Συνέντευξη του Δάνη Κατρανίδη στην Εφημερίδα "Ελευθερία" Λάρισας 12.3.2011

από **EtheLaKi AgaPaei MaRaKi** Κυρ Μαρ 13, 2011 7:24 pm

Ο ΔΑΝΗΣ ΚΑΤΡΑΝΙΔΗΣ ΜΙΛΑ ΣΤΗΝ «Ε» ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ
«Για μένα κάθε νέος ρόλος είναι μία καινούργια αρχή που με κάνει να ξεπερνάω τον εαυτό μου»

Συνέντευξη στη Σοφία Ορφανιώτη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο, 12 Μαρτίου 2011

Ο ηθοποιός Δάνης Κατρανίδης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση έχει αφήσει τη δική του πετυχημένη προσωπική σφραγίδα. Άνθρωπος χαμηλών τόνων στην προσωπική του ζωή αλλά υψηλών απαιτήσεων και αποδόσεων στην επαγγελματική σε κάθε υποκριτικό του εγχείρημα ανταποκρίνεται με τον πιο πειστικό τρόπο.
Δηλώνει υπέρμετρος λάτρης της δουλειάς του και αναζητώντας διαρκώς την ανανέωση και την επιβεβαίωση του κοινού προχωρά αδιάκοπα την καριέρα του.
Ιδιαίτερα προσηνής μίλησε στην «Ε» με την ευκαιρία της παρουσίασης της θεατρικής παράστασης όπου πρωταγωνιστεί «Το Παιχνίδι της Μοναξιάς» στο Δημοτικό Ωδείο της Λάρισας με συμπρωταγωνίστρια τη Χρύσα Παπά για το έργο αλλά και για άλλα θέματα που αφορούν στο θέατρο.
* Κύριε Κατρανίδη σήμερα και αύριο παρουσιάζεται στο Δημοτικό Ωδείο της Λάρισας το θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Γκίμπσον «Το Παιχνίδι της Μοναξιάς», ποια είναι η ιστορία αυτού του έργου;
- Το έργο πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις σε οποιαδήποτε ηλικία, σε οποιοδήποτε κοινωνικό στρώμα, από οπουδήποτε και αν προέρχονται. Κάνει λόγο για την αναζήτηση του άλλου μας εαυτού, την επιβεβαίωση μας μέσα από τη σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους ότι είμαστε ικανοί να δούμε τον εαυτό μας σε προέκταση, να δούμε δηλαδή το εγώ μας να επεκτείνεται διότι αυτό είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί σήμερα συνήθως στις ανθρώπινες σχέσεις. Το λάθος που κάνουμε είναι που προσπαθεί ο καθένας μέσα από αυτό να αλλάξει τον άλλον και πιο πολύ να προσπαθήσει να του αποδείξει ότι για την προηγούμενη σχέση του δεν έφταιγε αυτός, αλλά ο άλλος. Μέσα σε αυτήν την προσπάθεια λοιπόν ταλαιπωρούνται πολλές σχέσεις, παντρεμένων και μη ανθρώπων.
Όταν συναντιούνται δύο άνθρωποι και νιώσουν την ερωτική έλξη ο ένας για τον άλλο αμέσως η πρώτη προσπάθεια που κάνουν είναι να αποδείξουν κυρίως στον εαυτό τους ότι είναι ικανοί να φτιάξουν μια σχέση χωρίς τα προβλήματα της προηγούμενης. Μέσα από τη σχέση αυτού του θεατρικού ζευγαριού ανακαλύπτουμε και τα βασικά κλασικά χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν τον άνδρα από τη γυναίκα. Εδώ ο άντρας προέρχεται από ένα γάμο που είναι σε διάσταση και προσπαθώντας να ξεφύγει από το παρελθόν του αλλάζει πόλη και τυχαία συναντιέται με μία άλλη γυναίκα. Αυτός είναι καθηγητής σε κάποιο Πανεπιστήμιο και κείνη είναι μία χορεύτρια που ζει από το ταμείο ανεργίας όπως και αυτός -και ο καθένας στον τομέα του ψάχνει να βρει δουλειά.
Το έργο αυτό αγγίζει το γυναικείο ψυχισμό, μέσα απ’ αυτό βιώνουμε τη σχέση των δύο ανθρώπων από την πρώτη στιγμή. Αυτό που κρατάει ζωντανή τη σχέση των δύο ανθρώπων είναι οι ανάγκες τους, είτε είναι υλικές είτε είναι ψυχικές, όταν αυτές έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά τότε οι άνθρωποι επικοινωνούν και είναι μαζί, όταν διαφοροποιούνται τότε απομακρύνεται ο ένας απ’ τον άλλο, όπως ακριβώς και στη ζωή.
* Από αυτά που μου λέτε για την ιστορία του έργου, για τους ρόλους των δύο πρωταγωνιστών συμπεραίνουμε ότι στα πρόσωπά τους ο θεατής θα βρει και τη δική του προσωπική ιστορία, είναι έτσι;
- Εκ του αποτελέσματος σας το λέω όχι από έπαρση είναι βέβαιο ότι θα βρει τον δικό του εαυτό ή τουλάχιστον πολλά κομμάτια του δικού εαυτού του, γιατί το έργο έχει το χαρακτηριστικό ότι το φινάλε του είναι η αρχή του έργου για κάθε θεατή. Σας βεβαιώνω λοιπόν ότι από πέρυσι που παίζουμε αυτή την παράσταση στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, ανεξάρτητα αν ήταν απογευματινή ή βραδινή παράσταση δεν υπήρχε άνθρωπος οποιασδήποτε ηλικίας που να μην ήρθε στα καμαρίνια για να μου πει «τι μου κάνατε απόψε», ένιωσα σαν να έβλεπα τη δική μου προσωπική ιστορία, νόμιζα ότι έβλεπα τη σχέση μου, ότι το είχα ζήσει αυτό, ότι το είχα ξεπεράσει, ή ότι τώρα το ζω.
* Στην εποχή που ζούμε με τα προβλήματα που βιώνει ο καθένας μας οικονομικά, κοινωνικά, υπαρξιακά, η μοναξιά τελικά τι θέση έχει στη ζωή μας;
- Κυριαρχεί, όταν ανακαλύπτει ο καθένας μας ότι ήρθε μόνος και μόνος θα φύγει.
Γιατί είμαστε και μία κοινωνία που ο καθένας θεωρεί ότι είναι μόνος του, στο δρόμο είναι μόνος, στη γειτονιά, στην εργασία, λείπει η συλλογικότητα. Στην παράσταση υπάρχει ένας διάλογος που λέει «εκτός από μένα ποιος νοιάζεται για μένα», αυτό είναι και το μότο της σημερινής εποχής. Γιατί ο καθένας στη σχέση αυτό που κοιτάει είναι να πάρει κάτι απ’ τον άλλον και μάλιστα όσο πιο γρήγορα μπορεί. Παρόλο που ο άντρας εδώ προσπαθεί να πείσει τη γυναίκα να δεχτεί την προσφορά του, γιατί μέσα απ’ αυτή δικαιώνεται, κυρίως ότι μπορεί να προσφέρει κάτι, υλικά αγαθά, χρήματα. Η γυναίκα αντίθετα δίνει χωρίς να σκέφτεται τι θα πάρει, δίνει την καρδιά της χωρίς να σκεφτεί το κόστος.
* Στην παράσταση αυτή πρωταγωνιστείτε, σκηνοθετείτε και έχετε και την απόδοση του έργου, Πόσο εύκολο είναι αυτό;
- Δεν είναι καθόλου εύκολο, ήθελε πολλή δουλειά, κόπο, ξενύχτι, αγωνία. Ωστόσο επειδή ανεβάζω το έργο για δεύτερη φορά είχα απελευθερωθεί από το άγχος τι είναι αυτό το έργο, ποια η σχέση του με το θεατή. Έτσι μπόρεσα να ασχοληθώ και να διαβάσω τον ψυχισμό του άνδρα όπως είναι σήμερα και όχι όπως είχα παίξει εγώ τον ήρωα τότε. Έτσι ακριβώς είδα τον ψυχισμό της γυναίκας σήμερα, γιατί αλλιώς ήταν οι σχέσεις κάποτε.
* Πώς είναι η σχέση σας με τη συμπρωταγωνίστριά σας κ. Χρύσα Παπά με την οποία τυχαίνει αυτό το διάστημα να συνεργάζεστε και τηλεοπτικά;
- Για τη Χρύσα είναι ο πρώτος μεγάλος πρωταγωνιστικός ρόλος και ’γω έπρεπε να δουλέψω ακόμη περισσότερο και στο κομμάτι αυτό να βγάλω από μία νέα ηθοποιό όλο της το ταλέντο και τις δυνατότητες που ίσως και η ίδια να μη γνώριζε.
Μπορώ να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι η Χρύσα με εξέπληξε θετικά, η συνεργασία μας είναι άψογη και ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Και το αποτέλεσμα το παραστασιακό αλλά και αυτό που κατάφερα να βγάλω μέσα από τη Χρύσα Παπά και να το αναπτύξω υποκριτικά, σκηνικά με ενθουσίασε. Και αυτό προκύπτει και από την προσέλευση του κόσμου και από το ενδιαφέρον που δείχνει για το έργο.
* Περιοδεύετε σε όλη την Ελλάδα, ποια είναι η εικόνα που έχετε αποκομίσει, ο κόσμος πάει θέατρο, διαθέτει τα χρήματά του εν μέσω οικονομικής κρίσης να δει μία παράσταση;
- Εμείς έχουμε προσαρμόσει τις τιμές των εισιτηρίων στα δεδομένα της εποχής. Σας λέω ότι όσον αφορά στην παράσταση που πρωταγωνιστώ η προσέλευση του κόσμου είναι συγκινητική. Ο θεατής έχει κρίση και ξεχωρίζει τις κακές από τις καλές παραστάσεις, ξέρει πού πρέπει να διαθέσει τα χρήματά του, και που θα διασκεδάσει.
Εγώ με τη φετινή παράσταση έχω τη χαρά να παίζω σε ένα έργο που ο κόσμος το επιλέγει. Ευτυχώς ανήκω στην κατηγορία αυτών που φέτος οι παραστάσεις σημείωσαν επιτυχία.
* Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται γενικότερα η κατάσταση στο ελληνικό θέατρο με δεδομένη την οικονομική κρίση;
- Η οικονομική κρίση στο θέατρο πάντα υπήρχε, εμείς ζούμε με την αγωνία της επόμενης ημέρας, βγαίνοντας από τη σχολή ζούμε σε μία διαρκή οικονομική κρίση.
Εμείς δεν έχουμε σύναψη συμβάσεων, δεν έχουμε τίποτα. Με απόλυτη επιτυχία ένας ηθοποιός μένει άνεργος δύο φορές το χρόνο, εάν δεν πάει καλά μία παράσταση μπορεί να σταματήσει και να του χρωστάνε και λεφτά από πάνω.
Τα σίριαλ διαρκούν μία σεζόν εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις και οι πληρωμές των ηθοποιών ξεκινούν έξι μήνες μετά το πρώτο επεισόδιο.
Οι ηθοποιοί έχουν μάθει να κυνηγούν την επόμενη δουλειά, με το που κλείνουν τη μία δεν εφησυχάζουν, ψάχνουν την επόμενη.
Αυτή λοιπόν η κατάσταση μας κάνει ανήσυχους και πιο υπεύθυνους για το αύριο.
Εγώ για παράδειγμα ως ηθοποιός θα επιζήσω στο χρόνο αν διαρκώς βελτιώνομαι, αν δεν το κάνω ο ίδιος ο θεατής θα με «αποβάλλει»,ο θεατής έχει αλάνθαστο κριτήριο.
* Πρωταγωνιστείτε και φέτος σε ένα από τα πιο πετυχημένα τηλεοπτικά σίριαλ «Τα Μυστικά της Εδέμ», σίγουρα αυτό σας ικανοποιεί, ωστόσο σας αγχώνει κιόλας με την έννοια ότι θα πρέπει διαρκώς να προσπαθείτε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, εννοώ δεν σας αφήνει περιθώρια μιας μελλοντικής ίσως αποτυχίας;
- Αυτή είναι και η γοητεία, η προσπάθεια να ξεπερνάς κάθε φορά τον εαυτό σου, αυτή είναι η επικινδυνότητα που έχει και αυτό είναι που μας κρατάει.
Να προσπαθούμε διαρκώς να ανανεωθούμε, να έχουμε πιο νεανική διάθεση. Κάθε νέο έργο είναι μία πρόκληση, τίποτα δεν είναι ίδιο με το προηγούμενο. Για μένα κάθε νέος ρόλος είναι μία καινούργια αρχή. Ένας ηθοποιός που νοιάζεται να ξεπερνάει τον εαυτό του για μένα αυτό από μόνο του είναι μία μικρή επιτυχία.