Απ: Επιπολαιότητα ή έρωτας?... by nora1, viky and eirini!

από N.L.D.N.M.E Τρι Μαρ 08, 2011 3:52 am

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΡΙΤΟ

Η Νόρα συνέχισε να είναι χάλια όλο το Σάββατο, καθώς και την Κυριακή! Δεν έβγαινε από το δωμάτιό της, συνεχώς έκλαιγε και δεν μιλούσε σε κανέναν. Όλοι ανησυχούσαν, αλλά δεν είχαν ιδέα για το τι συνέβη!
Και ο Λουκάς, όμως, δεν ήταν καλύτερα! Συνεχώς σκεφτόταν τη Νόρα, αυτό που της συνέβη και ανησυχούσε για την κατάστασή της. Δεν ήξερε πώς ήταν, αλλά ήταν και σίγουρος πως δεν ήταν καλά! Δεν άντεξε άλλο την άγνοια! Το πρωί της Κυριακής έφυγε από το σπίτι του προφασιζόμενος μια βόλτα και πήγε στο σπίτι της! Του άνοιξε η μαμά της, Στέλλα.

Λ:Καλημέρα σας κυρία Στέλλα!
Σ:Λουκά? Πώς και από εδώ?
Λ:Ε, ήρθα για τη Νόρα. Ήθελα.... να με βοηθήσει σε κάτι!
Σ:Πήγαινε στο δωμάτιό της παιδί μου, αν και δεν νομίζω πως θα σε βοηθήσει και πολύ!
Λ:Τι εννοείτε?
Σ:Πώς είναι χάλια και κλεισμένη στο δωμάτιό της συνεχώς από τη στιγμή που γύρισε από το σχολείο την Παρασκευή!
Λ:Γιατί?
Σ:Δεν ξέρω! Δε μας λέει! Μήπως γνωρίζεις κάτι εσύ?
Λ:Όχι, αλλά θα προσπαθήσω να μάθω! Να πάω?
Σ:Ναι, φυσικά!

Ο Λουκάς πηγαίνει στο δωμάτιό της και χτυπάει την πόρτα. Ακούει την καταφατική απάντησή της και διακρίνει αδυναμία στη φωνή της.

Λ:Νοράκι, εγώ είμαι!
Ν:Λουκά? Τι θέλεις εσύ εδώ?
Λ:Ανησυχούσα για σένα και όχι άδικα, απ’ό,τι βλέπω!

Πηγαίνει και κάθεται δίπλα της στο κρεβάτι.

Λ:Γιατί τα κάνεις όλα αυτά ρε χαζό και στεναχωρείς και τους γονείς σου? Έχουν πεθάνει από την αγωνία τους οι άνρθωποι!
Ν:Και τι να κάνω ρε Λουκά? (δάκρυα εμφανίζονται στα μάτια της) Αφού την ξέρεις την κατάσταση! Δεν μου άρεσε αυτό που έγινε και μ’έθιξε πάρα πολύ! Δεν έχω δώσει ποτέ τέτοιο δικαίωμα και δεν μου άρεσε αυτό που έγινε! Δεν είναι εύκολο να το ξεχάσω!
Λ:Το ξέρω μάτια μου, το ξέρω! Όμως δεν έχει αξία να ασχολείσαι και να του δίνεις σημασία! Έγιεν αυτό που έγινε, σε ενόχλησε, αλλά δεν θα σταματήσει και όλη σου η ζωή μόνο και μόνο για έναν βλάκα! Πρέπει αν ξεκολλήσεις!
Ν:Εύκολο είναι νομίζεις!
Λ:Όχι, αλλά πρέπει να προσπαθήσεις! Και θα ξεκινήσουμε από τώρα!
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Σήκω, ντύσου και θα σε πάω μια βόλτα όπου θέλεις!
Ν:Άσε με ρε Λουκά! Δεν έχω όρεξη!
Λ:Δεν ακούω κουβέντα! Ετοιμάσου, γίνε μια κούκλα και σε περιμένω κάτω! Μην αργήσεις!
Ν:Καλά! Αλλά θα γυρίσουμε γρήγορα, γιατί δνε έχω όρεξη!
Λ:Θα δούμε! Άντε, μη χάνεις χρόνο!
Ν:Καλά!

Ο Λουκάς φεύγει από το δωμάτιό της και πηγαίνει στο σαλόνι, όπου εξηγεί στους γονείς της πως θα πάνε μια βόλτα. Εκείνοι εννοείται πως συμφωνούν, μιας και ήλπιζαν να βγει το κοριτσάκι τους από το δωμάτιο έστω και για λίγο! Η Νόρα ετοιμάζεται και λιγο πιο μετά βρίσκεται στο δρόμο με το Λουκά.

Λ:Πού θα πάμε?
Ν:Όπου να’ναι!
Λ:Αυτό αποκλείεται! Θα πάμε κάπου ωραία! Για να περάσεις καλά! Κάτι έχω στο μυαλό μου!
Ν:Τι εννοείς?
Λ:Τι λες για μια βόλτα στο λούνα παρκ?
Ν:Τρελάθηκες? Δεν είμαστε πλέον 10!
Λ:Σιγά μωρέ! Δεν σου είπα να πάμε στην παιδική χαρά! Αν και δεν είναι ακι κακή ιδέα τώρα που το σκέφτομαι!
Ν:Λουκά! (γελάει με όσα ακούει και εμ το βλέμμα του Λουκά, ο οποίος σκέφτεται την παιδική χαρά)π
Λ:Έτσι σε θέλω! Να γελάς!
Ν:Ναι, θα το έχω υπόψην!
Λ:Έλα, μην κατσουφιάζεις τώρα! Πάμε!
Ν:Πού?
Λ:Εκεί που σου είπα!
Ν:Πλάκα κάνεις?
Λ:Καθόλου όμως!

Ο Λουκάς την πηγαίνει στο Λούνα παρκ, όπου παίζουν για ώρες και η Νόρα καταφέρνει να ξεχαστεί και να διασκεδάσει! Μετά από ώρες, όταν πλέον έχει φτάσει το απόγευμα, αποφασίζουν να γυρίσουν πίσω.

Καθώς περπατούν προς το σπίτι της...

Λ:Πώς πέρασες?
Ν:Μμμ... Πολύ καλύτερα απ’όσο φανταζόμουν! Τελικά έχεις έναν μαγικό τρόπο να με κάνεις να αισθάνομαι καλύτερα!
Λ:Είδες που πρέπει να με ακούς καμιά φορά? Να σου πω, έχεις διαβάσει ή θα πας ανήξερη αύριο στο σχολείο?
Ν:Τόσες ώρες κλεισμένη στο δωμάτιό μου, κάτι έπρεπε να κάνω για να ενασχοληθώ!
Λ:Τέλεια! Τότε έχουμε χρόνο!
Ν:Για τι πράγμα?
Λ:Τι θα έλεγες να πάμε για ένα παγωτάκι πρώτα?
Ν:Μήπως έχουμε φάει ήδη αρκετά παχυντικά για σήμερα?
Λ:Σιγά μωρέ! Για μια φορά δεν χάλασε κι ο κόσμος! Πάμε ή προτιμάς να γυρίσεις στο σπίτι σου?
Ν:Και να με αρχίσουν πάλι στην ανάκριση?
Λ:Διάλεξε!
Ν:Προτιμώ το παγωτάκι!
Λ:Τέλεια! Πάμε!

Και αφού πήγαν για παγωτό και συζήτησαν για διάφορα, ήρθε η ώρα να γυρίσει ο καθένας στο σπίτι του.

Έξω από το σπίτι της Νόρας...

Λ:Να πηγαίνεις κι εσύ τώρα! Τα λέμε!

Κάνει να φύγει, αλλά η Νόρα τον σταματάει...

Ν:Λουκά...
Λ:Τι είναι?
Ν:Σ’ευχαριστώ!
Λ:Γιατί, τι έκανα?
Ν:Μου έφτιαξες τη διάθεση και με βοήθησες να ξεχαστώ! Και μόνο που ενδιαφέρθηκες δηλαδή... Δεν το έχει κάνει ποτέ άλλος αυτό για μένα και σ’ευχαριστώ πάρα πολύ!
Λ:Μην το ξανακούσω αυτό! Ηθελα και το έκανα! Δεν μπορούσα να σε σκέφτομαι κλεισμένη εκεί μέσα μόνη σου! Τόσα χρόνια σε ξέρω!
Ν:Όπως και να’χει, εγώ σ’ευχαριστώ!
Λ:Τίποτα! Γι’αυτό είναι οι φίλοι! Τώρα πήγαινε στο σπίτι σου, γιατί οι γονείς σου θ’ανησυχούν μετά από τόσες ώρες!
Ν:Και πρέπει να καθίσω και ν’ακούσω όλες τους τις ερωτήσεις! «Πού ήσουν τόσες ώρες?», «Τι έκανες με το Λουκά?», «Πού πήατε?», «Τι είχε γίνει και ήσουν έτσι τόσες μέρες?», «Πώς κατάφερε ο Λουκάς να σου φτιάξει τη διάθεση?», «Γιατί μίλησες σε αυτόν κι όχι σ’εμάς?». Και μόνο που το σκέφτομαι, βαριέμαι!
Λ:Δίκιο έεις, αλλά είναι γονείς σου! Δεν έχεις άλλη επιλογή!
Ν:Το ξέρω! Λοιπόν, καληνύχτα Λουκάκο!
Λ:Καληνύχτα Νοράκι! Θα τα πούμε το πρωί!

Ο Νόρα πηγαίνει στο σπίτι της και ο Λουκάς στο δικό του. Εκεί τους περιμένει και μια ανάκριση τον καθένα. Θα μάθετε περισσότερα στο επόμενο!

Ελπίζουμε να σας άρεσε!
What a Face