα φταις εσυ. Γιατι οτι εχει συμβει. Για τα παντα. Δινε του δε θελω να σε ξαναδω μπροστα μου. Και αυριο θα παραιτηθω απο την εταιρια για να μη με βασανιζεις.
Ν:Λουκα πες μου τι εγινε. Δε μπορει να αρχισες να με βριζεις ετσι ξαφνικα.
Λ:.....Φυγε.
Ν:Οχι δεν παω πουθενα. Πες μου ρε γαμωτο. Πες μου τι σου εκανα.
Λ:Τη ζωη μου κολαση. Αρκει? Δινε του. Ελα δρομο πως το λενε? (με κλαμματα)
Ν: (προχωραει και καθεται διπλα του στο πατωμα)Λουκα πες μου.
Ο Λουκας την κοιταει. Εκεινη τον αγγιζει. Τον χαιδευει και τον κανει να νιωθει ενα ριγος να τον διαπερναει.
Ν:Πες μου.....Λουκακο.
Λ:ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΞΑΝΑΠΕΙΣ ΕΤΣΙ ΑΚΟΥΣ?
Ν:Τι επαθες τωρα? Τοσες φορες σε εχω πει ετσι!
Εκεινος δε μιλαει. Ξεσπαει σε κλαμματα. Κλαει συνεχως. Η Νορα καθεται πιο κοντα του και τον κραταει στον ωμο.
Ν:Μιλισε μου. Θα σου κανει καλο. Η τουλαχιστον παρε καποιον αλλον να μιλισεις. Τη Νταιζη την Εριεττα τον Νικολα καποιον.
Λ:Σκασε. Σε παρακαλω. Δεν εχω να παρω κανεναν. Απο τη μερα που ηρθες τους εχασα ολους εναν εναν.
Ν: (ειναι ετοιμη να δακρυσει αλλα προσπαθει να κρατηθει)Τι εννοεις?
Λ:Εχασα το Νικολα και την Ευα. Μαγευτηκαν απο τη φιλια σου. Απο τις χαρες που τους κανεις. Απο ολα τελος παντων. Μετα εχασα τη Νταιζη. Γιατι νομιζει οτι σε γουσταρω καταλαβες? Και τωρα.....
Ν:Τωρα? Πες το αφου αυτο ειναι ολο το προβλημα. Αυτο το τωρα. Αυτο που εγινε. Βγαλ'το απο μεσα σου Λουκα. Πες το μου να νιωσεις καλυτερα και μετα κανε οτι θελεις. Βρισε με χτυπα με αλλα πες το να ηρεμισεις.
Λ:Δεν υπαρχει τροπος να ηρεμισω. Πηγαινε καλυτερα.
Τον κοιταει με ενα πρακλητικο βλεμμα και εκεινος δε μπορει να αντισταθει στα ματια της.
Λ:Τωρα........εχασα και οτι πολυτιμοτερο ειχα στον κοσμο. Την αδερφη μου.
Ν:Τι θες να πεις?
Λ:Πριν τρεις ωρες. Τροχαιο. Παιθανε. Την εχασα για παντα.
Ν:Οχι. Οχι δεν ειναι δυνατον
Τον αγκαλιαζει. Τον αγκαλιαζει οσο πιο πολυ μπορει και εκεινος μενει εκει. Κλαιει με λυγμους. Τοσο που να δυσκολευεται να ανασανει. Μεχρι που κανει τη Νορα να λυγισει. Τα δακρυα χυνονται στο προσωπο της. Δεν το αντεχει ουτε εκεινη. Πως να αντεξει κατι τοσο σκληρο. Και πανω απ'ολα δεν αντεχει στη σκεψη του Λουκα. Στα αισθηματα που μπορει να νιωθει αυτη τη στιγμη. Θυμαται τις φορες που τους ειχε δει μαζι. Τον φιλαει στα μαλλια. Και εκεινος σηκωνεται απο την αγκαλια της προσπαθωντας να σταματησει το κλαμα.
Λ:Συγνωμη. Συγνωμη για πριν. Για ολα οσα σου ειπα. Εσυ δεν εχεις καμια σχεση. Απλα μου επεσαν ολα μαζι και..
Ν:Δε πειραζει. Αυτο ειναι το τελευταιο που με νοιαζει αυτη τη στιγμη.
Λ:Και το πρωτο?
Ν:Το πρωτο ειναι....οτι θα μεινω εδω. Μαζι σου. Θα κατσω να μου κανεις οτι θες για να ξεσπασεις. Να ξεχαστεις και μετα να ηρεμισεις.
Λ:Αστο καλυτερα εχουν γινει πολλα!
Ν:Τι αλλο εγινε?
Λ:Σου ειπα. Τσακωθηκα με τη Νταιζη. Μαλωσαμε αγρια!
Ν:Θα τα ξαναβρειτε. Αν αγαπιεστε πραγματικα θα τα ξαναβρειτε. Και ο Νικολας με την Ευα ειναι και θα ειναι εδω για'σενα. Μην ξαναπεις τη βλακεια που μου ειπες πριν.
Λ:Το ξερω. Αλλα αυτη τη στιγμη δε με νοιαζει κανεις. Εχω χασει ολη τη ζωη μου. Η Ερη μου ηταν τα παντα για'μενα. Ο πιο κοντινος μου ανθρωπος. Ομορφη, νεα, με φιλοδοξιες,με ονειρα. Δε το αντεχω ρε γαμωτο. Καλυτερα να παιθενα εγω αργα και βασανιστικα παρα εκεινη.
Ν:Ηρεμισε Λουκα μου. Σε καταλαβαινω απολυτα. Ετσι ημουν κι'εγω οταν παιθανε ο πατερας μου. Ηταν για'μενα οτι για'σενα η Εριεττα.
Λ:Και το ξεπερασες ρε θηριο?
Ν: (του χαμογελαει)Ολα ξεπερνιουνται. Εγω ημουν ολομοναχη και τα καταφερα. Ποσο μαλλον εσυ που εχεις τοσους ανθρωπους.
Λ:Νορα την αγαπαω.
Ν:Το ξερω Λουκακ..συγν
Λ:Πες το. Πες το θελω να το ακουσω. Εχω αναγκη να το ακουσω ετσι γλυκα απο καποιον. Οπως μου το ελεγε εκεινη. Πες το σε παρακαλω. (κλεινει τα ματια, σκυβει το κεφαλι και περιμενει να το ακουσει)
Ν:Ηρεμισε ................Λουκακο μου.
Λ: (χαμογελαει διστακτικα και με φωνη ισα που ακουγεται)Σ'ευχαριστω.
Ν:Σσσσ. Σου ειπα κανε οτι θελεις. Δε θα πω τιποτα. Κανε κατι. Ζητα μου κατι. Ειμαι εδω.
Λ:Οτι θελω?
Ν:..(γνεφει καταφατικα εκω τα χερια της δεν εχουν σταματησει να χαιδευουν το προσωπο του)
Λ:Ακομα και αν δεν ξερω τι ειναι αυτο που με τραβαει να το κανω.
Ν:Ναι.
Λ:Ακομα και αν..
Ν:Ναι. Ναι Λουκα! Καν'το.
Την κοιταιε για λιγα δευτερολεπτα και αμεσως μετα την αρπαζει και τη φιλαει. Ενα φιλι παθιασμενο που το ειχε τοση πολλη αναγκη. Το νιωθει σαν βαλσαμο μεσα του. Αυτο το φιλι. Αυτο το φιλι που του δινει δυναμη να σηκωθει. Να στηριχτει στα ποδια του. Να αντεξει. Κλεινει μεσα σε αυτο τα παντα. Ολο το παρελθον. Δε θελει να σταματησει. Εχει αναγκη απο τρυφεροτητα. Απο στοργη. Ειναι ενα μικρο παιδι το οποιο κανενας δεν εχει καταλαβει. Μονο εκεινη. Μονο εκεινη ενω την εδιωχνε επεμενε. Μονο εκεινη ενω την εβριζε ασταματητα τον χαιδευε. Περνουσαν απο το μυαλο του ολα οσα του ειχε πει η Εριεττα. Η αδερφουλα του. Τα κρατουσε σαν φυλαχτο μεσα στην καρδια του ακομα και αν δεν μπορουσε να τα νιωσει. Δεν ενιωθε ερωτα για τη Νορα. Ενιωθε ομως μια ασταματητη ελξη. Μια ελξη που κρατησε τουλαχιστον 5 λεπτα.....
Ν:Καλυτερα?
Λ:Ναι. Δε δε ξερω τι να πω. Αν δεν ησουν εδω θα ειχα τρελαθει στο κλαμα και στις σκεψεις.
Ν:Ολα φτιαξουν Λουκακο μου. Πηγαινε στο σπιτι σου και αγκαλιασε τη γυναικα που αγαπας. Αν αγαπιεστε θα τα βρειτε. Πηγαινε να ηρεμισεις. Κοιμησου και μη σκεφτεσαι τιποτα. ΤΙΠΟΤΑ.
Λ: (σηκωνονται)Νορα δεν ξερω ποσα ευχαριστω να σου πω.
Ν:Κανενα. Εμενα μου αρκει αυριο να μπει στο γραφειο ο ηλιθιος Λουκας που μου σπαει τα νευρα.
Λ:Μετα απο ολα αυτα να σου σπασω τα νευρα? Νορα. Θα κανω καιρο να συναιλθω.
Ν:Και ειναι απολυτως λογικο. Αλλα προσπαθησε με ολη σου τη δυναμη. Ελα αντε. Να πηγαινουμε.
Λ:Να σε παω καπου?
Ν:Ετσι θα με πας? Ποιο λογικο ειναι να σε παω εγω. Οποτε ο καθενας μονος του.
Λ:Οκ.
Πηραν τα πραγματα τους. Κλειδωσαν. Καληνυχτιστικαν και πηγανε στα σπιτια τους. Βυθιστηκαν σε εναν υπνο γαληνιο. Εναν τετοιο υπνο ειχαν αναγκη και οι δυο μετα απο τοση φορτηση. Και τον απολαυσαν.

Ειναι λιγο μεγαλη....μου πηρε πολλη ωρα...αλλα ελπιζω να αξιζε τον κοπο.
Καληνυχτα!

ΤΕΛΕΙΑ!
πραγματικά υπεροχή σκηνή!
respect!!!!
προσκινω!!!

Φυσικά...και άξιζε τον κόπο ήταν φανταστικό!!!
Αύριο αν μπορείς περιμένω συνέχεια...Ααα Θέλω να πιστεύω πως στην πορεία ο Λουκάς θα ερωτευτεί την Νόρα...αλήθεια αυτή είναι ερωτευμένη μαζί του???

Συγνωμη αλλα τα αισθηματα των πρωταγωνιστων μου ειναι επαγγελματικο απορρητο!!!!! Χαχαχαχαχα. Πλακα κανω φυσικα. Οχι προς το παρον νιωθουν το ιδιο. Αυριο απο ενα μικρο διαλογο αναμεσα τους ισως καταλαβετε περισσοτερα! Νικη μου και εσυ γραφεις εκπληκτικες σκηνες. Σε ευχαριστω πολυ ομως που εκατσες και εβαζες τοση ωρα emoticons χαχαχα.

ποπο χριστινακι μου ειναι η ωραιοτερη σκηνη του σεναριου σου...η πιο γλυκια, η πιο τρυφερη και η πιο συγκινητικη....με την ολη ατμοσφαιρα βουρκωσα.....ειλικρινα ειναι πολυ ωραια!

Σε ευχαριστω παρα πολυ!

Υπέροχο δεν έχω λόγια!!!
Ανυπομονω για την συνεχεια!!!

Αχ σας ευχαριστω πολυ πολυ κοριτσια!

Τι τελεια σκηνη!!!!!!!!!!!Πραγματικα ειναι απιθανη μοναδικη ΦΟΒΕΡΗ!!!!!!!!Στεναχωρέθηκα για την Ερη Και παλι μπραβο περιμένω συνέχεια!!!!!!!!!

Και τωρα συνεχεια........

Το επομενο πρωι η Νταζη ξυπνησε νωρις και ακομα θυμωμενη. Παραξενευτηκε που ειδε τον Λουκα διπλα της. Τρεις μερες ειχαν να κοιμηθουν στον ιδιο χωρο. Οταν εκεινος ξυπνησε νομιζε οτι ολα οσα ειχαν συμβει την προηγουμενη νυχτα ηταν ενα κακο ονειρο. Μετα απο λιγο ομως καταλαβε οτι ηταν αληθεια. Και οταν εγινε αυτο, ο πονος ηταν αβασταχτος. Προσπαθουσε να βρει δυναμη να το αντεξει και παλι ηταν χαλια! Ενιωθε ενα κομπο στο στομαχι του δεν αντεχε. Δεν αντεχε στη σκεψη οτι δε θα ξαναεβλεπε ποτε το πιο αγαπημενο του προσωπο στον κοσμο. Την μικρη του αδελφουλα. Ενα δακρυ ετρεξε στο μαγουλο του. Το σκουπισε γρηγορα και κατεβηκε κατω.
Λ:Καλημερα. (παει να βαλει καφε)
Ντ: (ειρωνικα)Καλημερα. Το ξενυχτησαμε χτες βραδυ?
Λ:Νταιζη σε παρακαλω.
Ντ:Ναι. Μαλιστα. Τι εγινε? Σου κανει κολπα το Νορακι? Αλλα βεβαια δεν εμεινες εδω στη σταθερη αξια. Ηθελες γκομενες και περιπετιουλες.
Λ:Καλα δεν εχεις ουτε ιερο ουτε οσιο. Βλεπεις σε τη κατασταση ειμαι και το συνεχιζεις.
Ντ:Με συγχωρεις αλλα δε φταιω εγω που σου κανει νερα η ξινη.
Λ:Ελα μαζεψου. Δηλαδη σοβαρα τωρα. Η Νορα δε σου εχει κανει τιποτα δε νομιζω οτι υπαρχει λογος να τη βριζεις.
Ντ:Οχι μωρε τιποτε δε μου εκανε. Απλα μου πηρε τον αντρα.
Λ:Δεν ειμαι σε θεση να παρακολουθησω το παραληρημα σου. Αστο. (κινητο) Παρακαλω?...Ναι. Ναι ο ιδιος.......Α σημερα? Κιολας? Ενταξει. Ναι θα περασω για την αναγνωριση. Σας ευχαριστω. Γεια σας. (πληροφοριακα απο το νεκροτομειο ηταν φτου φτου φτου σκορδα και του ειπαν να παει να αναγνωρισει την Ερη)
Ο Λουκας καθεται στην καρεκλα και δε μιλαει. Κατι του λεει η Νταιζη αλλα δε μπορει να την ακουσει. Και ουτε θελει. Εκεινη η γυναικα που τοσα χρονια ειναι μαζι τωρα τον βριζει. Και μια αγνωστη σχεδον του συμπαραστεκεται. Και τον κανει να την εμπιστευτει και να της μιλισει. Ειναι βυθισμενος στις σκεψεις του.
Πως θα αντεξει να δει τη μικρη του Εριεττα νεκρη?
Ντ:Λουκα. Λουκα σου μιλαω γαμωτο δεν ακους?
Λ:Ε? Τι..τι θες ρε Νταιζη?
Ντ:Λεω. Θα κατσεις επιτελους να μιλισουμε? Να δουμε τι θα κανουμε. Συνεχιζουμε χαλαρα ή χωριζουμε?
Λ:Τι κανουμε? Χωριζουμε? Αυτο θες?
Ντ:Αυτο με κανεις να λεω με τις πραξεις σου.
Λ:Με τι πραξεις μου. Μαλιστα. Καλα κανε οτι θες. Εγω ειμαι εδω. Δε σε απατησα ποτε. Ειμαι οπως ημουν τοσα χρονια. Αν θες μενεις. Αν θες φευγεις. Παω στο γραφειο.
Ντ:Αντε πανε να τα βρειτε μπας και ηρεμισεις.
Λ:Τι..τι να πω πια. Δεν υπαρχουν λογια. Πραγματικα ελεος.
Λιγο αργοτερα στο γραφειο....(μπαινει μεσα)
Ν:Καλημερα.
Λ:Καλημερα. Ειχαμε τιποτα καινουριο?
Ν:Οχι ολα οπως τα ξερεις.
Λ:Οκ (καθεται στο γραφειο του και η Νορα σηκωνεται και παει προς το μερος του)
Ν:Πως εισαι?
Λ:Χαλια πως να ειμαι. Απο τη μια με παιρνουν να παω για την αναγνωριση και απο την αλλη εχω τη Νταιζη να λεει τα δικα της.
Ν:Αγνοησε τη Λουκα. Τωρα την εχεις αναγκη. Αν δε σου στεκεται αγνοησε την. Μη σε κανει χειροτερα.
Λ:Αστο ρε Νορακι. Αστο. Ολα χαλια ειναι στη ζωη μου. (στηριζει το κεφαλι του στα χερια του και τα χερια του στο γραφειο)
Ν:Ει(πηγαινει πισω απο το γραφειο και τον χαιδευει στην πλατη) Θα το αντεξεις. Θα σε βοηθησουμε ολοι. Στα παιδια θα μιλισεις?
Λ:Καποια στιγμη. Αν το φερει η κουβεντα πες το και εσυ δεν εχω προβλημα.
Ν:Ενταξει. Αντε δουλεψε τωρα λιγο να ξεχαστεις.
Καθονται στα γραφεια τους και δουλευουν....καποια στιγμη
Λ:Α Νορα?! Για χτες...γι'αυτο που εγινε...
Ν:Μη λες τιποτα. Το ειχες αναγκη απο οποιαδηποτε το ξερω. Ετυχε να ειμαι εγω.
Λ:Δε θελω να πιστευεις...
Ν:Ξερω οτι δε σημαινε τιποτε. Οτι ηταν η φορτιση της στιγμης. Ηρεμισε.
Λ:Οκ. Σ'ευχαριστω.
Ν: .
Νικ:Καλημερα. Νορα η υποθεση Παππα.
Ν:Α δωσ'τη στον Λουκα μεχρι να τελειωσω.
Νικ:Οκ. Ελα ηλιθιε. (πεταει το φακελο στο γραφειο του)
Λ:Καλημερα και σε'σενα.
Νικ:Τι μονο αυτο? Δε θα βρισεις?
Λ:Οχι. Γιατι θες?
Νικ:Οχι αλλα....Τι εχεις ρε?
Ν:Ε...εγω παω στην Ευα.
Λ:Δε χρειαζ(ειχε ηδη φυγει)
Νικ:Λεγε ρε. Παιζει κατι?
Λ:Παιζει...προσεχε τη ζωη σου γιατι δεν εχω λεφτα για αλλες κηδειες.
Νικ:Φαε τη γλωσσα σου ρε γκαντεμη. Τι εγινε? Λεγε αντε. Τι κηδειες?
Λ:Χθες το απογευμα παιθανε η Εριεττα.....σε τροχαιο. Θα παω μετα για την αναγνωρισει.
Νικ:Τι λες ρε? Γιατι δεν ηρθες σπιτι μου?
Λ:Ηρθα εδω.
Νικ:Μονος σου?
Λ:Μην ανησυχεις με ειδε μετα η Νορα. Καλα το τι της εσουρα δε μπορεις να φανταστεις.
Νικ:Γιατι?
Λ:Γιατι ημουν χαλια ρε. Ηθελα να ξεσπασω. Και ηταν η πρωτη που βρεθηκε μπροστα μου.
Νικ:Και εκεινη τι εκανε? Σου τη σβουριξε?
Λ:Οχι. Αν και αυτο επρεπε να κανει κανονικα. Εκεινη καθισε διπλα μου και με χαιδεψε. Επεμενε να της πω τι ειχα. Μεχρι που της το ξεφουρνησα.
Νικ:Μαλιστα αυτο?
Λ:Και πολλα αλλα που δεν ειναι της ωρας. Να σου πω. Θα ερθεις μετα μαζι μου? Δε ξερω νομιζω οτι θα λυποθημισω μολις τη δω.
Νικ:Εννοειτε οτι θα ερθω ρε. Ποτε ειναι η κηδεια?
Λ:Ξερω εγω? Μες τη βδομαδα.
Νικ:Καλα. Αντε παω εγω. Καλα εισαι?
Λ:Ναι μη φοβασαι δεν προκειτε να αυτοκτονισω.
Νικ:Γιατι ρε? Ειχα κι'εγω μια ελπιδα.
Λ:Αστο ρε Νικολα. Δε μου βγαινει το γελιο. Ευχαριστω παντως.
Νικ:Καλα. Παω. Και που'σαι. Ολοι ειμαστε εδω ετσι?

Συνεχεια...καποια στιγμη!

Τέλειες όλες οι συνέχεις αλλά ιδίως η πρηγούμενη υπέροχη !!!

τελειο!γιατι να πεθανει η ΕΡη???

ΤΕΛΕΙΟ!!!!

απλα αλλη μια θεικη σου συνεχεια τινακι μου!!!τον καημενο τον λουκα.....πολυ λυπηθηκα..........συνεχισε πολυ πολυ γρηγορα!!!!

Αφιερωμενο στην Αννουλα που μου το ζητησε.

Σε γραφειο Νικολα...
Ν:Τι εγινε ολα ενταξει?
Νικ:Τι ενταξει? Χαλια ειναι.
Ε:Τον λυπαμε μωρε. Την αγαπαει παρα πολυ.
Ν:Ετσι ειναι αυτα. Λοιπον παω να του πω καμια κουβεντα μπας και ξεχαστει.
Ε:Ναι πανε ρε Νορακι.
Η Νορα μπανει στο γραφειο...
Ν:Τζα... Σου ελειψα?
Λ:Στα 5 λεπτα?
Ν:Γιατι οχι? Αγαπιεμαι ευκολα εγω.
Λ:Α μαλιστα.
Ν:Να βαλω τραγουδακια? Να χορεψουμε?
Λ:Αστο ρε Νορακι.
Ν:Δεν πετυχαινει ε?
Λ:Δε φταις εσυ. Απλα.. (αρχιζει να ετοιμαζεται να φυγει και σηκωνεται)
Ν:Ξερω....Ελα ρε Λουκα. Κανε κατι να σου φτιαξει το κεφι.
Λ:Προς το παρον το προγραμμα εχει αναγνωριση σε μια ωρα. Οποτε αστο.
Ν:Τι να πω ρε Λουκα? Δε μπορω να σε βλεπω ετσι. Δεν ξερω γιατι αλλα στεναχωριεμαι δε μ'αρεσει.
Λ: (την πλησιαζει και της χαιδευει το μαγουλο)Προφανως ειχε δικιο η Ερη. Που ελεγε οτι πισω απο τον τσαμπουκα κρυβεται μια πολλη τρυφερη καρδια.
Ν:Το ελεγε αυτο για 'μενα?
Λ:Ναι. Σε συμπαθουσε πολυ. Απο την πρωτη στιγμη που σε ειδε. Ελεγε μαλιστα πως φοβασαι να δειξεις την γλυκια σου πλευρα στους ανθρωπους. Πως δεν μπορεις να τους εμπιστευτεις ευκολα.
Ενα δακρυ κυλαει απο τα ματια της. Βουρκωνει καθως τον κοιταει. Εκεινος της το σκουπιζει.
Λ:Μαλλον ειχε δικιο ε? Δε χρειαζεται να απαντησεις. Λοιπον παω. (βγαινοντας) Νικολααα θα ερθεις ρεε?
Νικ:Ερχομαι ρεεεε.
Εξω απο την αιθουσα αναγνωρισης....


(μουσικη υποκρουση)

Νικ:Εισαι ενταξει?
Λ:Ναι δε με βλεπεις? Παω να δω τη μικρη μου νεκρη.
Νικ:Θες να ερθω μαζι σου μεσα?
Λ:Οχι. Θελω να ειμαστε οι δυο μας. (προσπαθει να κρατησει τα κλαμματα)
Νικ:Εδω εξω θα ειμαι.
Λ(διστακτικα)Οκ.
Μπαινει μεσα και η μουσικη δυναμωνει. Τον βλεπουε να κλαει ασταματητα μπροστα στο θεαμα που αντικριζει. Η αδερφη του νεκρη. Αυτο νεο και παντα χαμογελαστο προσωπακι ειναι τωρα καταχλωμο και κρυο. Καθεται και την κοιταει για λιγη ωρα Δεν αντεχει αλλο νιωθει μια θυλια στο λαιμο του ετοιμη να σφιξει! Νιωθει μια ζαλαδα και βγαινει εξω να παρει αερα. Εχει χλωμιασει. Ο Νικολας τον βλεπει και τρομαζει. Τρεχει κοντα του. Και τοτε ο Λουκας πεφτει στην αγκαλια του κολλητου του και κλαιει με λυγμους. Και η θυλια σφιγκει ολο και πιο πολυ οσο περναει η ωρα. Και δε μπορει να ελενξει τον εαυτο του. Κλαει ασταματητα. Και η μουσικη οσο παει και δυναμωνει!

Αργησα αρκετα αλλα ξαναχαθηκε και την ξαναεβαλα. Καταλαβαινετε τι τραβαω! Εκπιζω να σας αρεσεεε!

ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!

αχ τι μου εκανες βραδιατικα!1 πακετο χαρτομαντηλα καταναλωσα!
Τελειο!

Tωρα να πω οτι χαιρομαι....οτι λυπαμαι.....? Θα πω απλα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!